Behandelingen voor een overactieve blaas bij kinderen

Vaak plassen kan erop wijzen dat een kind een overactieve blaas heeft. In dit artikel worden de oorzaken, de diagnose en de behandeling beschreven.

Een overactieve blaas bij kinderen is een syndroom dat een dringende aandrang tot plassen veroorzaakt. In sommige gevallen is de behoefte zo dringend dat het moeilijk te reguleren is en zelfs onvrijwillig plassen kan veroorzaken.

Hoewel deze aandoening zowel bij volwassenen als bij kinderen kan voorkomen, richt dit artikel zich op het overactieve blaassyndroom bij kinderen, de oorzaken ervan, de diagnose en de behandeling.

Een overactieve blaas bij kinderen

Een overactieve blaas is een syndroom dat een dringende drang veroorzaakt om vaak te plassen. Normaal gesproken gaat het gepaard met een toename van de frequentie van het plassen. Het is ook de tweede meest voorkomende oorzaak van blaasproblemen bij kinderen na het plassen.

In veel gevallen maakt de intensiteit van de drang het inhouden van het plassen onmogelijk. Daarom kan het kind per ongeluk plassen of urineverlies hebben. Dit kan ook ernstige problemen veroorzaken in het leven van het kind, wat een negatieve invloed heeft op hun sociale of emotionele leven.

In feite kan het kind, als het vaak per ongeluk plast, beginnen met het vermijden of weigeren om deel te nemen aan verschillende activiteiten of gebeurtenissen uit angst om per ongeluk in het bijzijn van anderen te plassen. Daarom is het belangrijk om op de hoogte te zijn van de symptomen en zo snel mogelijk een specialist te raadplegen.

Symptomen

Ten eerste is het belangrijk om een overactieve blaas bij kinderen niet te verwarren met andere aandoeningen, zoals bedplassen. Het grootste verschil tussen de twee is dat een overactieve blaas zich op elk moment van de dag kan voordoen.

Over het algemeen zie je de volgende symptomen:

• meer dan acht keer per dag plassen
• moeilijkheid om de noodzaak om te plassen onder controle te houden
• urineverlies
• zitten met gekruiste benen of andere houding om te proberen urineverlies te voorkomen
• in extreme gevallen, urine-incontinentie, of het onvermogen om het plassen onder controle te houden
• symptomen kunnen leiden tot leed of het normale leven van het kind beïnvloeden

De oorzaken van het hyperactief blaassyndroom

De huidige theorie geeft aan dat een overactieve blaas in verband kan worden gebracht met de late rijping van het centrale zenuwstelsel. Als de blaas eenmaal gevuld is, wordt de remmingsreflex van de blaas niet goed geactiveerd.

Dit probleem kan te maken hebben met de fysieke omstandigheden van het kind, zoals urinewegafwijkingen, blaas- of nierinfecties en een gebrek aan rijping van het centrale zenuwstelsel. Het kan echter ook verband houden met andere aandoeningen, zoals verstopping.

In sommige gevallen komt het doordat het kind niet heeft leren plassen correct te controleren (een proces dat meestal begint bij de leeftijd van drie tot vijf jaar). Zonder het leren beheersen van de sluitspier zal het kind het plassen niet goed kunnen beheersen.

Ook kunnen aandoeningen zoals mentale, gedrags-, leer- of angststoornissen leiden tot een overactieve blaas bij kinderen.

Diagnose

Om een diagnose te stellen van een overactieve blaas moet de arts de volgende tests en onderzoeken uitvoeren:

• Volledige medische voorgeschiedenis van zowel de ouders als het kind (indien van toepassing). Bij het uitleggen van de medische voorgeschiedenis moet je gedetailleerd ingaan op de plasgewoontes. Het is mogelijk dat je gevraagd wordt om een “plasdagboek” bij te houden dat de frequentie en intensiteit van het plassen van het kind registreert. Ook zal de arts overleggen over eventuele triggers.
• Lichamelijk onderzoek. Dit onderzoek omvat een controle van de urinewegen en enkele tests om de werking van het zenuwstelsel te controleren.
• Urineanalyse. Hierbij wordt gecontroleerd op eventuele infecties.
• Op basis van de resultaten van de bovenstaande tests kan de arts ook een echografie of andere urodynamische studies uitvoeren om andere grote problemen uit te sluiten.

Behandeling

De behandeling van een overactieve blaas bij kinderen zal altijd afhankelijk zijn van de oorzaken. Als het bijvoorbeeld wordt veroorzaakt door constipatie, zal de behandeling gericht zijn op het oplossen van constipatie.

De meestvoorkomende vormen van behandeling zijn in ieder geval:

• Blaastraining. Het kan onder andere gaan om het programmeren van het plassen (tijden per uur), twee keer plassen als men naar de badkamer gaat, of het ontspannen van de bekkenspieren.
• In sommige gevallen kan de arts een medische behandeling aanbevelen (meestal oxybutynine). Dit zal helpen de symptomen te verlichten totdat het kind de sluitspier effectief leert te beheersen. Als het kind de sluitspier eenmaal goed onder controle heeft, zal dit helpen om toekomstige urineweginfecties te voorkomen.
• Ouderlijke ondersteuning. Ouders moeten het kind in geen geval uitschelden of bestraffen. Een overactieve blaas is namelijk niet vrijwillig. Integendeel, je moet geduldig, begripvol en ondersteunend zijn. Er kunnen bijvoorbeeld zelfs motivatietactieken worden vastgesteld, zoals het belonen van het kind als hij of zij het programma met succes volgt.

Conclusie

Het is belangrijk om op de symptomen van een overactieve blaas te letten. Zoals we hebben uitgelegd, kan het een negatieve invloed hebben op het kind op sociaal en emotioneel gebied en uiteindelijk leiden tot problemen met het gevoel van eigenwaarde.

Daarom is het belangrijk om naar de dokter te gaan als zich symptomen of tekenen voordoen die met dit syndroom te maken hebben. Hierdoor kunnen lichamelijke problemen die leiden tot dit syndroom snel worden behandeld of worden uitgesloten en kunnen de symptomen worden behandeld en opgelost.

In ieder geval is de steun van de ouders van groot belang. Daarom mag een voortdurend bezoek aan de badkamer of per ongeluk plassen nooit gepaard gaan met kritiek, sarcasme of schelden. Integendeel, voortdurende steun, geduld en begrip zijn hierbij zeer hard nodig.