Wat gebeurt er wanneer je een muggenbeet krijgt?
Aan een muggenbeet krabben kan misschien iets onschuldigs lijken, iets dat je simpelweg doet zonder twee keer bij na te denken. Die actie kan echter meer gevolgen hebben dan je misschien beseft…
Entomologen aan de Universiteit van Florida definiëren een muggenbeet als volgt: het gevolg van het feit dat een vrouwelijke mug met haar zuigsnuit het oppervlak van je huid aftast en een plekje vindt om bloed te beginnen zuigen. Wanneer de proboscis de huid binnendringt, laat de mug haar speeksel achter onder de huid.
Het speeksel van een mug bevat bepaalde eiwitten bevat die je immuunsysteem als vreemde stoffen zal waarnemen. Daarom zal je lichaam onmiddellijk agressief reageren. De plaats van de beet raakt vervolgens ontstoken en begint te jeuken.
Het prikkende gevoel ontstaat wanneer je huid een stof afgeeft die bekend staat als histamine. Die helpt bij het bestrijden van potentieel onschadelijke stoffen, zoals muggenspeeksel.
Een verhoogde histamineproductie zorgt ervoor dat de bloedvaten rond de beet opzwellen, waardoor er een bultje ontstaat. Dat irriteert ook de zenuwen en zorgt voor meer jeuk.
Dit gebeurt allemaal normaal gesproken een dag of twee na de beet. Naast de jeuk kun je bovendien ook een allergische reactie of een infectie krijgen. Hieronder geven we wat meer informatie om erachter te komen of je wel degelijk last van iets ergers hebt.
Wanneer scheelt er meer dan alleen een muggenbeet?
Als je je na een muggenbeet moe begint te voelen en je lichaam doet zeer dan kun je je het beste door een arts laten controleren. Alleen hij of zij kan bepalen of het gewoon een onschadelijke beet is, of toch iets dat meer aandacht nodig heeft.
Let hierbij op klachten zoals:
- Vermoeidheid
- Koorts
- Algehele malaise
- Hoofdpijn
- Uitslag
- Algemeen ongemak
- Keelontsteking
Waarom bijten muggen mensen?
Volgens wetenschappelijke bronnen zouden muggen in staat zijn om de aanwezigheid van een mens op een afstand van zo’n 45 meter te detecteren. Dat doen ze via de kooldioxide die je uitstoot bij het uitademen. Dat signaal stimuleert namelijk hun zoektocht naar een bloedmaaltijd.
Je adem zal een mug niet rechtstreeks naar je toe leiden. Het maakt het echter wel gemakkelijker voor de mug om potentiële bloedmaaltijden te vinden. De mug volgt de geur van kooldioxide tegen de wind in om de oorsprong te achterhalen. Tijdens de vlucht let het dier aandachtig op de geur.
Als de mug nadert, evalueert ze alle mogelijke maaltijden die ze tegenkomt. Als ze geen verdere aanwijzingen ontdekt die je als mens identificeren, zal ze blijven zoeken totdat ze uiteindelijk een geschikte bron vindt.
Een mug mag je dan wel vanop 45 meter kunnen detecteren, maar het is pas wanneer ze op een paar meter van je verwijderd is, dat ze effectief je lichaamswarmte kan aanvoelen. Dat is ook het moment waarop andere factoren beginnen mee te spelen, zoals vochtigheid en geur.
Vervolgens gaat de mug op zoek naar een plek op het oppervlak van je lichaam om te landen, zoals de voeten of enkels. Als ze ongeveer een centimeter van je huid verwijderd is, kan ze met zekerheid vaststellen dat je een mens bent. Dan begint zich klaar maken om te bijten.
Lees meer:
4 bijzondere tips om muggen af te weren
Hoe kun je muggenbeten proberen te voorkomen?
Er zijn verschillende opties om je te helpen voorkomen dat je muggenbeten krijgt.
Bepaalde biochemische afweermiddelen zoals citronella zijn bijvoorbeeld zeer effectief. Dat komt omdat ze niet de sterke geur en het onaangename gevoel net zoals andere afstotende middelen hebben, maar toch even goed zouden werken.
Een natuurlijk afstotend middel zoals eucalyptusolie met citroen kan ook werken. Dergelijke producten worden echter niet aanbevolen voor kinderen onder de drie jaar.
Een andere goede natuurlijke oplossing om vervelende muggen te bestrijden is een combinatie van verschillende ingrediënten. Als je 5% DEET (N,N-di-ethyl-meta-tolueenamide) toevoegt aan vanille- of citronellaolie krijg je een middel dat langer zou meegaan.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Kulthanan K, Wongkamchai S, Triwongwaranat D. Mosquito allergy: clinical features and natural course.
J Dermatol 2010;37:1025-1031. - Peng Z, Simons FER. Advances in mosquito allergy. Curr Opin Allergy Clin Immunol 2007;7:350-354.
- Díaz-González SN, Arias-Cruz A, Sedó-Mejía G, RojasLozano A y col. Prevalencia de reacciones secundarias
por picadura del mosquito Aedes aegypti en el Centro Regional de Alergia e Inmunología Clínica del Hospital Universitario, Monterrey, Nuevo León. Alerg México 2010;57:37-43.
