Wat zijn tandheelkundige implantaten en waarvoor worden ze gebruikt?
Tandheelkundige implantaten zijn een van de meest gebruikte opties en met de beste resultaten om een gebrek aan tanden in de mond op te lossen. Tijdens dit type behandeling is het gebruikelijk dat tandartsen prothetische hulpstukken gebruiken, die belangrijke stukken zijn om de glimlach te herstellen.
De behandeling met implantaten bestaat uit het plaatsen van een schroef in het bot dat in dit weefsel is geïntegreerd. Deze steel in de botdikte fungeert als een kunstwortel die de prothese vasthoudt en de ontbrekende tanden vervangt.
Prothesehulpstukken zijn minder bekende onderdelen die deel uitmaken van dit proces van herstel van verloren tanden. Het zijn stukken die de prothese verbinden met de implantaten om stabiliteit en zekerheid te bieden aan de hele behandeling. (Engelse link) (Spaanse link)
Wat zijn prothetische hulpstukken?
Prothetische hulpstukken zijn de apparaten die het tandheelkundig implantaat verbinden (Engelse link) met de verschillende structuren waaruit de prothese bestaat. Hun belangrijkste functie is het bevestigen, vasthouden en stabiliseren van het prothetische deel aan de botschroef.
Het zijn stukjes die op een zeer nauwgezette en precieze manier zijn ontworpen en vervaardigd, zodat ze zich precies kunnen aanpassen aan de oppervlakken van het implantaat en de prothese. Deze kleine structuren completeren de rehabilitatie met het implantaat en geven stabiliteit en stevigheid aan het hele prothetische complex.
Zoals we later in dit artikel in detail zullen zien, zijn er verschillende soorten prothetische hulpstukken die verschillende functies vervullen. In elk geval moeten deze hulpmiddelen aan bepaalde eisen voldoen om hun functionaliteit te garanderen:
- Goede afdichting. Prothetische verbindingen moeten de interface tussen het implantaat en de prothese adequaat afdichten. Dit voorkomt de filtratie van externe agentia die de hele behandeling in gevaar zouden kunnen brengen.
- Retentie en aanpassingsvermogen. De gebruikte hulpmiddelen moeten zich aanpassen aan de vorm van het implantaat en de prothetische restauratie en aan beide oppervlakken bevestigd blijven.
- Onveranderlijk. Het verstrijken van de tijd, het gebruik van revalidatie en externe agentia, zoals trauma of voedingsstoffen, mogen ze niet veranderen of wijzigen.
- Stabiliteit. De prothetische hulpstukken moeten stevig vastzitten aan het implantaat en de prothese, zodat elke vorm van beweging die de rehabilitatie zou kunnen destabiliseren en toekomstige problemen zou kunnen genereren, wordt voorkomen.
Soorten tandheelkundige implantaten
Er zijn verschillende soorten prothetische hulpstukken die voor verschillende functies worden gebruikt. Hun ontwerp en timing zijn afhankelijk van het gebruik. Dit zijn de meestvoorkomende prothetische hulpstukken.
Kapje of afsluitkapje
Dit is een hulpmiddel in de vorm van een klein kapje dat op het pas geplaatste implantaat wordt geschroefd in het gebied waar de steunen zullen worden geplaatst. De functie ervan is te voorkomen dat de schroef wordt bedekt door bot en tandvlees en te voorkomen dat stoffen van buitenaf het geopereerde gebied binnendringen.
Healing supports
Dit zijn kleine stukjes die op het implantaat worden geschroefd en over de tandvleesrand uitsteken. Deze prothetische hulpstukken laten de zachte weefsels eromheen genezen, zodat er voldoende biologische ruimte ontstaat om de prothese te plaatsen. Over het algemeen worden ze geplaatst als het implantaat al integreert.
Definitieve prothetische hulpstukken
Dit zijn hulpmiddelen die over het implantaat worden geplaatst om toegang vanuit de mondholte mogelijk te maken bij het vastschroeven of cementeren van de prothetische rehabilitatie.
Ze kunnen gemaakt zijn van metaal of keramiek en worden geplaatst als het tandvlees genezen is, hoewel sommige auteurs (Spaanse link) voorstellen ze te plaatsen in dezelfde operatie waarin de schroef in het bot wordt geplaatst, om verbindingen en ontkoppelingen te voorkomen die de weefsels zouden kunnen aantasten.
Overdrachten of transfer copings
Dit zijn roestvrijstalen of plastic elementen die conisch of vierkant van vorm zijn en op het implantaat worden geschroefd als het nodig is om een afdruk van het gebied te maken. Dit maakt het mogelijk om de exacte positie van het implantaat naar het laboratorium te sturen.
Analoog
Dit is een hulpmiddel waarmee het implantaat of het verbindingsstuk kan worden nagemaakt in een gipsmodel, om het naar het laboratorium te sturen en de manipulatie ervan te vergemakkelijken. Het geeft de exacte positie van het implantaat in de mond van de patiënt aan.
Doorlopende prothetische schroef
Dit is een heel klein schroefje dat is bevestigd aan het prothetische verbinding die aan het implantaat is bevestigd. Deze schroef wordt gebruikt om de prothetische rehabilitatie aan te passen.
De materialen waarvan tandheelkundige implantaten gewoonlijk worden gemaakt
Tandheelkundige implantaten die in het bot worden geplaatst, zijn meestal gemaakt van titanium (Spaanse link). Dit biocompatibele materiaal vergemakkelijkt de integratie van de schroef met het botweefsel, waardoor de prothese de gewenste fixatie en stabiliteit krijgt.
Anderzijds kunnen prothesen of kronen die ontbrekende tanden vervangen van verschillende materialen worden gemaakt. Ze zijn gemaakt van metaal, zirkonium, porselein, hars, of een combinatie daarvan. Het gekozen materiaal hangt af van het te rehabiliteren deel van de mond, de behoeften, voorkeuren en mogelijkheden van de patiënt.
Prothetische hulpstukken kunnen ook van verschillende materialen gemaakt zijn. In dit geval hangt de samenstelling van het hulpmiddel af van zijn functie in de behandeling.
Veel prothetische hulpstukken zijn gemaakt van titanium, vooral verbindingen en kapjes. Dit is een materiaal dat biocompatibiliteit, sterkte en lichtgewicht combineert met hoge duurzaamheid en sterkte.
Er zijn echter ook andere materialen die gebruikt kunnen worden voor het maken van implantaatbijlagen. Zo zijn er roestvrijstaal van chirurgische kwaliteit, gegoten goud, zirkonium en polyether-ether-ketone afgekort PEEK (Spaanse link).
We denken dat je misschien ook geïnteresseerd bent om dit artikel te lezen:
Wat zijn tandplakverklikkers? Lees er hier alles over
Hoe verzorg je je tandheelkundige implantaten?
Na de operatie waarbij het implantaat in het bot wordt geplaatst, heeft het tandvlees ongeveer 2 tot 4 weken nodig om te genezen.
Gedurende deze tijd is het belangrijk om het advies van je chirurg over voeding en een goede mondhygiëne op te volgen.
In het algemeen zijn zachte diëten die een grote kaakinspanning voorkomen het beste. Koude is een goede bondgenoot als het gaat om het verminderen van weefselzwelling, dus het nuttigen van koud voedsel na de operatie zal de genezing versnellen.
Een goede mondhygiëne voorkomt infecties en bevordert het weefselherstel. Daarom mag tandenpoetsen niet worden opgeschort of verwaarloosd.
In het operatiegebied moet het poetsen met meer zorg en voorzichtigheid gebeuren, met een zachte borstel of speciale instrumenten hiervoor. Bovendien kan de tandarts, als hij/zij dat nodig acht, het gebruik van antiseptische gels of vloeistoffen aangeven om de mond beter te ontsmetten.
Het is van cruciaal belang de aanwijzingen van de professional op te volgen. Dit om complicaties of infecties te voorkomen die de genezing en het succes van de ingreep beïnvloeden. Zodra de implantaten in de mond zijn geplaatst, zal de tandarts de verschillende prothetische hulpstukken plaatsen. Ook zal hij of zij je vertellen hoe je verder moet gaan met je behandeling.
De tandarts zal dit op verschillende momenten doen, afhankelijk van het stadium van het revalidatieproces.
In ieder geval moet dezelfde zorg worden besteed aan voeding en gebitshygiëne. Als je mond schoon wordt gehouden, zijn de risico’s op complicaties veel kleiner.
Vind je dit artikel leuk? Misschien wil je ook dit artikel lezen:
Bleachorexia: de obsessie voor witte tanden
Wanneer tandartsen een prothese plaatsen
Als de implantaten geïntegreerd zijn met het bot en het tandvlees rond de verbindingen genezen is, is het tijd om de behandeling af te ronden. Men doet dit door de definitieve prothese te plaatsen. Het maken van modellen, laboratoriumwerk en het uitproberen in de mond kan een paar weken en verschillende bezoeken aan de praktijk vergen.
Eerst worden afdrukken genomen van de mond, inclusief de tanden en de implantaten met hun verbindingen. De beet van de patiënt wordt ook opgenomen om te zien hoe de boventanden aansluiten op de ondertanden. Zo worden modellen verkregen die de mondholte van de patiënt exact nabootsen; de nieuwe prothese wordt dan op basis van deze modellen vervaardigd.
Wanneer het laboratorium klaar is met het maken van de prothese, worden er enkele aanpassingen gedaan. Op die manier kan de tandarts ervoor zorgen dat de nieuwe kunstgebitsprothese goed in de mondholte past. Het doel is dat het er natuurlijk en mooi uitziet. Het moet echter ook comfortabel zijn en de andere structuren niet beschadigen.
Met de bijbehorende prothetische hulpstukken wordt de prothese definitief op de implantaten geplaatst. De patiënt kan dan genieten van zijn of haar nieuwe tanden.
Dit hele proces kan worden uitgevoerd op één of meerdere ontbrekende tanden. Sterker nog, als de patiënt meerdere tanden mist, kunnen prothetische alternatieven worden gebruikt om ze tegelijkertijd te vervangen.
Een fundamenteel onderdeel van de behandeling
Het hebben van een gezonde, aantrekkelijke en langdurige glimlach is mogelijk met tandheelkundige implantaten. Als je precies weet waar de behandeling uit bestaat, kun je een weloverwogen beslissing nemen als het gaat om het herstellen van je glimlach.
Prothese-aanhechtingen zijn de minst bekende structuren van tandheelkundige implantaatbehandelingen. Hun gebrek aan populariteit maakt ze echter niet minder belangrijk.
In feite zijn ze de belangrijkste en fundamentele verbinding voor de schroeven in het bot om de kunsttanden vast te houden. Zo, nu weet je waarom deze kleine hulpmiddelen zo noodzakelijk zijn om de gezonde en mooie glimlach te krijgen die je wenst!
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Padilla-Avalos, C. A., & Marroquín-Soto, C. (2021). Intermediarios protésicos en implantología oral. Revisión de la literatura. Revista Científica Odontológica, 9(2), e064-e064.
- Luque Millán, F. J., Ortiz García, I., Matos Garrido, N., Jiménez Guerra, A., España López, A., & Velasco Ortega, E. (2018). La evaluación topográfica de las superficies de los implantes de titanio. Avances en Odontoestomatología, 34(3), 121-129.
- Blanco López, P., Monsalve Guil, L., Matos Garrido, N., Moreno Muñoz, J., Nuñez Márquez, E., & Velasco Ortega, E. (2018). La oseointegración de implantes de titanio con diferentes superficies rugosas. Avances en odontoestomatología, 34(3), 141-149.
- Belloni, F. (2021). Análisis de fatiga y flexión sobre implantes monoblock de PEEK y la unión pilar PEEK-implante de titanio (Doctoral dissertation, Universidad Nacional de La Plata).
- Arellano Martínez, J. F., & ARELLANO MARTINEZ, J. F. (2021). Interfaz del cuerpo del implante dental y aditamento protésico.
- Sevilla García, R. M. (2020). Conexión y desconexión de los aditamentos protésicos.¿ Cómo afectan a tejidos blandos y duros?.
- Canullo, L., Tallarico, M., Gracis, S., Nebot, X. V., Ciurana, X. R., & Covani, U. (2020). Consideraciones clínicas sobre las estrategias que evitan múltiples conexiones y desconexiones de los pilares sobre implantes. Quintessence: Publicación internacional de odontología, 8(6), 400-409.
- Nicolás-Silvente, A. I., Rivas-Pérez, A., García-López, R., Alemán-Marín, J., Chiva-García, F., & Sánchez-Pérez, A. (2020). La utilización de pilares transmucosos definitivos de colocación inmediata. Avances en Odontoestomatología, 36(2), 99-106.
- Ortega-Martínez, J., i Planell, A. R., Salazar, R. C., & Monné, J. B. (2020). Pilares protésicos intermedios sobre implante y su influencia en el pronóstico de los tejidos peri-implantarios: Una revisión bibliográfica. RCOE: Revista del Ilustre Consejo General de Colegios de Odontólogos y Estomatólogos de España, 25(1), 136-144.
