De diagnose en behandeling van uveïtis

Uveïtis is een oogaandoening die wordt gekenmerkt door een ontsteking van de uvea, een intermediair oogweefsel. Diagnose en behandeling zijn in grote mate afhankelijk van de onderliggende oorzaak.

Uveïtis is een pathologie die wordt gekenmerkt door een ontsteking van de uvea – de tussenlaag van het oogweefsel tussen de sclera en het netvlies. Volgens de Mayo Clinic (Engelse link) manifesteert deze ziekte zich als roodheid, wazig zicht en pijn. Ook heeft hij de neiging om vrij snel te verergeren.

Sommige medische studies (Spaanse link) tonen aan dat de chronische vorm van deze aandoening leidt tot complicaties zoals glaucoom en netvliesloslating. Daarom is het een goed idee om bekend te zijn met de symptomen, de diagnose en de behandeling.

Wat is uveïtis?

Uveïtis is een vorm van oogontsteking. De uvea is de tussenliggende lamina cribrosa van het menselijk oog en wordt sterk bevloeid met bloedvaten. In feite is het juist via deze kanalen dat de immuuncellen die de ongewenste ontstekingsreactie uitlokken, binnen kunnen komen.

De medische pagina van de Portal Clínic Barcelona (Spaanse link) geeft enkele interessante gegevens over de verspreiding van uveïtis. Bijvoorbeeld:

• Deze oogaandoening wordt door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) beschouwd als een zeldzame ziekte.
• Uveïtis is de belangrijkste oorzaak van blindheid onder de actieve beroepsbevolking, samen met diabetes mellitus. Het vertaalt zich dan ook in een hoge socio-economische impact.
• 10% van alle gevallen van blindheid in de VS wordt veroorzaakt door uveïtis. Naar schatting worden in bepaalde landen 47.000 mensen door deze ziekte getroffen.

Al deze cijfers laten zien dat het een veel wijder verbreide aandoening is dan men in eerste instantie zou denken. Bovendien wijst het eerder genoemde portaal erop dat er verschillende soorten uveïtis zijn, afhankelijk van het getroffen gebied.

Bijvoorbeeld:

• Iritis. Deze aandoening tast de voorkant van het oog aan en manifesteert zich als roodheid, pijn en fotofobie (lichtgevoeligheid).
• Intermediaire uveïtis. Hier wordt de gelatineachtige substantie die de structuur aan het oog geeft en die het glasvocht vult (glasvochtvochtigheid) ontstoken. In deze stof vormen zich dus clusters van “sneeuwballen” – clusters van zwevende ontstekingscellen.
• Posterieure uveïtis. Dit is een ontsteking van het netvlies of de choroïden.
• Panuveïtis. Deze aandoening ontstaat wanneer de ziekte zich zowel voor als achter in het oog manifesteert.

We hebben de incidentie van deze ziekte in de algemene bevolking en de mogelijke ondersoorten beschreven. Nu is het tijd om de diagnose en de behandeling van deze pathologie onder de loep te nemen.

Diagnose en behandeling van uveïtis

We moeten de oorzaken van uveïtis kennen om de ziekte aan te pakken. Het National Eye Institute (NIH) geeft aan wat de mogelijke oorzaken zijn voor het ontstaan van uveïtis (Engelse link). Een aantal daarvan zijn:

• zelfaanvallen door het lichaamseigen immuunsysteem (auto-immuunziekten)
• infectieuze processen in het oog
• tumoren die verband houden met het gezichtsvermogen
• oogschade en verwondingen
• het binnendringen van giftige stoffen in het oog
• bepaalde ziekten, zoals:
  • HIV
  • toxoplasmose
  • tuberculose

Diagnose

De diagnose uveïtis vereist een gedetailleerde medische voorgeschiedenis van de patiënt. Dit komt omdat er meerdere oorzaken kunnen zijn die weinig tot niets met elkaar te maken hebben. Een oogonderzoek is meestal de eerste stap, omdat de pathologie gekoppeld is aan het verlies van het gezichtsvermogen.

Daarom kan de oogarts verschillende onderzoeken suggereren zoals:

• visuele scherpte
• funduscopisch onderzoek (van de achterkant van het oog)
• meting van de oogdruk
• ooginspectie met behulp van een spleetlamp

Helaas kunnen tests gericht op het evalueren van het centrale zenuwstelsel bij mensen met een intermediaire uveïtis noodzakelijk zijn. Waarom is dat? Omdat verschillende studies het al in een vroeg stadium hebben geïdentificeerd als een symptoom van multiple sclerose (Engelse link).

De Mayo Clinic (Engelse link) stelt ook dat een bloedtest de diagnose van deze ziekte kan vergemakkelijken. Er kunnen verschillende complicaties zijn wanneer deze worden ontdekt. De eerste stap moet echter altijd zijn om erachter te komen of het een besmettelijke of niet-besmettelijke oorzaak is.

Behandeling

De behandeling van uveïtis is gebaseerd op het elimineren van de ontsteking van de uvea, het verlichten van de lokale pijn en het voorkomen van verdere weefselschade.

Toch is de oorzaak bepalend voor het gekozen medicijn. Dit komt omdat een bacteriële infectie in het oog niets te maken heeft met een auto-immuunziekte. Er zijn dus drie groepen van geneesmiddelen die over het algemeen voor dit doel worden gebruikt:

• Ontstekingsremmende geneesmiddelen zijn voorgeschreven steroïden, meestal in de vorm van oogdruppels.
• Antibiotica of antivirale middelen richten zich op het bestrijden en elimineren van de virale of bacteriële infectiebron die pijn veroorzaakt.
• Immuunsysteemmodulatoren zijn immunosuppressieve geneesmiddelen die gericht zijn op specifieke elementen van het immuunsysteem van een patiënt.

Dingen om in gedachten te houden over uveïtis

Zoals je kunt zien, is uveïtis een oculaire aandoening die wordt gekenmerkt door een ontstekingsproces met meerdere oorzaken. Deskundigen kunnen deze pathologie verklaren door infectieuze processen zoals bacteriële kolonisatie in het oog, en neurodegeneratieve ziekten zo complex als onder andere multiple sclerose.

Daarom kan de diagnose en behandeling van deze ziekte ingewikkeld zijn. Raadpleeg in ieder geval je huisarts als je oogpijn niet verdwijnt.