Mijn kind speelt alsof hij/zij van het andere geslacht is: wat betekent dat?

Volgens de traditionele sociale conventies spelen jongens met auto's en meisjes met poppen. Er zijn echter kinderen die andere voorkeuren hebben die niet noodzakelijk met hun seksuele identiteit te maken hebben.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Bernardo Peña.

Geschreven door Thady Carabaño

Laatste update: 05 november, 2022

Het komt vaak voor dat jongens met auto’s spelen of een bepaalde sport beoefenen. Meisjes spelen vaker met poppen en verkleden zich als mama. Dit verwachten we vanaf de tijd dat ze baby’s zijn en we ze in het blauw en of in het roze kleden. Als we echter merken dat ons kind speelt alsof het van het andere geslacht is, kunnen er wat alarmbellen gaan rinkelen.

De seksualiteit van kinderen komt tot uiting vanaf de eerste jaren van hun leven. Ze zijn nieuwsgierig om hun lichaam te ontdekken en te observeren. Kinderen gebruiken spel om de gedragingen die ze om zich heen zien te onderzoeken en te imiteren. Ze identificeren zich met mama of papa, afhankelijk van hun geslacht.

Als we echter een jongen of een meisje zien spelen alsof ze van het andere geslacht zijn, zijn we geneigd tot volwassen interpretaties, maar spelen alsof ze van het andere geslacht zijn komt niet noodzakelijk overeen met de ontwikkeling van een andere seksuele identiteit bij kinderen, die gewoon een aangeboren nieuwsgierigheid hebben om te leren en te ontdekken.

Spel en geslachtsidentiteit

Kinderen beginnen hun geslachtsidentiteit te bepalen in de leeftijd van van 18 tot 36 maanden tot 7 of 8 jaar, ongeveer. Bij dit proces spelen veel factoren een rol. De meeste kinderen zijn geïnteresseerd in activiteiten en voorkeuren die “typisch” zijn voor hun geslacht. Typisch jongensgedrag wordt overwegend bij jongens gezien en typisch vrouwelijk gedrag overwegend bij meisjes.

Jongens hebben de neiging te genieten van actievere, zelfs ruwere spelletjes, zich te identificeren met mannelijke helden, en te spelen met andere jongens. Daarentegen geven meisjes de voorkeur aan rustigere activiteiten, zoals spelen met poppen of huisje spelen. Ze zullen ook vaak liever met andere meisjes spelen als ze in het park of op school zijn.

Van jongs af aan identificeren jonge kinderen zich met wat er van hen verwacht wordt in verband met wat passend gedrag is voor hun geslacht. De sturende rol van ouders is ongetwijfeld doorslaggevend in de relatie die kinderen met hun geslacht aangaan.

Mijn zoon of dochter speelt alsof hij of zij van het andere geslacht is

Er zijn echter ook kinderen die ervoor kiezen zich anders te gedragen dan op grond van hun geslacht verwacht wordt. Een kind dat speelt alsof het van het andere geslacht is trekt vaak onze aandacht. Dat geldt nog meer als het ons eigen kind is. Dit hoeft echter niet per se met hun seksuele identiteit te maken te hebben.

Een kind dat zich als jongen identificeert kan op school liever met zijn vriendinnetjes spelen dan met de andere jongens te gaan voetballen. Dit is een eenvoudig kind dat liever niet deelneemt aan een ruw en onvoorspelbaar contactspel zoals voetbal.

Bovendien kan een meisje dat zich als vrouwelijk identificeert zich meer aangetrokken voelen tot de actievere spelletjes van jongens, zoals voetbal of fietsen, dan tot de meer volgzame spelletjes van poppen of prinsessen.

De betekenis van spelen als het andere geslacht

Ouders hoeven zich geen zorgen te maken over het vaststellen of er een diepere reden is waarom hun kind wil spelen alsof het van de andere sekse is. In werkelijkheid heeft dit niets te maken met hun toekomstige seksuele geaardheid. Ouders maken zich echter vaak te veel zorgen omdat ze zich laten meeslepen door sociale vooroordelen.

In de kindertijd kunnen kinderen door symbolisch of rollenspel hun sociale vaardigheden oefenen. Dit is heel nuttig voor hun toekomst, en het helpt hen ook om intelligentie, verbeelding en creativiteit te ontwikkelen, volgens dit artikel dat in het tijdschrift Au la de Infantil (Spaanse link) verscheen.

Deze spelletjes duren meestal een bepaalde tijd en dan kunnen kinderen belangstelling krijgen voor andere spelletjes.

Als ouders moeten we voorkomen dat we het spel, dat voor kinderen de belangrijkste activiteit is, stereotiep gaan bekijken. Ons kind doet niets ‘verkeerds’. Ook niet door spelletjes te spelen die over het algemeen de voorkeur hebben van kinderen van het andere geslacht. In werkelijkheid kan dit gewoon deel uitmaken van zijn of haar persoonlijkheid.

Als je kind geen tekenen heeft getoond dat het twijfelt aan zijn of haar seksuele identiteit, kun je het beste zijn of haar voorkeuren respecteren als het op spelen aankomt. In feite benadrukt een studie, gepubliceerd in het tijdschrift Developmental Psyc hology (Engelse link) dat spelletjes en speelgoed de seksuele geaardheid van kinderen niet beïnvloeden.

Hoe kan ik weten of mijn kind zich met het andere geslacht identificeert?

Als je je zorgen maakt en je ongemakkelijk voelt als je je kind ziet spelen alsof het het andere geslacht is, kun je, voordat je het onder druk zet om te spelen met de mogelijkheden die jij bij zijn geslacht vindt passen, het beste eerst een kinderpsycholoog raadplegen.

Als een kind herhaaldelijk een van de volgende trekken vertoont, kan alleen een specialist in kinderpsychologie vaststellen wat daar de oorzaak van is. Hij of zij kan bepalen of er sprake is van een variatie in zijn of haar genderidentiteit, seksuele identiteit, of seksuele geaardheid:

• Het kind staat erop van het andere geslacht te zijn.
• Het kind heeft een duidelijke, regelmatige voorkeur voor het dragen van kleding van het andere geslacht.
• Er zijn opvallende en aanhoudende voorkeuren voor de rollen van het andere geslacht.
• Er is een intens verlangen om alleen aan de spelletjes en gewoontes van het andere geslacht deel te nemen.
• Het kind staat erop alleen tijd te delen met kinderen van het andere geslacht.

Uiteindelijk zijn het de specialisten die de beste begeleiding geven om duidelijk te maken of het gewoon een normale fase van het spel is of dat het eerder met hun seksuele identiteit te maken heeft. Op die manier kunnen ze je helpen ervoor te zorgen dat je kind de beste steun en begeleiding krijgt. Dat geldt terwijl het kind opgroeit en als het volwassen is.