Een tandbrug: soorten, voordelen en nadelen

Een tandbrug is een vaste prothese die een oplossing biedt voor een gebrek aan tanden in de mond. Hoe wordt een brug geplaatst? Wat zijn de voordelen? In dit artikel vertellen we je er alles over.

Bij een gebrek aan tanden of kiezen in de mond kan de orthodontist voorstellen een tandbrug te plaatsen. Dit is een alternatief dat de drager in staat stelt de esthetiek en de functies die hij samen met zijn tanden is kwijtgeraakt, te herstellen. Wat houdt het precies in? Wat zijn de voor- en nadelen van dit apparaat?

Er zijn veel vragen over tandbruggen. In dit artikel zullen we uitleggen wat tandbruggen zijn, welke soorten er zijn en wat de belangrijkste voordelen zijn. Lees snel verder!

Wat is een tandbrug?

Een tandbrug is een soort vaste prothese die we gebruiken om samen één of meerdere ontbrekende gebitselementen in de mond te vervangen. In het bijzonder bedekt dit de zone waar de tanden ontbreken met kunstmatige kronen die hechten aan de gezonde tanden die de persoon nog heeft.

Om een tandbrug aan de aangrenzende gebitselementen vast te maken, moeten deze van tevoren worden uitgeslepen. Dit betekent dat de tanden moeten worden gevijld, zodat de structuur erop kan worden gecementeerd. Dit betekent dus dat de patiënt de prothese niet kan verwijderen als deze in de mond is vastgezet.

Met deze vorm van rehabilitatie kan de patiënt de functies terugwinnen die hij eventueel samen met een of meer tanden verloren had. Daaronder vinden we:

• esthetiek
• obstructie
• de mogelijkheid om te kauwen
• de vorm van het gezicht
• spraak en uitspraak

In het algemeen kunnen tandbruggen worden gemaakt van de volgende materialen:

• metalen
• harsen
• keramiek
• porselein
• ceromers (ceramic optimized polymer)

Hoe worden tandbruggen gemaakt?

Nadat de orthodontist de diagnose heeft uitgevoerd en in overleg met de patiënt heeft besloten om de afwezigheid van enkele gebitselementen op te lossen door een tandbrug te plaatsen, zijn dit de stappen (Spaanse link) die hij daarvoor zal volgen:

• De overgebleven tanden uitsnijden. Onder narcose zal de orthodontist met de turbine de aangrenzende gebitselementen afvijlen. Deze tanden worden dan pijlers genoemd omdat ze de brug ondersteunen.
• Een afdruk nemen. De orthodontist zal mallen maken van de mond om deze vervolgens naar het tandtechnisch laboratorium te sturen, waar andere specialisten de brug zullen maken.
• Voorlopige hars. Afhankelijk van het diagnostische model zullen voorlopige kronen worden gemaakt om over de afgevijlde pijlers te passen gedurende de tijd die nodig is om de brug te maken. Zo blijven de esthetiek en de gezondheid van de versleten elementen behouden.
• Metaaltest. Hier wordt de metaalstructuur van de brug getest. De orthodontist test of deze goed is afgesteld of dat deze gecorrigeerd moet worden.
• Kleurentest. De orthodontist neemt de kleur van de patiënt op en stuurt deze weer door naar het laboratorium.
• Brugtest. De orthodontist test vervolgens de brug in zijn geheel en maakt de bijbehorende aanpassingen. Daarna stuurt hij de brug nog een laatste keer naar het laboratorium om af te werken en te laten glanzen.
• Het plakken van de brug. De orthodontist bedekt de gevijlde pijlers met speciaal cement en zet hem dan vast in de mond.
• Latere controles. Na een periode van gebruik maakt de orthodontist nog een afspraak met de patiënt om te controleren of alles in orde is.

Welke soorten tandbruggen zijn er?

Er zijn verschillende soorten tandbruggen. De belangrijkste zijn de meer traditionele soorten, de cantilever, Maryland, en die ondersteund door implantaten. De keuze hangt af van de specifieke kenmerken van het geval. De orthodontist kan het proces begeleiden, afhankelijk van de behoeften van de persoon.

Traditionele tandbrug

De traditionele tandbrug wordt gebruikt wanneer er natuurlijke tandheelkundige elementen aan weerszijden van de lege ruimte zijn. De ruimte wordt dan opgevuld met een of meer kunsttanden die de kronen vasthouden die aan beide zijden over de pijlers zijn gecementeerd.

Het hebben van pijlers aan beide zijden is het beste voor de verdeling van en ondersteuning voor de impact van het kauwen. Om die reden is het gebruikelijk om deze aan de achterkant van de mond te hebben.

Cantilever brug

De Cantilever tandbrug is vergelijkbaar met de traditionele brug, met het verschil dat er slechts één pijler is om zich aan vast te houden. In deze gevallen is dus slechts één natuurlijke tand nodig die de ruimte van de afwezige gebitselementen kan opvullen.

De orthodontist vijlt de gekozen tand tot een pijler. Vervolgens wordt de kroon samen met de brug erop gecementeerd, zodat de kunsttand(en) de lege ruimte kan (kunnen) innemen. Omdat er maar één steunpunt is, zou er minder weerstand moeten zijn. Soms kunnen tanden breken of helemaal loslaten als gevolg van een hefboomachtige structuur die ontstaat wanneer de persoon kauwt.

Maryland tandbrug

Maryland tandbruggen (Engelse link) gebruiken twee natuurlijke tandheelkundige elementen als pijlers, één aan elke kant van de lege ruimte. Het verschil met de traditionele bruggen is dat er geen kronen over de pijlers worden geplaatst, maar zijvinnen van metaal of porselein, die aan de achterkant van de aangrenzende tanden worden vastgehecht.

Hiervoor is het van essentieel belang dat er een natuurlijk element aan weerszijden van de door de ontbrekende tanddelen ontstane ruimte aanwezig is. In dit geval hoeft de orthodontist de tanden niet zo veel bij te vijlen, waardoor het de meest conservatieve optie is.

Hoe dan ook, dit soort brug is alleen voor gebieden die niet blootgesteld zijn aan hoge occlusale belasting, omdat ze niet bestand zijn tegen schokken.

Implantaat-ondersteunde tandbrug

Zoals de naam al doet vermoeden, worden bij deze bruggen implantaten gebruikt in plaats van kronen over de afgebroken tanden. Om de implantaten te plaatsen die later de brug zullen ondersteunen, moet de patiënt een operatie ondergaan.

In het algemeen zijn er twee afzonderlijke operaties:

• een om de implantaten te plaatsen
• een andere om de brug te plaatsen

Dit proces kan maanden in beslag nemen.

Het aantal implantaten en de plaatsing ervan zijn afhankelijk van het specifieke geval. Je tandarts kan bijvoorbeeld het implantaat in het midden van de ruimte plaatsen, je één per ontbrekend element geven of één aan elk uiteinde van de opening.

Dit soort tandbrug is het meest stabiel en kan het best zware krachten verdragen. Het is meestal ook het meest comfortabel voor de persoon, en de enige die botresorptie uit de lege ruimte voorkomt.

De voordelen van tandbruggen

Het plaatsen van een tandbrug heeft evenveel esthetische als gezondheidsvoordelen. Zodra het proces is voltooid, kan de persoon weer normaal eten en kauwen. Bovendien zal de uitspraak verbeteren omdat er geen ruimtes meer zijn die onwillekeurige klanken, lettergrepen of andere taalgewoonten kunnen veroorzaken.

Vanuit esthetisch oogpunt kan het hebben van alle tanden in de mond helpen bij het zelfvertrouwen en het gevoel van eigenwaarde. Het voorkomt plagerijen en verbetert de fysieke verschijning door de vorm van het gezicht te behouden. Door de lege ruimte van de verloren tanden op te vullen, zullen de andere tanden ook minder snel verschuiven en van plaats veranderen.

De kosten van de tandbrug is een van de meest in het oog springende voordelen. Ze zijn duurzaam en in vergelijking met implantaten een stuk voordeliger.

De nadelen van tandbruggen

Voordat je je toevlucht neemt tot een tandbrug als oplossing voor ontbrekende tanden, is het essentieel dat je een aantal nadelen van deze methode kent.

Hieronder zullen we er een paar uitlichten:

• Het afslijten van de pijlers. Het grootste nadeel van dit type prothese is het feit dat het vullen van de gezonde tanden noodzakelijk is. Het afslijten van deze tanden verhoogt het risico op andere beschadigingen in het proces, en in bepaalde gevallen moet de patiënt een wortelkanaalbehandeling ondergaan. Ook moeten deze stukken, gezien de verandering van vorm, altijd worden afgedekt met een kroon.
• Esthetisch. Door dit proces met metaal uit te voeren, kunnen er vlekken op de tand ontstaan.
• Risico op lekken. Door de ruimte tussen de zuil en de kroon kunnen soms gaatjes onder de kroon ontstaan.
• Risico op beweging. De pilaren kunnen bewegen, vooral als ze tijdens het kauwen een zware belasting dragen. Specialisten raden het gebruik ervan af bij patiënten met schadelijke gewoonten zoals bruxisme (tandenknarsen) (Engelse link), of bijten op voorwerpen of op de nagels.
• Botresorptie. Omdat de botten waar geen gebitselementen zitten niet gestimuleerd worden, neemt het lichaam ze weer op.
• Duurzaamheid. Tandbruggen gaan meestal enkele jaren mee in de mond, maar als je ze vergelijkt met implantaten, gaan ze minder lang mee.
• Risico op gingivitis. Bacteriën kunnen zich ophopen in de ruimte tussen de brug en het tandvlees, wat ontsteking van het laatste veroorzaakt.

Praat met je orthodontist voor meer informatie

Tandbruggen kunnen een goede optie zijn om de ontbrekende tanden in de mond te vervangen. Voordat je voor deze methode kiest, is het echter belangrijk om een orthodontist te raadplegen.

De orthodontist kan je helpen je twijfels over de materialen, soorten, ontwerpen en verbindingen weg te nemen. Hij zal ook de mogelijke ongemakken evalueren. Houd dat in gedachten!