De diagnose en symptomen van chronisch nierfalen

Chronisch nierfalen leidt tot een hoge bloeddruk, vermoeidheid, bloedarmoede en slechte eetlust. Lees verder om te zien wat de symptomen zijn en hoe artsen het diagnosticeren.

In dit artikel gaan we het over diagnose en symptomen van chronisch nierfalen hebben. Chronisch nierfalen is een geleidelijk proces waarbij deze organen niet meer goed werken. Je weet misschien al hoe essentieel ze zijn, aangezien ze verantwoordelijk zijn voor het filteren van het bloed en het afscheiden van afvalstoffen via de urine.

Alsof dat nog niet genoeg is, vervullen ze ook hormonale, elektrolytische en metabolische functies. Als de ziekte dus vordert en de functie onomkeerbaar verloren gaat, wordt de situatie onverenigbaar met je leven als je niet met onmiddellijke behandeling begint.

Deze aandoening is in het begin meestal asymptomatisch, dus het stellen van een diagnose kan complex zijn. In het artikel van vandaag zullen we de symptomen uitleggen die kunnen optreden en hoe een arts chronisch nierfalen zou diagnosticeren.

Symptomen van chronisch nierfalen

Chronisch nierfalen manifesteert zich op veel verschillende manieren en dat komt, omdat zoals we hierboven hebben opgemerkt, de nieren talrijke lichaamsfuncties vervullen.

Anorexia is een van de meestvoorkomende symptomen en dan is er misselijkheid en braken. Volgens een studie gepubliceerd in Revista de Nefrología (Spaanse link) worden deze symptomen door een verhoogde ureumwaarde in het bloed veroorzaakt. Helaas kan het zelfs na de behandeling blijven hangen, waardoor het risico op ondervoeding toeneemt.

Hoge bloeddruk (Spaanse link), vermoeidheid en slaapproblemen zijn andere veelvoorkomende symptomen. Er is algemene vochtretentie wanneer de nieren niet meer werken en dit leidt tot kortademigheid, zwelling van de benen en pijn op de borst.

Elektrolytenstoornissen

Deze veranderingen treden meestal op als de nieren al behoorlijk beschadigd zijn. De elektrolyten die het vaakst worden aangetast, zijn zuiveringszout, natrium en kalium. Kalium heeft de neiging om in het bloed te stijgen, wat tot hartritmestoornissen leidt.

Baking soda is essentieel voor het reguleren van de interne zuurgraad in het lichaam. Metabole acidose treedt op als er sprake is van vergevorderd chronisch nierfalen.

Cardiovasculaire manifestaties van chronisch nierfalen

Een artikel in Anales de Cirugía Cardiaca y Vascular (Spaanse link) stelt dat nierfalen vergelijkbare risicofactoren heeft als die van hart- en vaatziekten: hogere leeftijd, roken en dyslipidemie.

Hoge niveaus van ureum in het bloed veroorzaken een versnelling van het atheroscleroseproces. Dit bestaat uit de vorming van cholesterolplaques in de bloedvaten die een adequate doorbloeding verhinderen. Er is daardoor een hoger risico op onder meer ischemische hartziekte en hartfalen.

Hematologische afwijkingen

Bloedarmoede is een van de eerste symptomen van deze ziekte. In feite verergert deze aandoening ook naarmate chronisch nierfalen vordert. Het wordt door een tekort aan erytropoëtine veroorzaakt, een stof die in de nieren wordt aangemaakt en die de vorming van rode bloedcellen stimuleert.

Osteomusculaire aandoeningen als gevolg van chronisch nierfalen

Renale osteodystrofie verwijst naar alle skeletale symptomen die secundair zijn aan nierziekte. Misvormingen in sommige botten, zoals vingers, en een hogere incidentie van fracturen komen vaak voor (Spaanse link). Er is bovendien bij de meeste patiënten met deze aandoening botweefselpijn aanwezig.

Hormonale veranderingen

Er zijn veranderingen van seksuele aard bij zowel mannen als vrouwen. Volgens Clinica de la Universidad de Navarra (Spaanse link) hebben vrouwen vaak menstruatieveranderingen, terwijl mannen erectiestoornissen hebben en een afname van het aantal zaadcellen vertonen.

Huidproblemen

Chronisch nierfalen leidt ook tot huidveranderingen. In feite treden deze symptomen op als gevolg van hemodialysebehandeling. Er kunnen bijvoorbeeld jeuk, droogheid, veranderingen in het haar optreden. Bloedarmoede veroorzaakt ook een bleke huid.

De diagnose van chronisch nierfalen

Symptomen verschijnen wanneer de ziekte al gevorderd is. Het is daarom belangrijk om een reeks tests uit te voeren om de vroege tekenen van nierinsufficiëntie te diagnosticeren.

Ten eerste kunnen artsen een bloedtest doen die creatinine- en ureumspiegels laat zien. Dit is, omdat dit twee indicatoren zijn voor de nierfunctie (Spaanse link). Ze kunnen ook een urineonderzoek doen om het uitgestoten volume over een volledige dag te kwantificeren.

Beeldvormingstests zoals echografie of MRI (Spaanse link) kunnen een diagnose aanvullen. Nieren hebben de neiging om in omvang af te nemen, evenals de hoeveelheid uitgescheiden urine. Een arts kan dit via beeldvorming registreren.

Een complexe ziekte

Chronisch nierfalen is een complexe ziekte die je zo efficiënt mogelijk moet behandelen, afhankelijk van de beschikbare middelen. Gewoonlijk is hemodialyse de techniek bij uitstek (Spaanse link), maar je moet in gedachten houden dat het vele aspecten van je lichaam beïnvloedt.

Daarnaast verhoogt roken het risico van deze ziekte en ook je kansen op zowel cardiovasculaire als niercomplicaties. Het is daarom essentieel om er rekening mee te houden.

Je moet met betrekking tot de zorg en behandeling de aanbevelingen van de nefroloog volgen. Dit is omdat je kwaliteit van leven van deze indicaties afhangt, evenals van je naleving van een specifiek dieet en veranderingen in je levensstijl.