Een waterallergie: symptomen en behandeling
Veel mensen hebben nog niet van de zogenaamde waterallergie gehoord, want het is een zeer zeldzame en vrij gevaarlijke aandoening. Tot nu toe zijn er slechts 40 mensen in de wereld bekend die deze diagnose gekregen hebben.
Een waterallergie veroorzaakt dat iemand rode vlekken of andere soorten irritaties op zijn huid krijgt als hij met de vloeistof in aanraking komt. Het maakt niet uit of het warm of koud is.
In feite worden mensen met deze aandoening zelfs onverdraagzaam voor hun eigen zweet of tranen. Zoals je kunt verwachten, heeft dit ernstige gevolgen voor een normaal leven.
Wat is een waterallergie?
Een waterallergie is de populaire naam die gegeven wordt aan een aandoening die aquagene urticaria heet. Het is een vorm van urticaria die optreedt bij contact met water, hetzij via de huid of door het in te nemen.
Deze zeldzame aandoening komt meer bij vrouwen voor en de eerste symptomen verschijnen meestal in de adolescentie. Het is een paradoxaal probleem, want 60% van het lichaam bestaat uit water. Toch ontwikkelen de getroffenen jeukende netelroos als ze met de vloeistof in aanraking komen.
Op dit moment is er geen genezing voor waterallergieën beschikbaar, hoewel het onderzoek in veel landen vordert. Als de negatieve effecten zich in het keelgebied vastzetten, is het levensbedreigend.
Oorzaken van een waterallergie
De wetenschap heeft de oorzaken van een waterallergie nog niet precies kunnen aanwijzen. Er zijn echter verschillende hypothesen. Een ervan wijst op een genetische oorsprong. Meer bepaald zou het overeenkomen met een mutatie in gen 2q21 (Engelse link) , hetzelfde gen dat in verband gebracht wordt met aangeboren lactase-deficiëntie.
Een andere hypothese beweert dat water als zodanig niet de oorzaak is van de allergie, maar wel van sommige stoffen die er in opgelost zijn. Ook zijn er mensen die van mening zijn dat sommige huiden bij contact met de vloeistof een giftige stof aanmaken die tot de vorming van netelroos leidt.
Daarnaast suggereren andere mensen dat de allergie ontstaat doordat getroffen personen een antigeen in hun huid hebben dat oplost bij contact met water. Deze stof zou het immuunsysteem activeren.
In het laatste geval wordt gesuggereerd dat het antigeen bij het oplossen door de buitenste lagen van de huid zou gaan. Dit zou leiden tot het vrijkomen van histamine door de witte bloedcellen. De stof veroorzaakt dan oedeem, verwijding van de haarvaten, en alle symptomen van urticaria.
Symptomen
Het kenmerkende symptoom van een waterallergie is het verschijnen van kleine rode striemen, tussen 1 en 3 millimeter, op de huid. Deze verschijnen 5 tot 30 minuten na contact met de vloeistof op de armen, hals en borst. Meestal verdwijnen ze vanzelf na 30 tot 60 minuten. Het is ook mogelijk kleine puistjes te zien zonder roodheid. Er is dan wel een branderig of jeukend gevoel op de huid.
Deze allergie kan tot anafylactische shock leiden. De symptomen van de ernst zijn als volgt:
- Piepen bij het ademen.
- Kortademigheid.
- Een opgezwollen gezicht.
- Het gevoel een obstakel in de keel te hebben.
Lees hier meer over allergieën:
Leven met een allergie voor huisstofmijt
Diagnose
Een dermatoloog moet de diagnose van een waterallergie stellen. Meestal voert hij of zij een eenvoudige test uit, die uit de volgende stappen bestaat:
- Leg een in water gedrenkt papieren kompres op de rug van de persoon, bij een temperatuur van 35 graden Celsius.
- Wacht 15 tot 30 minuten.
- Als na deze tijd de kenmerkende netelroos verschijnt, zal de deskundige concluderen dat de test een positief resultaat voor een waterallergie heeft gegeven.
Het is echter belangrijk om andere gelijksoortige aandoeningen uit te sluiten, zoals de volgende:
- Aquagene pruritus. Deze reactie veroorzaakt geen netelroos, maar pruritus. Ze blijft bijna altijd beperkt tot de onderste ledematen.
- Cholinerge urticaria. De laesies zijn vergelijkbaar, maar vormen zich niet alleen door contact met water.
- Koude urticaria (Spaanse link) Je kunt allergisch reageren op koud water (en alles wat verder koud is), maar niet op warm of heet water.
Behandeling van een waterallergie
Een waterallergie is ongeneeslijk, maar het is mogelijk een palliatieve aanpak te bieden. Opgemerkt moet worden dat sommige mensen slechts een milde en verdraaglijke reactie hebben. In zulke gevallen wordt geen actie ondernomen, tenzij de situatie verergert.
De gebruikelijke behandeling, wanneer de symptomen heviger zijn, richt zich op het gebruik van antihistaminica. Deze moeten 2 uur voor het contact met water worden ingenomen.
Ook anticholinergica, zoals scopolamine, kunnen worden voorgeschreven. Ook barrièrecrèmes of oliën worden soms gebruikt, en meestal bij mensen die aan watersport doen.
De volgende behandelingen kunnen ook effectief zijn:
- Ultraviolet licht. UVA straling wordt gebruikt, samen met orale toediening van psoralenen. Dit kan de huidreactie op contact met water verminderen.
- Desensibilisatie. Dit is een techniek die bij verschillende allergieën wordt gebruikt. Het werkt als een vaccin. Het bestaat uit het geleidelijk blootstellen van de patiënt aan water, tot hij tolerantie ontwikkelt.
Wellicht ben je ook geïnteresseerd in dit artikel:
Het alfa-galsyndroom: allergie voor rood vlees
Advies en verzorging voor patiënten
Geen mens kan zich volledig onthouden van contact met water. Daarom is het raadzaam maatregelen te nemen, zodat de pathologie geen totaal beperkende factor is.
De volgende adviezen worden aanbevolen:
- Neem slechts 2 of 3 keer per week een korte douche.
- Draag lichte katoenen kleding om te douchen als je direct contact niet verdraagt.
- Verhoogde consumptie van groenten en fruit. Dit helpt het gebrek aan hydratatie te compenseren.
- Verruil water voor frisdrank of vruchtensap.
- Drink water met een rietje. Dit voorkomt dat het water in contact komt met de lippen.
- Bescherm je tegen de regen. Het is daarvoor belangrijk dat je op de hoogte bent van de weersvoorspellingen.
- Doe niet aan lichamelijke activiteiten die tot overmatig zweten leiden.
- Breng lanoline olie of crèmes aan om de huid te beschermen.
- Vermijd contact met de zee en zwembaden.
Het belangrijkste is dat je de aanbevelingen van de dermatoloog tot op de letter volgt. Elk geval is anders. In verschillende landen wordt momenteel onderzoek gedaan naar de oorzaken van een waterallergie en naar een eventuele genezing. Sommige experimentele geneesmiddelen lijken goede resultaten te geven.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Järvelä, I., Enattah, N. S., Kokkonen, J., Varilo, T., Savilahti, E., & Peltonen, L. (1998). Assignment of the locus for congenital lactase deficiency to 2q21, in the vicinity of but separate from the lactase-phlorizin hydrolase gene. The American Journal of Human Genetics, 63(4), 1078-1085.
- Alarcón, J. M. S., López, H. P., & González, Y. (2018). Urticaria a frigore. Folia Dermatológica Cubana, 10(1).
- Buller Viqueira, E., Cabello Pulido, J., & Buller Viqueira, E. (2016). Urticaria acuagénica. Revista Clínica de Medicina de Familia, 9(1), 57-59.
