Je kan kinderen niet dwingen iemand te begroeten met een zoen

In vele culturen is een zoen als begroeting de sociale norm. Het is ook in vele landen gebruikelijk om met een zoen hallo te zeggen of afscheid te nemen. Kinderen zien een kus echter als een teken van liefde. Het is dus niet goed om kinderen te dwingen een zoen te geven wanneer ze onbekenden begroeten.

Voor jonge kinderen is een zoen een teken van genegenheid. Meestal zoenen ze hun ouders, hun broers en zussen of hun grootouders. Het is een uiting van liefde. Dat is ook de reden dat deze daad hen bij een onbekende een ongemakkelijk gevoel kan geven. Daarom mag je kinderen niet dwingen iemand te begroeten met een zoen.

Vóór je dit doet, moet je hen vragen of het oké voor hen is om iemand te begroeten met een zoen. Jouw kind moet immers de kans krijgen om te kiezen hoe het mensen begroet. Zij moeten beslissen of ze iemand willen begroeten met een zoen of met een handdruk.

Eén van de fundamenten van het opgroeien van kinderen is dat ze hun grenzen leren kennen en deze duidelijk maken aan anderen. Dit houdt ook de grenzen op vlak van genegenheid in. Elk kind moet kiezen of het al of niet dichtbij een persoon wil zijn.

Sommige ouders denken dat kinderen onbeleefd zijn als ze iemand niet willen begroeten met een zoen. Er bestaan echter vele manieren waarop kinderen kunnen tonen dat ze manieren hebben wanneer ze iemand groeten:

• een handdruk
• verbaal groeten
• een schouderklopje
• een ‘box’

Het zijn allemaal tekenen van goede manieren.

Waarom mag je kinderen niet dwingen iemand te begroeten met een zoen?

Het is gezond dat ouders een open gesprek met hun kinderen hebben over liefde en opvoeding. Ze moeten immers begrijpen dat uitingen van genegenheid een spontane manier zijn van liefde tonen. Tegelijkertijd tonen we met goede manieren en opvoeding dat we andere mensen respecteren.

Kinderen moeten vriendelijk en beleefd zijn tegen volwassenen. Toch mogen we kinderen niet dwingen om volwassenen te begroeten met een zoen. Alleen dan zijn ze in staat om hun eigen grenzen te stellen. Dit is vooral belangrijk wanneer ze bij onbekenden zijn.

Het is van belang dat we kinderen niet dwingen om mensen te begroeten met een zoen. De reden is dat het hen een gevoel van kwetsbaarheid kan geven.

Kleine kinderen kunnen dan immers toegeeflijk worden in hun uitingen van genegenheid. Ze denken dan dat het betekent dat ze goede manieren hebben. Dit kan hen blootstellen aan situaties van pesterijen of misbruik.

Meestal worden kinderen misbruikt door mensen die heel dicht bij hen staan. Het kan ook optreden als resultaat van het feit dat ze genegenheid willen tonen. Dan worden ze uiteindelijk gedwongen om de andere persoon te behagen. Ze kunnen dan ook geen nee zeggen tegen lichamelijk contact.

Respecteer wat jouw kind wil

Na een bepaalde leeftijd houden sommige kinderen op met zoenen geven of ze geven minder zoenen dan voorheen. Het kan een gevolg zijn van diverse zaken zoals:

• verlegenheid
• omdat ze de persoon niet leuk vinden
• omdat ze geen zin hebben

Als je kind geen genegenheid wil tonen, moet je dan aandringen?

Nee, ouders mogen kinderen niet dwingen om iemand te begroeten met een zoen. Verplaats jezelf eens in hun situatie. Probeer je voor te stellen hoe ongemakkelijk jij je zou voelen om iemand die jij geen zoen wil geven, te moeten begroeten met een zoen. Hoe zou jij je voelen?

Een zoen geven mag geen teken van goede manieren zijn

In vele culturen is een zoen geven voor volwassenen een teken van goede manieren. Kinderen zien een zoen echter als een manier om genegenheid te tonen aan de mensen van wie ze houden.

Manieren of zeden zijn gedragsregels en hoffelijkheid die je aan je kinderen moet leren. In plaats van hen te dwingen om iemand te begroeten met een zoen, kan je het vervangen. Wanneer jullie ergens naartoe gaan mogen ook iets zeggen zoals:

• “goedemorgen”
• “goedemiddag”
• “goedenavond” 

Zelfs een high five is een acceptabele keuze.

Een zoen heeft een betekenis

We mogen kinderen niet dwingen iets te doen wat ze niet willen. Wat we zelfs nog minder mogen doen, is hen een slecht gevoel geven over zichzelf omdat ze weigeren iets te doen. Voel je niet beledigd wanneer ze weigeren. Bekijk de dingen daarentegen vanuit hun standpunt.

Je kind zal niet afstandelijk worden

Soms gaan kinderen door fasen. Ze kunnen dan bijvoorbeeld weigeren om zoenen te geven, ook aan hun ouders of naaste verwanten.

Dit betekent echter niet dat ze dan meer afgesloten zullen zijn van hun gevoelens. Wanneer ze het echt willen en er zin in hebben, zullen ze jou een zoen geven. Als je een kind dwingt om zoenen te geven, dan zullen ze alleen maar uit je buurt willen blijven.

Ze kunnen meer kwetsbaar zijn voor misbruik

Dit klinkt misschien als een overdrijving. Als je een kind dwingt om iemand te begroeten met een zoen wanneer ze dat niet willen, dan is de kans groter dat ze toenadering zullen zoeken tot onbekenden.

Dit is de reden waarom ze vanaf een jonge leeftijd moeten leren dat ze lichamelijk contact kunnen weigeren. Anders kunnen ze het idee krijgen dat genegenheid aan onbekenden tonen een synoniem is voor goede manieren.

Een kind dwingen om zoenen te geven kan hen het idee geven dat ze hun eigen lichaam niet bezitten. Het is dus belangrijk dat we hen leren dat zij de controle over hun lichaam hebben. Anders kunnen ze toegeeflijker en passiever zijn.

Conclusie

Het is belangrijk dat je aan je kind vraagt of ze iemand willen begroeten met een zoen en afscheid nemen met een zoen. Dwing kinderen niet om zoenen te geven.

Maak duidelijk dat ze een zoen kunnen geven als ze willen en dat het gewoon een manier is om hallo te zeggen. “Wil je jouw neef met een zoen begroeten?” Als ze nee zeggen, geef hen dan gerust een andere keuze.

Meestal maken kinderen een onderscheid tussen zoenen uit liefde en hoffelijkheid wanneer ze ouder worden. De snelste manier waarop ze dit leren, is door te kijken hoe hun ouders met zoenen hallo zeggen en afscheid nemen. Op deze manier zullen ze dit gedrag ook gaan nabootsen en zich aanpassen aan de sociale normen.

Tenslotte is het ook noodzakelijk dat de ouders hierover een open gesprek voeren met hun kinderen. Er is een verschil tussen welgemanierd en liefhebbend zijn. Genegenheid moet op een natuurlijke manier optreden. Het mag geen manier zijn om anderen te behagen.