Waarom een bevalling inleiden?

In heel specifieke gevallen kunnen specialisten het advies geven om de bevalling op gang te brengen. Dit betekent dat ze de weeën op een kunstmatige manier opwekken en op die manier de bevalling uitlokken.

We spreken van een bevalling inleiden wanneer de weeën op een kunstmatige manier opgewekt worden om de bevalling uit te lokken. Het is een behandeling die gynaecologen gebruiken in bepaalde omstandigheden. In dit artikel vertellen we je alles wat je moet weten over het inleiden van een bevalling.

Een bevalling inleiden

Bij een normale bevalling beginnen de weeën uit zichzelf. Wanneer men de bevalling inleidt, dan wekt men de weeën op een kunstmatige manier op met behulp van bepaalde medicijnen.

Het is inderdaad wenselijk om de bevalling spontaan te laten beginnen. Toch is het soms beter om die in sommige gevallen in te leiden. Een bevalling inleiden is in verschillende situaties noodzakelijk. In deze gevallen zal een arts de bevalling opwekken.

Wanneer bevelen artsen aan om een bevalling in te leiden?

Een bevalling inleiden wordt in speciale situaties aanbevolen. Dat is het geval wanneer de gezondheid van de moeder of van de baby in gevaar komen. Dit zijn enkele voorbeelden:

• Vroegtijdig breken van de vruchtvliezen. Wanneer het water van een vrouw breekt, dan is het normaal dat de weeën beginnen. In sommige gevallen treedt dit echter vroeg in de zwangerschap op komen er geen weeën. Als ze na 12 tot 24 uren nog niet begonnen zijn, dan is het mogelijk dat de arts de bevalling inleidt. Hij doet dit om complicaties te voorkomen.
• Een langdurige zwangerschap. Na de 42e week van de zwangerschap kunnen specialisten overwegen om de bevalling in te leiden.
• Een ziekte van de moeder. In sommige gevallen kan de moeder aan een bepaalde ziekte lijden zoals diabetes, een hoge bloeddruk, enzovoort. Om complicaties te voorkomen is het in deze situaties beter om de bevalling in te leiden.
• De aanwezigheid van meconium. Meconium kan mogelijk gevaarlijk of zelfs fataal zijn voor de foetus. Daarom is het in dit geval beter om de bevalling in te leiden.
• Macrosomie van de foetus. Dit zijn gevallen waarbij de foetus meer dan 4,5 kg weegt. Dit houdt bepaalde risico’s in voor de moeder en de foetus. Om die reden kan de arts het advies geven om de bevalling in te leiden.
• Foetale dood van de foetus in de baarmoeder. Helaas moet men in dit geval een bevalling inleiden.

Eerst zal men de situatie en de specifieke omstandigheden van de moeder en de foetus grondig evalueren. Daarna zal de specialist beslissen of de bevalling al of niet ingeleid moet worden.

Hoe leiden ze een bevalling in?

Zodra de specialist beslist heeft dat een bevalling inleiden de beste keuze is, begint het proces. Het wordt in twee fasen uitgevoerd.

Eerste fase: verwijding van de baarmoederhals

Om de bevalling in te leiden moet de baarmoederhals minstens twee tot drie centimeter verwijd zijn. De arts zal prostaglandinen toedienen. Dat zijn hormonen die de baarmoeder stimuleren. Dit zal ervoor zorgen dat het verwijdingsproces start.

Vanaf het moment van toediening van de hormonen kan het echter 12 tot 24 uren duren. Om die reden dient men ze meestal ‘s avonds toe zodat de moeder kan rusten en zich voorbereiden op de inleiding en de bevalling.

Tweede fase: amniotomie of oxytocine

Zodra de vrouw verwijding heeft, breekt de gynaecoloog de vruchtzak om de weeën te stimuleren. Als ze na het breken van de vruchtzak niet op een natuurlijke manier beginnen, dan kan de arts oxytocine toedienen.

Oxytocine is een hormoon dat samentrekkingen veroorzaakt van de spieren van de baarmoeder. Het wordt intraveneus toegediend. Tegelijkertijd houdt men toezicht op de hartslag van de foetus en van de moeder, en op de weeën.

Gewoonlijk is de eerste dosis oxytocine klein. De dosis zal verhoogd worden op aanwijzing van de gynaecoloog. Na de toediening van de oxytocine kan het gebeuren dat de weeën op een plotse en pijnlijke manier beginnen. Dit kan zowel voor de moeder als voor de foetus pijnlijk zijn. Om die reden zal de gynaecoloog het volledig proces van dichtbij opvolgen.

Vanaf dit moment zal de bevalling op een natuurlijke manier verlopen. Het kan echter gebeuren dat er complicaties zijn en toch een keizersnede vereist is.

De risico’s wanneer artsen een bevalling inleiden

Het proces duurt lang en kan pijnlijk zijn. Toch zorgt een ingeleide bevalling meestal niet voor ernstige complicaties. De belangrijkste risico’s voor de moeder zijn afkomstig van de lange duur van het proces. Het kan immers vermoeidheid.

In dit opzicht moet je onthouden dat het vier uren kan duren vanaf het moment van toediening van de prostaglandinen totdat de baarmoeder zich drie centimeter verwijdt heeft. Als je daarbij de nodige uren voor de toediening van de oxytocine en voor de bevalling zelf tot de geboorte voegt, dan is het een zeer langdurig proces.

Tijdens het proces kan de foetus zich bovendien ongemakkelijk voelen. Dat is de reden dat de gynaecoloog kan beslissen om een keizersnede uit te voeren, ook al zijn er eveneens bij deze ingreep complicaties mogelijk. Dit is echter niet altijd het geval. De meeste bevallingen die ingeleid worden leiden tot een probleemloze vaginale geboorte.

Als dit dus bij jou het geval is, maak je dan geen zorgen. Het proces kan inderdaad lang duren. De medische staf zal jou echter bij elke stap begeleiden. Na slechts enkele uren zal je jouw in je armen houden!