Hechting bij kinderen beïnvloedt hun leven als volwassene

Een gezond hechtingsproces tijdens de kindertijd is fundamenteel zodat kinderen zich op psychologisch vlak tot gezonde volwassenen kunnen ontwikkelen. Een onveilige hechting kan zich later uiten in tekortkomingen en stoornissen in hun relaties.

Hechting bij kinderen is de emotionele binding die tot stand komt in de vroege fases van het menselijk leven. Dit kan bepalend zijn voor toekomstige relaties.

Maar in alles is er evenwicht nodig. Hechting is op dit gebied geen uitzondering. Teveel hechting, teveel betutteling of teveel bescherming kunnen even schadelijk zijn als het ontbreken van knuffels, genegenheid of aandacht.

Hechting bij kinderen is een basisbehoefte

Het hechtingsproces bij kinderen draagt bij aan een gezonde en normale ontwikkeling van de kinderhersenen. Hechting laat bepaalde processen tot stand komen die verband houden met relaties en met het socialiseren met anderen.

Als mensen hun kinderen niet vrij kunnen laten of juist veel afstand van hen nemen – waarbij ze een disfunctionele relatie creëren – is de kans klein dat hun kinderen zich veilig zullen voelen in hun toekomstige relaties.

Het is erg belangrijk dat een kind zich veilig kan voelen tijdens zijn eerste levensjaren om gezonde relaties te kunnen opbouwen. Ook weerhoudt het hen uiteindelijk van emotionele afhankelijk. Het is dus iets waar we zorg moeten voor dragen.

Wanneer kinderen tijdens de vroege periode van hechting bijvoorbeeld lijden onder de scheiding van hun ouders, is het mogelijk dat ze zich hierop zullen focussen.

In veel gevallen negeren mensen wellicht hun kinderen omdat ze geloven dat ze zich van niets bewust zijn. Vele mensen geloven onterecht dat kleine kinderen geen angststoornissen kunnen ontwikkelen die verband houden met de persoonlijke interacties van de ouders.

Hechtingsstijlen bij kinderen

1. De veilige hechtingsstijl

Bij dit type hechting spreken de ouders hun kinderen aan en beantwoorden ze aan hun emotionele behoeften. Ze negeren de kinderen niet, maar tonen hen liefde en zoeken altijd contact met hen.

Contact houden betekent niet alleen maar kusjes en knuffels geven. Soms reageren kleine kinderen namelijk niet op dat soort gebaren omdat ze die niet verlangen.

2. De angstige of ambivalente hechtingsstijl

Hier zien we dat ouders liefhebbend zijn, maar niet weten hoe ze dit moeten tonen. Het resultaat is dat er minder contact is met de kinderen. De ouders slagen er niet in om zich in te leven in hun kinderen. Daardoor is er wat afstand.

Bovendien is het ook belangrijk om te onthouden dat er bij dit type hechting altijd een negatieve houding bestaat ten aanzien van het kind. Vaak wijzen de ouders op alle slechte dingen die het kind doet, maar nooit op alle goede dingen. Dit kan leiden tot een gebrek aan zelfvertrouwen.

3. De angstige en vermijdende hechtingsstijl

In dit geval is er een duidelijke afwijzing van het kind. De ouders kunnen erg onaangenaam gedrag vertonen. Voorbeelden van deze situatie zijn ouders die ontrouw zijn, die problemen hebben met alcohol- of drugverslaving, of het kind als onzichtbaar of als een last zien.

Afwijzing wordt iets alledaags, net als straf. Het kind zal begrijpen dat het een last is en niet geliefd is. Dit zal zich in het latere leven weerspiegelen in hun relaties. Ze zullen altijd ontgoocheld zijn in hun toekomstige relaties.

4. De angstige en ongeorganiseerde hechtingsstijl

Wat zijn de kenmerken van dit laatste voorbeeld van hechtingsstijl bij kinderen? Er is sprake van misbruik en manipulatie binnenin het gezin. Dit gebeurt vooral tussen de ouders.

Het kind raakt gedesoriënteerd, want wanneer het kind toenadering zoekt tot zijn ouders, klampen die zich aan hem vast. Daarna manipuleren ze hem echter. Daardoor ontwikkelt zich een relatie die gebaseerd is op angst en misverstanden.

In latere relaties zal dit tot uiting komen wanneer ze niet weten wat ze willen. Ze willen niet leren hoe ze kunnen liefhebben. Altijd zullen manipulatie en controle aanwezig zijn.

Je ziet dus dat de hechtingsstijl bij kinderen erg belangrijk is. Het is de bron van vele problemen die tot uiting komen in onze relaties tijdens ons volwassen leven. Het is dus essentieel om gezonde hechtingen te ontwikkelen omdat je ouders de eerste mensen zijn met wie je je eerste sociale bindingen maakt.

Zoals we eerder al gezegd hebben, speelt ook evenwicht een sleutelrol. Zowel een teveel als een gebrek aan contact en genegenheid kunnen erg negatief zijn.

Het meest ingrijpende gevolg is dat het ervoor zorgt dat ze afhankelijk worden van anderen. Daarmee bedoelen we dat ze niet alleen genegenheid gaan zoeken bij anderen, maar ook goedkeuring.

Niet iedereen onder ons heeft een veilige hechting doorgemaakt als kind, maar het goede in dit alles is dat het veranderd kan worden. Je kunt leren hoe je die frustrerende en pijnlijke relaties – die deels het resultaat zijn van je kinderjaren en die beïnvloed zijn door je ontwikkeling — kunt verbeteren.