Fibromusculaire dysplasie: diagnose en behandeling
Fibromusculaire dysplasie is een ziekte die ervoor zorgt dat een of meer slagaders in het lichaam zich abnormaal ontwikkelen. Als gevolg daarvan tast deze abnormale ontwikkeling de wanden van deze grote vaten aan, wat tot verschillend gevolgen leidt.
Het gaat dan bijvoorbeeld om een vernauwing van de bloedvaten (een aandoening die bekend staat als stenose), aneurysma’s of scheurtjes (arteriële dissectie).
Door vernauwing en scheuren kan de bloedstroom in een slagader afnemen. Als gevolg kan dit leiden tot een reeks symptomen die we in dit artikel in detail zullen bekijken. Fibromusculaire dysplasie treft vooral de slagaders die bloed naar de nieren en de hersen voeren.
Tegelijkertijd is het belangrijk erop te wijzen dat deze ziekte veel meer vrouwen treft dan mannen. Maar mannen en sommige kinderen kunnen ook aan deze ziekte lijden.
Verder is het moeilijk te bepalen hoe vaak deze ziekte bij de algemene bevolking voorkomt. De reden hiervoor is dat patiënten met milde fibromusculaire dysplasie vaak geen symptomen vertonen. Als gevolg hiervan blijft hun toestand onopgemerkt.
De oorzaken van fibromusculaire dysplasie
Op dit moment weten experts niet wat precies leidt tot fibromusculaire dysplasie. Er zijn echter verschillende theorieën over het onderwerp.
Ten eerste suggereren sommige theorieën het bestaan van een genetische oorzaak. De aandoening kan echter op verschillende manieren de slagaders van verschillende gezinsleden beïnvloeden. Bovendien kan de ernst van de ziekte variëren, en sommige familieleden ontwikkelen het helemaal niet.
Daarnaast, zoals we al zeiden, komt de ziekte veel vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Daarom suggereren sommige theorieën dat hormonen een fundamentele rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van deze ziekte.
Sommige onderzoeken suggereren echter ook dat het gebruik van anticonceptiepillen geen verband lijkt te houden met dysplasie. Tot slot zijn er nog andere mogelijke oorzaken:
- De abnormale ontwikkeling van de slagaders die de wanden van bloedvaten irrigeren, wat resulteert in onvoldoende zuurstof.
- De anatomische positie en beweging van de slagader in het lichaam.
- Bepaalde medicijnen.
- Gebruik van tabak.
Symptomen
Een van de grootste problemen bij het diagnosticeren van deze ziekte is dat veel patiënten geen symptomen vertonen. De symptomen die sommige patiënten vertonen, zijn echter afhankelijk van de slagaders die zijn aangetast. Tegelijkertijd zullen de symptomen afhangen van het al dan niet vernauwen, scheuren of van aneurysma’s in de slagaders.
Elke pijn of klinisch symptoom dat met de ziekte te maken heeft, is afkomstig van het orgaan waar de aangetaste slagader bloed naar toe voert. In die zin zijn enkele van de mogelijke symptomen van fibromusculaire dysplasie de volgende:
- Hoge bloeddruk.
- Bloedtesten die een abnormale werking van de nier aantonen.
- Een geruis dat de dokter met een stethoscoop in de nek kan horen.
- Zoemen in de oren.
- Pijn.
- Intracraniële bloeding.
Het is belangrijk om te onthouden dat, zoals we al zeiden, de symptomen die een bepaalde patiënt ervaart, afhangen van de slagader die de ziekte beïnvloedt.
Lees ook eens:
De slagaders gezond houden: hoe doe je dat?
De diagnose van fibromusculaire dysplasie
De diagnose bestaat uit een beeldverkenning van de bloedvaten. Tegenwoordig zijn er veel verschillende technieken waarmee specialisten deze diagnostische tests kunnen uitvoeren, waaronder:
- Doppler-echografie: dit is een gespecialiseerde echografietechniek voor bloedvaten.
- Arteriële ACT: dit dient een contrastvloeistof toe in de aderen.
- Een speciaal type MRI.
Om deze ziekte te diagnosticeren, moeten artsen in veel gevallen een procedure gebruiken die bekend staat als een arteriogram of angiografie. Een radioloog, vaatchirurg, cardioloog of specialist in vaatgeneeskunde moet de procedure uitvoeren.
Ook interessant om te lezen:
Cardiale revalidatie na een hartinterventie
Behandeling
Momenteel is er geen remedie voor fibromusculaire dysplasie. Daarom is de behandeling van deze aandoening gericht op het verlichten van symptomen en het verminderen van complicaties.
Sommige geneesmiddelen die voor dit doel dienen zijn:
- Plaatjesaggregatieremmers: denk bijvoorbeeld aan aspirine.
- Bloeddruk medicijnen.
- NSAID’s: voor het behandelen van de hoofdpijn die patiënten vaak ervaren.
Tegelijkertijd moeten we vermelden dat er in sommige gevallen pogingen moeten worden ondernomen om de bloedstroom door nauwe bloedvaten te verbeteren. Specialisten gebruiken gewoonlijk procedures zoals ballonangioplastiek of percutane transluminale angioplastiek (PTA).
De keuze van deze procedures hangt echter af van de aangetaste slagaders, de aanwezigheid van symptomen en de ernst ervan.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Bragulat Baur, E., de la Sierra Iserte, A., & Alcaraz Asensio, A. (2013). Displasia fibromuscular de la arteria renal. Hipertensión y Riesgo Vascular. https://doi.org/10.1016/s1889-1837(01)71119-1
- Benavente Fernández, L., Calleja, S., Fernández, J. M., & Lahoz, C. H. (2008). Fibromuscular dysplasia. Asymptomatic dissection and occlusion of the basilar artery | Displasia fibromuscular, disección y oclusión asintomática de la arteria basilar. Neurologia.
- Blanes-Mompó, J. I., Crespo-Moreno, I., ómez-Palonés, F. G., Martínez-Meléndez, S., Martínez-Perelló, I., Ortiz-Monzón, E., … Verdejo-Tamarit, R. (2013). Claudicación intermitente en el adulto joven: arteriopatía no arteriosclerótica. Angiología. https://doi.org/10.1016/s0003-3170(02)74743-3
