Beschrijving en oorzaken van een late miskraam

Het is belangrijk dat vrouwen die het risico lopen op een late miskraam voldoende ondersteuning krijgen, zodat ze dit verlies kunnen verwerken. Het artikel van vandaag beschrijft dit type miskraam en onderzoekt de mogelijke oorzaken ervan.

Geschreven en geverifieerd door de verloskundige María Cantos.

Laatste update: 09 augustus, 2022

Een late miskraam is een van die dingen die zwangere vrouwen het meeste vrezen. Het is een van de belangrijkste redenen waarom ze hun verloskundigen tijdens hun eerste trimester raadplegen. Er bestaan namelijk veel angsten en misvattingen over het afbreken van een zwangerschap.

Veel vrouwen geven de schuld aan negatieve gedragingen die ze hebben gehad. De reden van een miskraam heeft in de meeste gevallen echter niets te maken met hun gedrag. We zullen hieronder wat meer uitleggen over late miskramen, dus later in de zwangerschap. Het is daarom niets om je schuldig of beschaamd over te voelen.

Wat is een late miskraam?

Een miskraam of spontane abortus is volgens IntraMed, een online medische gemeenschap, de beëindiging van een zwangerschap. Deze term wordt vaak gebruikt in de eerste helft van de zwangerschap, wanneer de foetus niet evolueert.

Dit is wanneer de ontwikkeling van het embryo volledig is vertraagd en niet meer groeit. Dit is een scenario waarin een zwangere vrouw een late miskraam zal moeten hebben.

Deze situaties doen zich voor zonder bijbehorende symptomen en zijn om deze reden moeilijker te begrijpen voor de ouders. Het leidt daarom tot staten van onrust en twijfels over vruchtbaarheid.

De behandelende arts zal in het eerste trimester een vaginale echografie uitvoeren om te bepalen of een vrouw een late miskraam moet hebben. Het kan nodig zijn om het onderzoek te herhalen voordat een definitieve wordt vastgesteld, afhankelijk van de zwangerschapsfase.

De waarde van het hormoon choriongonadotrofine (een zwangerschapshormoon) begint ongeveer 10 dagen na de ontwikkeling van het embryo af te nemen en stopt volledig. Een bloed- of zwangerschapstest heeft dan geen diagnostische waarde.

Symptomen van een late miskraam

Deze aandoening is meestal asymptomatisch, dus vrouwen bloeden niet en hebben geen buikpijn. Het is om deze reden dat de diagnose meestal te laat wordt vastgesteld en dat artsen het alleen kunnen opmerken nadat ze naar een echografie hebben gekeken.

Oorzaken van een late miskraam

Veel vrouwen die een late miskraam hebben gehad, zijn bang dat dit weer zal gebeuren. De oorzaken van een miskraam later in de zwangerschap heeft geen symptomen die de uitdrijving of het bloeden om de baarmoeder schoon te maken kunnen bevorderen. Dat wil zeggen dat er geen weeën zijn, geen verwijding van de baarmoederhals en geen loslating.

Waarover men echter vooral twijfelt, is het niet weten waarom het embryo zich niet meer ontwikkelde. Je weet dit misschien niet, maar 15% van de zwangerschappen eindigt in een miskraam. Ook komt 80% hiervan voor in het eerste trimester.

De redenen waarom dit soort miskramen kunnen optreden, kunnen de volgende zijn:

• Genetisch: embryonale ontwikkeling is delicater dan je misschien denkt en het lichaam laat de evolutie van embryo’s met chromosomale misvormingen niet toe. Volgens deze studie, gepubliceerd in Revista Chilena de Obstetrica y Ginecología (Spaanse link), wordt de helft van de miskramen die optreden tijdens het eerste trimester veroorzaakt door chromosomale afwijkingen. Er zijn gevallen van mildere aandoeningen die kunnen evolueren en kunnen worden voortgezet maar een miskraam komt vaker voor.
• De anatomie van de baarmoeder: misvormingen in de baarmoederstructuur waardoor het embryo niet goed kan hechten. Dit is volgens een artikel gepubliceerd in de Revista Médica de Costa Rica y Centroamérica (Spaanse link).
• Endocrinologische, bloed- of immunologische ziekten: meestal hebben bepaalde ziekten die alle organen van het lichaam aantasten gevolgen tijdens de zwangerschap. Volgens deze publicatie in het tijdschrift Reproducción (Spaanse link) kan tussen 8 en 12% van de gevallen van miskramen het gevolg zijn van een of andere vorm endocriene modificatie.
• Infecties: er zijn enkele ziekten die worden veroorzaakt door virussen of bacteriën die het embryo schaden en kunnen leiden tot het type foetale misvorming dat niet zal overleven.

Aanbevolen behandelingen

In deze situaties is het noodzakelijk om de volledige lediging van alle inhoud in de baarmoederholte te controleren en het geëxtraheerde weefsel te onderzoeken.

Er zijn verschillende processen om dit te doen:

• Het lichaam het werk laten doen. Dit bestaat uit wachten tot het lichaam zelf de inhoud uitdrijft. Het is essentieel om controles uit te voeren om de toestand te beoordelen en te controleren op infectieuze risico’s.
• Farmacologische behandeling. Door toediening van vaginale medicatie die de verwijding van de baarmoederhals bevordert dankzij samentrekking van de baarmoeder. Volgens een studie is farmacologische behandeling een minder agressief alternatief dan chirurgie. Het heeft ook een slagingspercentage van 90%.
• Chirurgische ingreep. Artsen gebruiken hiervoor curettage, wat of aspiratie of een schaaftechniek inhoudt. Deze chirurgische ingreep vereist anesthesie en een periode van ongeveer zes uur voorafgaand aan de operatie waarin je niet mag eten.

We hopen dat deze informatie over een late miskraam zwangere vrouwen helpt om deze moeilijke situatie op de best mogelijke manier het hoofd te bieden als ze dit ooit meemaken.