Geduld en zwijgzaamheid: deugden van wijze mensen
Confucius zei ooit eens dat iemand die geen geduld op kan brengen voor de kleine problemen in het leven verlamd zal zijn en niet in staat zal zijn om te handelen wanneer hij geconfronteerd wordt met grote moeilijkheden.
Geduld is een schone zaak en iedereen kan deze deugd in zichzelf ontwikkelen.
Ook zwijgzaamheid is een gezond vermogen dat hand in hand gaat met geduld – om te weten wanneer je stil moet blijven, om in staat te zijn naar anderen te luisteren en jezelf af te zonderen om een plek te vinden waar je met jezelf kunt communiceren in de rust van je innerlijke omgeving.
Zwijgen betekent echter niet dat je jezelf saboteert en ook niet dat je je mening over bepaalde dingen verbergt, omdat je bang bent voor de gevolgen. Het betekent dat je in staat bent te zwijgen over dingen die het niet waard zijn over te klagen. Om stil te blijven wanneer je emoties spreken.
Zowel geduld als zwijgzaamheid zijn een belangrijke deugd waar wijze mensen over beschikken, cruciaal voor onze persoonlijke ontwikkeling. Wij nodigen je uit op deze deugden te reflecteren als essentiële aspecten van je dagelijkse leven.
Geduld en zwijgzaamheid: een deugd van wijze mensen
Je zou kunnen zeggen dat geduld en zwijgzaamheid twee kanten van dezelfde medaille zijn – een wijze, eeuwenoude medaille.
We kunnen hier voorbeelden van vinden in de Indiaanse cultuur, voorbeelden die schrijver Kent Nerburn op ons overbrengt door middel van boeken als Not Wolf Nor Dog: The Forgotten Trails of an Old Indian.
In al zijn werken is het belang dat concepten als geduld en zwijgzaamheid voor deze mensen hebben zeer duidelijk. We geven even een paar voorbeelden.
Indianen en geduld
De Lakota behoren tot de Sioux-stam van Noord-Amerika. Een wijze groep mensen met een rijke, diepgaande spiritualiteit. Een spiritualiteit die zo treffend is, dat we er vandaag de dag nog vanalles van kunnen leren.
De Lakota geloofden dat er een verbinding bestaat tussen ons en het onzichtbare. Tussen ons en de entiteit die de eenheid de we vormen met andere mensen, vrienden, familieleden en geliefden symboliseert.
- Deze verbinding wordt gevormd door middel van respect en vooral ook zwijgzaamheid. Het is de meest respectvolle interactie tussen twee mensen, waarbij stilte niet alleen betekent dat er wordt geluisterd. Het is echter ook een cadeau waarmee we tijd en vertrouwen kunnen delen.
- Als je erover nadenkt, dan realiseer je je waarschijnlijk dat je je doorgaans ongemakkelijk voelt wanneer je met iemand bent en er ineens een stilte valt. Om dit te vermijden, zeg je daarom vaak gewoon het eerste dat in je opkomt.
- Het is belangrijk om deze houding te veranderen.
- Er bestaat niets magischer dan een groep vrienden die zich geheel op zijn gemak voelt wanneer er stilte valt. Er is geen sprake van verplichting om iets te zeggen, alleen om ‘aanwezig’ te zijn, om verbonden te zijn door middel van de onzichtbare verbinding waar de Lakota over spraken.
- Voor indianen is zwijgzaamheid een deugd waarmee ze zich bewust kunnen worden van alles dat hen omringt en verbindt aan de aarde, de natuur, andere mensen, de levenscyclus en zelfs zichzelf… hun gedachten.
Dit zijn aspecten waar we diep op in zouden moeten gaan en op zouden moeten reflecteren.
Wij raden ook aan:
Hoe negatieve gedachten je lichaam schade toebrengen
Geduld, een kunst die je niet kunt overbrengen, maar wel kunt leren
Bijna niemand leert je dat wanneer je op deze aarde komt, niet altijd alles zal verlopen zoals je graag zou willen. Ook kan niemand met zekerheid zeggen dat het niet uitmaakt hoeveel je jezelf ergens aan wijdt, omdat het toch wel zal gebeuren of dat je toch wel zult krijgen waar je op hoopt.
Gezegd wordt dat geduld een schone zaak is. Eigenlijk is het een kunstvorm die je jezelf langzaamaan kunt aanleren. Dit doe je op basis van teleurstellingen of het begrip dat niet boeken of een leraar, maar juist het leven jou zal leren wat kracht is.
Geduldig zijn vereist vooral dat je niet opgeeft, nooit niet. Als iets niet zo verloopt als je graag had gewild, blijf dan trouw aan je doelen, geduld houdt namelijk ook rust en vertrouwen in.
Geduld en wijze mensen
Geduldige mensen weten hoe ze kunnen:
- Observeren.
- Nadenken in stilte.
- Zorgen voor hun omgeving.
- En hoe ze een intuïtie kunnen ontwikkelen die hen kan vertellen wat het beste moment is om te handelen.
Mensen die niet in staat zijn om het lawaai van de buitenwereld, de negatieve gedachten of meningen van anderen en zichzelf uit te sluiten, zullen nooit in staat zijn hun doelen te bereiken.
Dit komt doordat geduld vereist dat je wijs genoeg bent om te weten wat je moet vermijden en welke paden je moet volgen.
Als je een droom hebt, dan kun je niet toestaan dat anderen jouw pad vernietigen met hun fatalisme of door dingen te zeggen als “Stop met zo te denken, want het is nu toch al te laat”.
Geduld en wijze mensen bevinden zich op de beste plek in hun leven. Ze zullen altijd de beste trein pakken, zelfs al is deze te laat of heeft deze vertraging.
Alles is het wachten waard. Terwijl je zit te wachten ontwikkel je namelijk nieuwe vaardigheden: doorzettingsvermogen, moed, veerkracht en vooral… hoop.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- D. Enrique Ataide y Portugal. Vida y pensamientos morales de Confucio. Tomo primero. http://fama2.us.es/fde/vidaYPensamientosMorales.pdf
- García Mansilla, Yolanda. (2013). La lengua lakota y el reflejo de su cultura. Universidad de Almería. http://repositorio.ual.es/handle/10835/2732
- Grandbois, D. M., & Sanders, G. F. (2009). The resilience of native american elders. Issues in Mental Health Nursing. https://doi.org/10.1080/01612840902916151}
- Nerburn, K. and Plant, R., 2010. Neither Wolf Nor Dog.
- Schnitker, SA y Emmons, RA. La paciencia como virtud: perspectivas religiosas y psicológicas. En Investigación en el estudio científico social de la religión, volumen 18 (págs. 177–208). Rodaballo. https://doi.org/10.1163/ej.9789004158511.i-301.69