Alles wat je moet weten over polymyositis

Polymyositis is een zeldzame ziekte die gepaard gaat met een ontsteking van een deel van het lichaam. In dit artikel zullen we je meer vertellen over polymyositis.

Beoordeeld en goedgekeurd door de arts Leonardo Biolatto.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 22 december, 2022

Polymyositis is een zeldzame ziekte waarbij een ontsteking van een deel van het lichaam ontstaat. Het komt vaker voor bij vrouwen en mensen tussen de 30 en 50 jaar. Het vormt ook een subtype binnen een groep ziekten die bekend staat als myositis.

Symptomen van polymyositis

In de regel is dit een systeemziekte, dat wil zeggen dat het elk deel van het lichaam kan aantasten. Gewoonlijk lijdt de patiënt aan een reeks veranderingen of symptomen die verband kunnen houden met deze ziekte.

Deze verschijnen beetje bij beetje en verergeren naarmate de evolutie van polymyositis vordert. Onder de symptomen die het vaakst voorkomen, vinden we onder andere:

• Vermoeidheid of algemene zwakte.
• Koorts die in intensiteit kan variëren, maar meestal niet hoog is.
• Huidveranderingen die gegroepeerd zijn onder de naam dermatomyositis, een ziekte waarbij zwelling en huiduitslag optreedt.
• Gevoeligheid van de huid op de getroffen gebieden.
• Intense pijn of ongemak in de skeletspieren. Deze toestand verergert na een bepaalde hoeveelheid intense fysieke activiteit.
• Ochtendstijfheid in de betrokken gewrichten.

Een ander kenmerkend symptoom is spierzwakte, die meestal de schouder- en heupspieren aantast. Het kan verschillende algemene problemen veroorzaken zoals:

• Moeite met slikken (dysfagie). Deze aandoening kan op zijn beurt leiden tot een slechte eetlust. Daarom is het mogelijk dat de patiënt in korte tijd (zonder moeite te doen) gewicht verliest.
• Stemveranderingen die de normale spraak van de patiënt wijzigen.
• Ademhalingsmoeilijkheden die zelfs kunnen leiden tot ademhalingsfalen. Aspiratie (binnendringen in de longen van voedsel, speeksel, enz.) kan ook voorkomen. In dit geval neemt het risico op longontsteking aanzienlijk toe.
• Moeite met het uitvoeren van bepaalde activiteiten, bijvoorbeeld voorwerpen boven het hoofd optillen of opstaan als de patiënt zit.

Oorzaken

Op dit moment is de specifieke oorzaak of de trigger van deze aandoening nog niet geïdentificeerd. Recente studies hebben echter vergelijkbare kenmerken gevonden als bij auto-immuunziekten.

Bij deze ziekten vallen de cellen van ons lichaam ten onrechte het eigen weefsel aan, waardoor dit geleidelijk wordt afgebroken. Aan de andere kant kan een infectie hier ook een oorzaak zijn.

Diagnose

Het medische team kan een reeks testen uitvoeren om tot een diagnose te komen. Op deze manier kunnen ze namelijk de ziekte identificeren en tegelijkertijd andere ziekten met vergelijkbare symptomen uitsluiten. Enkele van de meest voorkomende procedures zijn onder andere:

• Fysiek onderzoek: de specialisten controleren allereerst de symptomen die de patiënt kan voelen, hun medische geschiedenis en hun familie-anamnese (familieleden die mogelijk dezelfde aandoening hebben of hebben gehad).
• Spierbiopsie: een kleine hoeveelheid van de aangetaste spier wordt verwijderd en geanalyseerd met laboratoriumtests.
• Beeldvormende technieken: bijvoorbeeld met behulp van een MRI van de veranderde spieren.
• Gebruik van elektromyografie om zowel de toestand van de zenuwen als de spieren in het gebied te controleren.
• Andere routinetests, zoals bloed- en urineanalyse.

Behandeling van polymyositis

Er is nog steeds geen definitieve remedie voor deze ziekte, maar er zijn in dit opzicht wel verschillende therapieën ontwikkeld. Daarom zal het uiteindelijke doel van de behandeling zijn om de symptomen die de patiënt ervaart te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren. Wat de behandeling betreft, gaat het om aanbevelingen zoals:

• Gebruik van medicijnen. Denk bijvoorbeeld aan corticosteroïden en andere complementaire geneesmiddelen. Het gebruik ervan moet wel voorgeschreven zijn door een medisch team, aangezien langdurig gebruik een reeks zeer schadelijke bijwerkingen kan veroorzaken.
• Diverse soorten therapie. Vaak worden patienten doorverwezen naar de fysiotherapeut, logopedist en de diëtist. Er zijn richtlijnen om de dagelijkse spraak terug te krijgen en adviezen voor een volwaardig dieet naarmate de ziekte vordert.

Er zijn momenteel onderzoeken gaande om een etiologische behandeling voor de ziekte te ontwikkelen en de problemen bij de bron op te lossen, maar ze bevinden zich nog in de klinische proeffase en zijn nog niet op de markt gebracht.