Ontdek meer over de aandoening galwegatresie

Galwegatresie veroorzaakt leverschade en beïnvloedt verschillende processen die ervoor zorgen dat het lichaam naar behoren kan functioneren.

De aandoening galwegatresie is een chronisch en progressief leverprobleem. Het wordt kort na de geboorte duidelijk. De galkanalen raken geblokkeerd of verschrompelen en de gal kan de lever niet verlaten.

Hierdoor raakt de lever beschadigd en dit tast verschillende vitale functies aan. Als de ziekte niet wordt behandeld, kan deze levensbedreigend zijn. Leer alles over galwegatresie in dit artikel!

Wat veroorzaakt de aandoening galwegatresie?

De oorzaak van galwegatresie is niet precies bekend. Veel deskundigen zijn echter van mening dat baby’s worden geboren met galwegatresie, wat inhoudt dat de galwegverandering optreedt tijdens de zwangerschap.

Andere meningen suggereren echter dat de ziekte na de geboorte optreedt als gevolg van blootstelling aan giftige of infectieuze stoffen. Er is geen verband aangetoond met medicijnen die de moeder heeft gebruikt of bijvoorbeeld ziekten die ze tijdens de zwangerschap heeft opgelopen.

Momenteel weten experts niet of het een genetische component heeft. Over het algemeen komt de ziekte niet meer dan eenmaal in een gezin voor.

Symptomen

Baby’s met deze aandoening lijken bij de geboorte vaak gezond. De symptomen van de ziekte ontwikkelen zich echter tussen twee weken en twee maanden na hun geboorte. De symptomen van galwegatresie kunnen ook lijken op andere medische aandoeningen of problemen. Enkele van de symptomen die kunnen optreden, zijn onder andere:

• Geelzucht. Gele verkleuring van de huid en ogen. Het treedt op als gevolg van hoge en onregelmatige bilirubinespiegels in het bloed die kunnen worden toegeschreven aan een ontsteking, andere
• levercelafwijkingen of obstructies van de galwegen.
• Donkere urine en bleke ontlasting.
• Opgezette buik en gewichtsverlies.

Lees verder voor meer informatie:
Geelzucht bij baby’s: symptomen en behandeling

Diagnose van galwegatresie

Om de ziekte te kunnen diagnosticeren, vragen medische professionals verschillende tests en bloedonderzoeken aan. Hieronder zullen we aantal van deze diagnostische middelen bespreken.

Bloedtesten

Bloedonderzoeken meten de volgende parameters:

• Leverenzymen. Verhoogde leverenzymen kunnen artsen waarschuwen voor leverschade of letsel. Wanneer dit gebeurt, komen de enzymen in het bloed terecht en kunnen met behulp van bloedtesten aangetoond worden.
• Bilirubine. Het bilirubine dat de lever aanmaakt, wordt in de gal uitgescheiden. Hoge bilirubinespiegels duiden vaak op obstructie van de galstroom of een defect in de verwerking van gal.
• Albumine en totaal eiwit . Als deze waarden lager dan de normale niveaus zijn wordt dit geassocieerd met chronische leveraandoeningen.
• Coagulatietesten. Testen zoals de protrombinetijd (PT) en partiële tromboplastinetijd (PTT), meten de tijd die het bloed nodig heeft om te stollen. Schade aan levercellen en galwegobstructie kunnen het bloedstollingsproces verstoren.
• Bloedkweekje. Met deze test wordt gecontroleerd of er een bloedinfectie is die veroorzaakt wordt door bacteriën die de lever kunnen aantasten.

Diagnostische beeldvorming van de aandoening galwegartresie

De beeldvormende tests waar medische professionals gewoonlijk aanvragen zijn onder andere:

• Abdominale echografie. Een echografie is een diagnostische beeldvormende techniek die gebruikmaakt van hoogfrequente geluidsgolven. Men kan echografieën gebruiken om afbeeldingen van zowel de lever als de galblaas en galkanalen te verkrijgen.
• Hepatobiliaire scan (HIDA). Hierbij injecteert men een radioactieve isotoop in een ader. Als de isotoop in het bloed van de lever naar de darm gaat, gaan de galkanalen open en kan de arts bevestigen dat er geen sprake van galwegatresie is.
• Leverbiopsie. Hierbij neem een arts een monster leverweefsel. Vervolgens onderzoeken ze het biopt om de aandoening galwegatresie te onderscheiden van andere leverproblemen.