De behandeling en symptomen van acromegalie
Vandaag vertellen we je meer over de behandeling en symptomen van acromegalie. Acromegalie is een zeldzame en chronische ziekte die het gevolg is van een overmatige afscheiding van groeihormoon of GH.
De hypofyse is verantwoordelijk voor het afscheiden van dit hormoon. In ongeveer 95% van de gevallen heeft dit teveel aan groeihormoon met de ontwikkeling van een goedaardige tumor in de afscheidende klier te maken.
De term acromegalie wordt gebruikt wanneer de ziekte op volwassen leeftijd begint. In gevallen waarin de ziekte in de kindertijd optreedt, staat deze bekend als gigantisme.
Acromegalie is een onder gediagnosticeerde ziekte, met een geschatte prevalentie van 40 gevallen/1.000.000 en een incidentie van ongeveer 4 of 5 gevallen/1.000 inwoners per jaar.
In de meeste gevallen diagnosticeren specialisten deze ziekte bij patiënten tussen de 40 en 70 jaar. Het kan echter ook bij adolescenten of ouderen voorkomen. Beide geslachten kunnen er last van hebben, hoewel het iets vaker bij vrouwen dan bij mannen voorkomt.
Wat zijn de oorzaken?
Acromegalie ontwikkelt zich, zoals we hebben gezien, als gevolg van een overproductie van groeihormoon. Bij volwassenen is een tumor in de hypofyse de meestvoorkomende oorzaak van een teveel aan GH. Laten we naar twee soorten kijken:
- Hypofysetumoren: de meeste gevallen van acromegalie zijn het gevolg van een goedaardige, niet-kankerachtige tumor of adenoom van de hypofyse. Deze tumoren oefenen druk uit op nabijgelegen weefsels terwijl ze groeien en ze veroorzaken enkele symptomen van acromegalie.
- Niet-hypofysetumoren: bij een aantal mensen is acromegalie het gevolg van goedaardige of kankerachtige tumoren in andere delen van het lichaam. Bijvoorbeeld in de longen, alvleesklier of bijnieren.
Wat zijn de symptomen van acromegalie?
Een van de meestvoorkomende symptomen van acromegalie is de vergroting van handen en voeten. Individuen kunnen ook geleidelijke veranderingen in de vorm van hun gezicht ondergaan. Deze omvatten bijvoorbeeld uitpuilen van de onderkaak en wenkbrauwen, vergroting van de neus of verdikking van de lippen.
Aangezien acromegalie gewoonlijk geleidelijk vordert, kunnen vroege tekenen pas na enkele jaren duidelijk worden. Deze mensen merken de toestand soms op bij het vergelijken van oude foto’s met huidige. Naast deze symptomen kunnen patiënten onder andere last hebben van:
- Verdikte en vette huid
- Overmatig zweten en lichaamsgeur
- Vermoeidheid en spierzwakte
- Veranderde visie
- Intens snurken door obstructie van de luchtwegen
- Erectiestoornissen
- Onregelmatigheden in de menstruatiecyclus bij vrouwen
- Enzovoort
Naast de genoemde symptomen, is het gebruikelijk om hoge bloeddruk, verhoogd cholesterol, bloedglucose of diabetes mellitus te zien. Hartritmestoornissen of veranderingen in de werking van de hartkleppen kunnen ook optreden.
Diagnose
Het is gebruikelijk dat een diagnose van acromegalie (Spaanse link) ongeveer 10 tot 15 jaar na het begin van de symptomen plaatsvindt. Dit komt doordat de symptomen, zoals we hebben gezien, langzaam en progressief zijn.
Deze vertraging in de diagnose kan bij patiënten ‘ernstige’ complicaties veroorzaken. Om tot een diagnose te komen, zijn een uitgebreide klinische geschiedenis en een lichamelijk onderzoek dus essentieel. Een consistente analyse is ook nodig om onder andere de niveaus van basaal groeihormoon te meten.
Zodra artsen een teveel aan GH hebben bevestigd, moeten ze een MRI van het hypofyse-gebied uitvoeren om de oorsprong van het teveel aan GH te bevestigen.
Misschien ook interessant om te lezen:
De relatie tussen obesitas en de endocriene klieren
Is het mogelijk om acromegalie te behandelen?
De meestvoorkomende behandeling is een operatie, waarbij de hypofyse wordt verwijderd (Spaanse link). De resultaten van deze behandeling zijn doorgaans positief.
Als de tumor te groot is, dan is volledige verwijdering niet mogelijk. Als gevolg hiervan wordt de ziekte ongeneeslijk. Gezien deze situatie kunnen professionals hun toevlucht tot bestraling en het toedienen van medicijnen nemen.
Somatostatine-analogen zijn de voorkeursgeneesmiddelen, dit is het hormoon dat de afgifte van GH remt. Momenteel hebben we medicijnen met verschillende werkingsmechanismen die, afzonderlijk of gecombineerd, de controle over de ziekte mogelijk maken.
Na het uitvoeren van de door de arts aangegeven behandeling, is het ook belangrijk om jaarlijkse controles uit te voeren om te verifiëren dat de ziekte niet opnieuw is opgetreden en dat de hypofyse onder controle is en de hormonen normaal produceert.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Castinetti, F., & Brue, T. (2010). Adenomas hipofisarios. EMC – Tratado de Medicina. https://doi.org/10.1016/S1636-5410(10)70509-2.
- Cerdà Gabaroi, D., Corominas Macías, H., Reina Sanz, D., & Fíguls Poch, R. (2013). Acromegalia. Reumatologia Clinica. https://doi.org/10.1016/j.reuma.2012.01.004
- Chanson, P., & Salenave, S. (2008). Acromegaly. Orphanet journal of rare diseases, 3(1), 1-17.
- Lavrentaki, A., Paluzzi, A., Wass, J. A., & Karavitaki, N. (2017). Epidemiology of acromegaly: review of population studies. Pituitary, 20(1), 4-9.
- Rúa, M., Latorre, S., & Campuzano, M. (2011). Diagnóstico de acromegalia. New.Medigraphic.Com. https://doi.org/10.1209/0295-5075/107/38001
