Diagnose van epilepsie bij kinderen en de oorzaken

Epilepsie bij kinderen is een ernstige ziekte. Het een chronische aandoening die het leven van degenen die het hebben en dat van hun families aanzienlijk verandert.

Epilepsie bij kinderen verandert de kwaliteit van leven van een kind aanzienlijk. Het heeft niet alleen invloed op hun leven, maar ook op dat van het hele gezin.

Dit komt omdat iedereen om hen heen bij hun zorg moet worden betrokken, wat doorgaans inhoudt dat ze kunnen helpen met het verstrekken van medicijnen en dat ze zorgen dat er geen gewoonten worden nageleefd die schadelijk kunnen zijn voor de patiënt.

Deze aandoening is een neuronale transmissiestoornis waarbij veel zenuwcellen tegelijkertijd elektrische ontladingen uitvoeren. De typen en classificaties zijn afhankelijk van de locatie van de elektrische activiteit. Blijf lezen om de oorzaken en detectiemethoden te evalueren.

Prevalentie en classificatie van epilepsie bij kinderen

Uit de gegevens die door de Child Neurology Foundation (Engelse link) zijn verzameld, blijkt dat ongeveer 40% van alle kinderen met gediagnosticeerde epilepsie de ziekte dragen, maar geen aanvallen hebben. Dit is belangrijk voor diagnostische differentiatie, aangezien deze gevallen niet hetzelfde zijn als het gaat om behandeling.

Zo kan een kind ook aanvallen krijgen zonder epileptisch te zijn. Daarom zullen waar nodig aanvullende methoden worden uitgevoerd om de oorzaak van een aanval vast te stellen. De aandoening kan namelijk te wijten zijn aan een andere neurologische of vasculaire oorzaak.

We weten ook dat ongeveer 20% van de kinderen met epilepsie ook een verstandelijke beperking heeft. Dit heeft een grote invloed op de scholing van  kleine kinderen met de aandoening, aangezien ze niet alleen te maken hebben met hun epileptische aanvallen, maar ook achter raken met hun onderwijs.

Niet alle epilepsie-gevallen bij kinderen zijn echter hetzelfde. Volgens de internationale classificatie (Spaanse link) beginnen sommige aan de voorkant van de hersenen en bij andere begint het aan de zijkanten.

Ook kunnen er epileptische aanvallen zijn of niet, samen met andere symptomen zoals bewustzijnsverlies of juist volledig bewustzijn. De aanvallen kunnen bijvoorbeeld gegeneraliseerd of gericht zijn op een van de ledematen, zelfs binnen de hevige aanvallen.

Oorzaken en risicofactoren van epilepsie bij kinderen

In plaats van alleen de oorzaak van epilepsie in de kindertijd vast te stellen, is het het beste om ook te begrijpen dat er risicofactoren en mogelijke oorzakelijke situaties zijn.

Wetenschappers begrijpen het intrinsieke mechanisme van neuronaal ontladen niet volledig. Er zijn echter gegevens over contexten die de stoornis bevorderen.

Het grootste risico binnen de kinderleeftijd is als ze nog heel jong zijn, aangezien koortsstuipen tot de leeftijd van 4 jaar kunnen worden verward met epileptische episodes. Het inzicht van neurologen en kinderartsen is op dit punt van cruciaal belang.

Genetica en familiegeschiedenis zijn hier ook belangrijk. Een kind heeft meer kans op epilepsie als zijn ouders of grootouders het ook hebben.

Onderzoekers hebben bepaalde genen geclassificeerd als triggers, hoewel ze altijd moeten worden gestimuleerd door externe factoren die hun expressie bepalen. Dit betekent dat erfelijk dragerschap niet altijd tot symptomen leidt.

De rol van de hersenen en het vasculaire systeem

Hersenen en hersenvliesinfecties zijn een andere oorzaak van epilepsie bij kinderen. Vaak komen ze niet tegelijk met een acute aanval voor, maar als gevolg en voortzetting van encefalitis. Dit kan enkele maanden later gebeuren, of misschien zelfs jaren later.

Hoofdletsel kan ook leiden tot epileptische gevolgen. Dit is met name van belang bij contactsporten zoals voetbal. Een kind kan snel herstellen van een klap op het hoofd en weer snel bij bewustzijn komen, maar kan later toch de diagnose epilepsie krijgen.

Tot slot vormen vaatziekten een andere causale groep. In dit geval bedoelen we veranderingen in de hersencirculatie, zoals arterioveneuze misvormingen of cerebrovasculaire ongelukken.

Deze aandoeningen komen niet zo vaak voor bij kinderen als bij volwassenen, maar men moet het overwegen als er indicatieve symptomen zijn, zoals toevallen of verminderde mobiliteit van ledematen.

Er zijn ook speciale overwegingen voor prenatale aandoeningen. Een moeder kan tijdens de zwangerschap namelijk gifstoffen doorgeven aan haar foetus en deze de neurale ontwikkeling van de baby zouden beïnvloeden.

Tabak en alcohol zij bijvoorbeeld twee soorten gifstoffen die syndromen bij de foetus veroorzaken door de placenta te passeren en uiteindelijk de elektrische transmissie te veranderen.

Epilepsie bij kinderen detecteren

Het vermoeden van deze aandoening bij een kind begint meestal nadat de symptomen zich manifesteren. Over het algemeen is de eerste indicatie een aanval die niets met koorts te maken heeft. Van daaruit begint een reeks complementaire methoden, begeleid door de kinderarts en de neuroloog. Hieronder noemen we de belangrijkste tests.

Elektro-encefalogram

Het elektro-encefalogram is een onderzoek dat de elektrische activiteit van de hersenen meet. Een laboratoriumtechnicus plaatst elektroden om neuronale transmissie op een lijn van buiten het lichaam vast te leggen. Deze opname wordt door specialisten ontcijferd om erachter te komen of er abnormale downloads zijn. Het hoeft niet te worden gedaan tijdens een aanval.

Hersenscan

Een computergestuurde axiale tomografie (CT-scan) van de hersenen is in staat afwijkingen in de structuren van de schedel op te sporen die epileptische aanvallen kunnen veroorzaken. Dit kan bijvoorbeeld een tumor, verhoogde druk in het hersenvocht of een arterioveneuze misvorming zijn.

Magnetische resonantie

Net als CT-scans is beeldvorming door magnetische resonantie een aanvulling op andere zachtere structuren.

Positronemissietomografie (PET-scan)

Deze methode heeft onlangs terrein gewonnen als complementaire methode voor verschillende pathologieën, waaronder epilepsie bij kinderen.

Het is mogelijk om deze activiteit in de vorm van kleuren op een CT- of MRI-scan te zien door een metabolische stof in de patiënt te injecteren. De te bestuderen cellen absorberen het namelijk. Het zou dus tumoren of neuronale gebieden met hoge activiteit kunnen detecteren.

Raadpleeg bij twijfel je kinderarts

Epilepsie in de kindertijd is geen ziekte die men kan negeren. Hoe eerder je middelen voor behandeling en preventie vaststelt, hoe beter de kwaliteit van leven van een kind en het hele gezin. Je maakt je waarschijnlijk grote zorgen als het gebeurt, dus raadpleeg je arts onmiddellijk voor een evaluatie als er zich een aanval voordoet.

Behandelingen variëren en zijn in de loop der jaren veranderd. Er zijn momenteel meer specifieke diagnostische tools met een hogere gevoeligheid. Opvolgings- en revalidatieprotocollen zijn ook toegankelijker.