Het geheim van het kankervrije dorp

De bewoners van dit kankervrije dorp leven met het Laron-syndroom, een syndroom dat de celdeling verstoort, waardoor deze mensen immuun zijn voor kanker.

Vandaag de dag is kanker zonder twijfel een van onze grootste zorgen als maatschappij. Zou jij het geloven als wij je vertellen over het kankervrije dorp in Ecuador?

De wetenschap en de geneeskunde proberen het mechanisme van deze ziekte al reeds lange tijd te ontrafelen, niet alleen om de ontwikkeling van kanker te voorkomen, maar ook om patiënten betere vormen van behandeling te kunnen bieden.

Als wij je zouden vertellen dat er een kleine bevolking of beter gezegd een ‘soort mens’ bestaat voor wie het woord kanker helemaal geen bedreiging vormt, dan zou je misschien niet kunnen geloven waar deze bevolking zich bevindt.

Toch is het echt zo. En in dit artikel kun je samen met ons iets meer leren over deze mooie en bijzondere plaats: Vilcabamba, de ‘vallei van het lange leven’, in Loja, Ecuador. Het kankervrije dorp.

Het kankervrije dorp

Om deze geweldige plaats iets beter te begrijpen is het belangrijk om je het een en ander te vertellen over een genetische aandoening met de naam Laron-syndroom.

Het Laron-syndroom is een zeldzame, erfelijke ziekte die de groei ontregelt. Daarnaast zorgt deze genetische aandoening er echter ook voor dat de mensen die ermee geboren worden volledig immuun zijn voor zowel kanker als diabetes.

Laten we hier even wat verder op ingaan.

Laron-syndroom: 350 mensen wereldwijd

Het Laron-syndroom is voor het eerst ontdekt begin jaren vijftig door Zvi Laron, een Israëlische dokter. Deze dokter was erg geïnteresseerd in een groepje patiënten die in een klein dorpje woonden op het platteland en zelf ook erg klein waren.

Hun lichamelijke toestand ging echter hand in hand met een over het algemeen geweldige gezondheid: ze konden eten wat ze wilden zonder ooit diabetes te ontwikkelen en geen van hen of hun voorouders had ooit te maken gehad met kanker.

Na meer dan dertig jaar onderzoek publiceerde Laron in 2001 eindelijk zijn bevindingen over de werking van dit eigenaardige syndroom. In grove lijnen zijn dit de voornaamste eigenschappen die Laron achterhaalde:

• Over de hele wereld hebben 350 mensen het Laron-syndroom. De meerderheid van hen woont in de valei Vilcabamba, in Loja, Ecuador. De rest van hen woont in Israël en enkele mediterraanse landen.
• Mensen die met deze genetische aandoening geboren worden hebben zeer kleine lichaamsverhoudingen: ze zijn vaak niet langer dan 90 centimeter.
• Naast hun lengte, hebben ze vaak ook bepaalde fysiongnomische eigenschappen.
• De oorzaak van dit syndroom is een ontregeling in het groeihormoon.

Hoewel het groeihormoon, ook wel GH, in normale hoeveelheden geproduceerd wordt, zorgt het gebrek aan een ander hormoon, IGF-1, een hormoon dat nauw verbonden is aan insuline, ervoor dat het groeihormoon niet gelijkmatig gemetaboliseerd kan worden door het hele lichaam.

• Dit syndroom kan alleen worden overgedragen als zowel de moeder als de vader het gen bij zich dragen.

Laron-syndroom – geen kanker of diabetes

De mensen met deze genetische aandoening leiden een normaal leven. Los van hun kleine formaat, ervaren ze geen ziektes of andere lichamelijke problemen.

Het effect van dit syndroom is zo sterk dat veel doktoren zich verbazen over het gegeven dat hoewel velen van hen een ongezond dieet aanhouden dat rijk is aan vet, gebakken voedsel en suiker, geen van hen ooit last heeft gehad van diabetes of kanker.

Sinds het Laron-syndroom wetenschappelijk ontdekt is, heeft geen van de mensen die ermee geboren is ooit last gehad van een van deze ziektes. De redenen hiervoor kunnen zijn:

• Het geheim achter alles kan gevonden worden in de lever en het hormoon dat de vrijlating van het groeihormoon beperkt.
• IGF-1 is niet alleen essentieel voor de groei van kinderen, maar bevordert ook celdeling bij volwassenen. Daardoor kan het mogelijk de uitzaaiing van kanker kan vergemakkelijken.
• Mensen met het Laron-syndroom zijn gevoeliger voor insuline, waardoor ze de ontwikkeling van diabetes en andere problemen met de stofwisseling kunnen vertragen.
• De grootste problemen waar deze mensen mee te maken krijgen, doen zich voor tijdens hun jeugd, omdat hun lichaam zich niet naar behoren ontwikkelt.
• Nadat ze de volwassenheid bereiken, zorgt het gebrek aan het IGF-hormoon er echter voor dat hun lichaam uitstekend beschermd wordt tegen de twee meest voorkomende ziektes in onze huidige maatschappij: kanker en diabetes.

Een uitdaging voor de wetenschap en hoop voor mensen met Laron-syndroom

Hoewel deze mensen nooit kanker of diabetes zullen ontwikkelen, zijn de levens van de mensen met Laron-syndroom nu niet bepaald gevuld met geluk.

Historici zijn van mening dat deze mensen mogelijk afstammelingen zouden kunnen zijn van Spaans-Sefardische joden die zich bekeerden tot het christendom en vervolgens in de zestiende eeuw emigreerden naar Zuid-Amerika.

Zo ontstond het zogenaamde kankervrije dorp.

Hoe dan ook hebben deze mensen altijd een hoop spot moeten verduren. Ook moeten ze leven met de sociale stigmatisering, omdat ze ‘anders’ zijn.

Vandaag de dag probeert de wetenschap nog altijd de werking van dit hormoon te ontrafelen, zodat het nagebootst kan worden. Op die manier kan het helpen om een revolutionair medicijn te ontwikkelen om kanker tegen te gaan.

Vooralsnog worden experimenten alleen uitgevoerd in laboratoria.

Ondertussen is er wel nieuwe hoop voor de mensen met het Laron-syndroom. Wanneer een kind wordt geboren met dit syndroom, heeft hij de optie om een synthetische vorm van het IGF-1 hormoon toegediend te krijgen.

Het probleem hierbij zijn echter de kosten. Die liggen rond de 20.000 dollar per jaar. Dit is een bedrag dat maar weinig mensen zomaar even kunnen neertellen.

Hopelijk ligt er echter een glansrijke toekomst te wachten op de bewoners van dit kankervrije dorp en een geneesmiddel voor kanker in de toekomst van de rest van de wereld.