Waarom zijn hoefijzers een gelukssymbool?

Sinds de oudheid worden hoefijzers als gelukssymbolen beschouwd. Vandaag zullen we de oorsprong van deze talisman uitleggen.

Hoefijzers zijn de oudste gelukssymbolen in de geschiedenis van de wereld. Hun vermeende effecten variëren van het brengen van geluk tot het wegnemen van problemen en conflicten, ook al zijn het maar stukjes metaal. Hun eigenaardigheid ligt in hun U-vorm. Bovendien worden ze gebruikt voor paarden om de slijtage aan hun hoeven te minimaliseren.

Het is noodzakelijk om te vermelden dat de positie van het hoefijzer verschillende effecten heeft:

• De punten naar beneden wijzend brengt bescherming.
• De punten naar boven wijzend brengt geluk.

Hoefijzers als gelukssymbolen

Eerste oorsprong

Onze voorouders begonnen hoefijzers als talisman te gebruiken toen ze zich realiseerden dat de U-vorm van de hoefijzers op een halve maan leek. De eerste beschavingen geloofden dat hemellichamen zoals de zon en de maan geluk en vruchtbaarheid bij vrouwen konden brengen.

Het idee dat hoefijzers geluk zouden brengen ontstond in de tijd dat paarden werden gedomesticeerd. Met andere woorden, de oude Grieken introduceerden het hoefijzer in de westerse beschaving. Sindsdien wordt het hoefijzer beschouwd als een van de belangrijkste symbolen van geluk.

San Dunstan en de duivel

Toch was het in de 10e eeuw dat mensen hoefijzers aan hun deuren begonnen op te hangen om hun huizen te beschermen, dankzij de persoon San Dunstan. Dunstan was een smid die aartsbisschop van Canterbury werd. Waarom dan precies hoefijzers en niet een ander voorwerp dat door deze smid werd gemaakt?

Volgens de legende kreeg de aartsbisschop bezoek van een man die hem om hoefijzers kwam vragen. Hij wilde ze merkwaardig genoeg echter voor zijn eigen voeten, die vreemd genoeg veel leken op die van een dier. Op dat moment realiseerde Dunstan zich dat het de duivel was.

San Dunstan voldeed aan het verzoek van de Duivel, zonder te laten merken dat hij wist wie hij werkelijk was. Hij vertelde hem dat de enige manier om ze aan zijn voeten te bevestigen was door hem aan de muur te hangen. Toen dat gebeurde smeekte de duivel om genade.

De smid maakte van deze gelegenheid gebruik om te eisen dat de duivel geen enkel huis binnenkwam waar een hoefijzer aan de deur hing.

Dit verhaal werd al snel bekend bij de katholieke gemeenschap. Dit mondelinge verhaal bracht veel veranderingen in de geschiedenis met zich mee, waaronder de gewoonte om op het hoefijzer te spugen en het over je linkerschouder te gooien.

Het is ook passend voor de tijd dat men begon met het maken van ringen van de nagels van hoefijzers, die zogenaamd geneeskrachtige eigenschappen hadden.

Oude beschavingen

Lang voor de 10e eeuw gebruikte men hoefijzers echter al als talisman. Het lijkt erop dat de oude Grieken geloofden dat metaal een materiaal was dat het kwaad verjaagde. Dit zou de reden kunnen zijn waarom ze het in de strijd gebruikten.

Aan de andere kant liet de vorm van het hoefijzer mensen geloven dat de hemellichamen hen geluk en vruchtbaarheid zouden brengen via dit object. Bovendien is het nodig om het magische getal te vermelden: zeven. Het is geen toeval dat je zeven spijkers nodig hebt om het hoefijzer aan de hoeven van een paard te bevestigen.

Tot slot begon men in de Middeleeuwen met het gebruik van hoefijzers om zich te beschermen tegen hekserij. Dit is te wijten aan de populaire overtuiging dat heksen op bezemstelen vlogen omdat ze bang waren voor paarden. Om deze reden beschouwde men in Rusland de hoefsmid als een man met witte magie.

Dit geloof was zo uitgebreid dat de smeden toestemming kregen voor het officiëren van bruiloften. Bovendien waren aambeelden het enige materiaal dat je mocht gebruiken om ringen te maken.

De geschiedenis van de hoefijzers is zeker uitgebreid en verwarrend. Maar één ding is duidelijk: bijna alle westerse beschavingen beschouwden dit object als een gelukssymbool, en daarom blijft het een van de bekendste talismans en symbolen.

Iedereen kan voor zichzelf kiezen of hij of zij in dit bijgeloof gelooft, dat in veel beschavingen die door ruimte en tijd van elkaar gescheiden zijn terugkomt.