Wat te doen als je kind een denkbeeldig vriendje heeft?
Veel kinderen hebben denkbeeldig vriendje of een fantasievriend die hun creativiteit stimuleren en hen helpen hun emoties te uiten. Dit kan echter de ouders zorgen baren. In dit artikel wordt uitgelegd wat je moet doen als je kind een denkbeeldig vriendje heeft.
Waarom bedenken kinderen een denkbeeldig vriendje?
Deze wezens die zijn bedacht door de levendige en fantasierijke geest van kinderen. Ze kunnen verschijnen vanaf de leeftijd van twee jaar, wanneer kinderen beginnen met het leren van taal en het begrijpen van de omgeving waarin ze leven.
Kinderen bedenken om verschillende redenen een denkbeeldig vriendje. Ouders zijn vaak verrast om hun kind alleen te zien spelen en daarbij te praten. Wanneer ze hun kind vragen met wie ze praten, kan het kind kalm antwoorden dat hij bij zijn nieuwe vriend is.
Hoewel ze een bron van zorg kunnen zijn voor de ouders, maakt een denkbeeldig vriendje vaak deel uit van de emotionele ontwikkeling van kinderen. Soms worden ze geassocieerd met zeer creatieve en gevoelige geesten.
Toch kunnen we een denkbeeldig vriendje niet beschouwen als een teken van emotionele verwaarlozing of beroering. Ze zijn ook bondgenoten die een kind kunnen helpen met het omgaan met:
- problemen zoals een scheiding.
- de komst van een nieuw broertje of zusje.
- van school veranderen.
- verhuizen naar een nieuwe stad of land.
Onderzoek
Een studie van 152 kinderen van 3 en 4 jaar, geleid door onderzoekers Marjorie Taylor en Stephanie Carlson van respectievelijk de universiteiten van Oregon en Washington, ontdekte dat 2 van de 3 peuters een denkbeeldig vriendje hadden. 70% van de steekproef was het oudste kind in het gezin of enig kind.
De uitgevoerde studie suggereerde echter dat er geen directe relatie bestaat tussen eenzaamheid en een denkbeeldig vriendje. Zo kan een denkbeeldig vriendje kinderen helpen om hun gevoelens te uiten en om hun communicatievaardigheden te verbeteren.
Lees dit artikel:
Hoe je vechten tussen kinderen onder controle krijgt
Mijn kind heeft een denkbeeldig vriendje! Wat moet ik doen?
Het eerste wat je moet doen als een kind een denkbeeldig vriendje heeft, is kalm blijven. Tot de leeftijd van acht jaar is het heel normaal als een kind een denkbeeldig vriendje heeft. Je hoeft alleen maar te leren hoe je met de situatie omgaat.
Doe normaal
Negeer of ontken het denkbeeldig vriendje van je kind niet. Gedraag je zo natuurlijk mogelijk, zonder de relatie aan te moedigen of te verbieden. Vergeet niet dat de denkbeeldige metgezel van je kind een onderdeel van zijn leven is.
Ontmoet het denkbeeldig vriendje
Het wordt aanbevolen dat ouders het nieuwe vriendje van hun kind ontmoeten, net zoals bij een normale vriendschap. Door je kind naar hen te vragen, kun je ontdekken wat ze voor je kind betekenen en hoe je het beste met de situatie kunt omgaan.
Laat het denkbeeldig vriendje geen excuus worden
Laat je kind zijn nieuwe vriendje niet gebruiken om een regel te overtreden of om ondeugend te zijn. Leer hem discipline en hoe hij verantwoordelijkheid kan nemen, ongeacht of deze ‘vriend’ bestaat of niet.
Mis voordat je gaat dit artikel niet:
Pesten bij kinderen: het kan iedereen overkomen
Bevorder ontmoetingen met echte kinderen
Hoewel je respect en tolerantie voor een denkbeeldig vriendje moet tonen, moet je er ook voor zorgen dat je kind tijd doorbrengt met andere kinderen. Op deze manier stimuleer je hun psychosociale vaardigheden, waardoor hun denkbeeldige metgezel mogelijk kan verdwijnen.
Wanneer je zich zorgen moet maken
Als een van de volgende situaties zich voordoet, raden we je aan de hulp van een psycholoog of therapeut in te schakelen:
- Het kind isoleert zichzelf en speelt liever met zijn denkbeeldig vriendje dan met echte vriendjes.
- Het ontstaan van opwinding, verlies van controle, mentale verwarring of prikkelbaarheid wanneer het denkbeeldig vriendje verschijnt.
- De persoonlijkheid van de denkbeeldige vriendje veroorzaakt ongemak of angst bij je kind.
Zoals we altijd zeggen, de tijd en aandacht die je aan je kind besteedt, zijn van cruciaal belang om te weten wat er in het leven van je kind gaande is en om een echt probleem op te sporen.