De ziekte van Willis-Ekbom of het rustelozebenensyndroom

Buitensporige beweging van de lagere lichaamsuiteinden kan een teken zijn van het rustelozebenensyndroom. Als je denkt dat je hieraan lijdt, dan moet je een arts raadplegen.

Misschien kan je dit moeilijk geloven. Als je echter de voortdurende drang voelt om de benen te bewegen, dan kan dit een symptoom van een ziekte zijn. Ervaar je de drang om je benen te bewegen wanneer je ligt, dan lijd je misschien aan de ziekte van Willis-Ekbom of het rustelozebenensyndroom.

Het probleem met deze aandoening is dat de oorzaak nog steeds onbekend is. Sommigen beweren echter dat het een neurologische stoornis is. Ze stellen ook dat 3 % van de wereldbevolking aan een ernstig vorm van deze ziekte lijdt.

De ziekte van Willis-Ekbom of het rustelozebenensyndroom

Er zijn enkele risicofactoren die tot deze aandoening kunnen leiden. Toch is de precieze oorzaak momenteel nog onbekend.

Sommige statistieken wijzen uit dat bijna 10 % van de wereldbevolking symptomen vertoond die met deze aandoening te maken hebben. We weten ook dat het mannen en vrouwen van alle leeftijden treft. De symptomen kunnen echter na de leeftijd van 40 jaar intenser worden.

Bloedarmoede, nierfalen en sommige medicijnen kunnen tot het optreden van dit syndroom leiden. Bij vrouwen kan ook de zwangerschap het veroorzaken.

Momenteel gelooft men dat deze aandoening verbonden is met de activatie van dopamine. Via het centrale zenuwstelsel is deze neurotransmitter verantwoordelijk voor de beweging en de coördinatie.

Er zijn twee types van de ziekte van Willis-Ekbom: primair en secundair. De primaire vorm wordt beschouwd als zonder bekende oorzaak. De laatste vorm verbindt men met andere aandoeningen.

Diverse en verwarrende symptomen

Er is nog een ander probleem met het rustelozebenensyndroom. De symptomen zijn divers en moeilijk vast te stellen. In sommige gevallen is het alleen zichtbaar in de drang om de benen te bewegen. Bij deze aandoening kan je echter nog andere vervelende signalen opmerken.

Sommige patiënten vermelden een ongemakkelijk gevoel en onaangename gewaarwordingen in hun benen. Soms kan dit ongemak overgaan in krampen en tintelingen. Vele van deze symptomen treden bovendien ‘s nachts op. Ze maken het dus moeilijk om te slapen.

Dit kan tot vermoeidheid en slaperigheid tijdens de dag leiden. Deze drang om de benen te bewegen is ook verbonden met het circadiaan ritme. Dit betekent dat de aandoening meestal erger wordt in de middag en ‘s avonds.

Hoe herken je de ziekte van Willis-Ekbom of het rustelozebenensyndroom?

Patiënten met deze aandoening hebben vaak last van tintelingen, ongemak en een slechte slaapkwaliteit. Dit is een lijst van de symptomen en signalen van de ziekte van Willis-Ekbom:

• De drang om de benen te bewegen terwijl je rust. We mogen deze aandoening niet verwarren met een reflex of hyperactiviteit. Meestal treden deze bewegingen op terwijl je rust.
• De symptomen treden ‘s nachts op. De meeste patiënten met deze diagnose voelen de drang om hun benen te bewegen niet tijdens de dag.
• Nachtelijke krampen in de benen. Tijdens de slaap treden nu en dan bewegingen van de ledematen op. Dit is op zich nog een andere aandoening die verbonden is met het syndroom. Deze nachtelijke krampen kunnen zelfs tijdens de slaap optreden.
• De bewegingen brengen verlichting. Bewegen kan voor verlichting zorgen voor een tintelende gewaarwording, ook al ervaar je jeuk, ongemak of pijn.

Mogelijke behandelingen

Als je ongemak voelt, dan moet je eerst proberen om je benen te bewegen. Het is zelfs aan te raden om uit bed te stappen en gedurende enkele minuten te lopen. De keerzijde is dat deze aandoening tot een slechte levenskwaliteit leidt. Dat is het gevolg van het feit dat de mensen met de ziekte van Willis-Ekbom geen goede nachtrust krijgen.

Het is dus noodzakelijk dat je verschillende therapieën en behandelingen probeert om je slaapkwaliteit te verbeteren. Er bestaan psychologische benaderingen waarmee je wat verbetering kan ervaren. Sommige specialisten bevelen cognitieve gedragstherapie aan. Dit syndroom heeft namelijk soms te maken met psychologische en emotionele aspecten.

Mensen die geloven da ze aan het rustelozebenensyndroom lijden, moeten medisch hulp zoeken. Het kan misschien onbelangrijk lijken. De effecten van deze symptomen worden echter vaak erger met de leeftijd. Ook al bestaat er nog geen diagnostische test, de aandoening moet met een deskundige besproken worden.