De behandelingen voor benigne prostaathyperplasie
Benigne prostaathyperplasie (BPH) is de medische term die verwijst naar een abnormale vergroting van de prostaat bij mannen. Blijf lezen om meer te weten te komen.
Allereerst is het erg belangrijk om te bepalen of het goedaardige prostaathyperplasie of kwaadaardige prostaathyperplasie is. Bij kwaadaardige prostaathyperplasie gaat het tenslotte om de groei van carcinogene cellen.
Ook is de leeftijd van de patiënt een belangrijke factor om te overwegen. Dit komt, omdat de grootte van de prostaat niet altijd hetzelfde is. Men zegt dat vanaf de leeftijd van 40 jaar deze klier in omvang toeneemt.
Om deze reden moet elke man van boven deze leeftijd met klachten op dit gebied naar de arts gaan. Men kan dan bepalen of het hyperplasie is en het grondig laten onderzoeken.
De tekenen van benigne prostaathyperplasie
Er zijn bij elke vergroting van de prostaat is er een aantal veel voorkomende tekenen en symptomen. Als het echter om een kwaadaardige pathologie, zoals prostaatkanker, gaat dan zijn er enkele bijzonderheden die het mogelijk maken om de diagnose te versnellen.
Het is niet mogelijk om op basis van de geschiedenis van de patiënt en een lichamelijk onderzoek te bepalen of de ziekte goedaardig of kwaadaardig is. Er zijn altijd aanvullende tests nodig om de aard van de aandoening te bevestigen.
De meest voorkomende symptomen zijn echter:
- Pijn bij het plassen.
- Niet in staat zijn om te plassen.
- Aanwezigheid van bloed in de urine: dit teken staat bekend als hematurie.
- Vaak en in kleine hoeveelheden moeten plassen (meestal ‘s avonds).
- Na het plassen een gevoel hebben van het niet volledig leeg zijn van de blaas.
- Tijdens het plassen een onregelmatige urinestroom met onderbrekingen of druppels.
Deze tekenen en symptomen kunnen echter met een urineweginfectie worden verward. Dat is de reden dat het zo belangrijk is om naar een arts te gaan voor een consult, ongeacht het probleem.
Lees ook dit artikel:
Negen natuurlijk middeltjes tegen prostaatproblemen
Wat zijn de symptomen van BPH?
Eerst moet er gekeken worden naar de symptomen en de medische geschiedenis van de patiënt. Zoals eerder vermeld, moet in het geval van een man van middelbare leeftijd een screening voor prostaatkanker worden uitgevoerd.
Dit is vooral relevant als er een persoonlijke of familiegeschiedenis van prostaatkanker of een ander soort kanker is. Er moet vervolgens ook een volledig lichamelijk onderzoek worden uitgevoerd dat ook een rectaal onderzoek omvat. Terwijl het gebied wordt onderzocht, kunnen de verschillende afwijkingen in de grootte van de prostaat worden beoordeeld.
Er is een eenvoudige test om de diagnose te stellen: een prostaatspecifiek antigeen (ook bekend als het afkorting PSA). Deze stof is een marker die via een bloedtest kan worden bepaald. Op deze manier kun je voorkomen dat de patiënt aan andere onprettige of dure tests wordt onderworpen.
Bovendien kunnen artsen ook een beeldvormingstest uitvoeren. Als eerste optie moet altijd een echografie worden gebruikt. Andere beeldvormingstests kunnen een betere resolutie bieden.
In het geval van het genitale gebied kan het toepassen van straling echter de vruchtbaarheid van mannen beïnvloeden. Dat is de reden waarom een echografie vaak de beste optie is.
Lees ook dit artikel:
Acht afrodisiaca voor mannen
Behandeling van benigne prostaathyperplasie
De behandeling voor deze aandoening hangt af van de aard van het probleem. Als het gaat om een goedaardig proces, dan moet de druk die de prostaat op andere structuren uitoefent, worden gecorrigeerd. De reden hiervoor is dat de symptomen vaak van invloed zijn op de psychologische toestand van de patiënt.
Urine-incontinentie bij mannen van middelbare leeftijd is een van de meest voorkomende redenen voor een bezoek aan de arts. Door in een vroege fase medicijnen te gebruiken, kan men deze klachten in bepaalde gevallen verminderen.
Aan de andere kant, als de grootte van de klier aanzienlijk is, dan kan een operatie nodig zijn. Hierbij wordt het extra weefsel verwijderd. Een andere optie is om de plasbuis te verbreden om het plassen te vergemakkelijken. Het weghalen van weefsel is echter de meest gerbruikte optie, omdat deze operatie gemakkelijk uit te voeren is en goede resultaten geeft.
Als het om kwaadaardige hyperplasie gaat, dan moet de patiënt grondig worden onderzocht door onder andere:
- biopsieën te nemen.
- te bepalen wat voor soort kanker het is.
- het stadium van de aandoening te beoordelen.
- te zoeken naar metastasen in andere gebieden (meestal beginnend met botaandoening).
Het is in dit geval vaak nodig om de patiënt naar een oncoloog door te verwijzen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Briolat, G. M. (2016). Benign prostatic hyperplasia. In The Nurse Practitioner in Urology. https://doi.org/10.1007/978-3-319-28743-0_5
- National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases. (2014). Prostate Enlargement : Benign Prostatic Hyperplasia. NIH Publication.
- Barry, M. J., Fowler, F. J., O’leary, M. P., Bruskewitz, R. C., Holtgrewe, H. L., Mebust, W. K., & Cockett, A. T. K. (2017). The American Urological Association Symptom Index for Benign Prostatic Hyperplasia. Journal of Urology. https://doi.org/10.1016/j.juro.2016.10.071
- Pinheiro, L. C., & Martins Pisco, J. (2012). Treatment of Benign Prostatic Hyperplasia. Techniques in Vascular and Interventional Radiology. https://doi.org/10.1053/j.tvir.2012.09.004
