Behandelingen voor het coronavirus
De behandelingen voor het coronavirus die momenteel in gebruik zijn, zijn een punt van felle discussies. Er zijn verschillende interpretaties van hoe deze therapieën al dan niet kunnen helpen, zowel in de wetenschappelijke wereld als in politieke kringen.
Zoals bij veel virale ziekten, is er nog steeds geen specifieke behandeling voor coronavirussen. Waar wetenschappers naar op zoek zijn, is een medicijn of een combinatie van meerdere medicijnen die de replicatie van het virus zal stoppen. Antibiotica zijn in deze gevallen niet levensvatbaar, omdat ze op bacteriën gericht zijn.
Evenmin kunnen we ontstekingsremmende medicijnen als een specifieke behandeling beschouwen. Wat gezondheidsdeskundigen juist promoten, zijn ondersteunende maatregelen voor ademhaling en de symptomen veroorzaakt door COVID-19.
Er zijn echter enkele huidige behandelingen voor het coronavirus die op dit moment in verschillende landen door bepaalde protocollen zijn goedgekeurd voor het gebruik bij intensieve therapie. Er is echter nog steeds geen medicijn goedgekeurd voor massaal gebruik bij het begin van de symptomen.
De toezichthouders van de farmaceutische bedrijven en laboratoria zijn flexibeler dan voorheen in hun wet- en regelgeving. Ze stellen wetenschappers in staat om sneller proeven uit te voeren. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft momenteel meer dan 250 klinische onderzoeken voor de behandeling van het coronavirus lopen.
Hydroxychloroquine als behandeling voor COVID-19
Een van de behandelingsopties voor het coronavirus is afgeleid van de behandeling van malaria, een ziekte die door muggen verspreid wordt. Een van de eerste besproken opties, zodra de pandemie van het coronavirus begon, was hydroxychloroquine (Engelse link). Dit is een klassiek medicijn dat artsen gebruiken om malaria te behandelen.
Het is een van de huidige behandelingen voor het coronavirus, vooral vanwege de ontstekingsremmende eigenschappen. Vanwege dit kenmerk hebben wetenschappers beweerd dat het de ademnood die gepaard gaat met COVID-19, die vaak kunstmatige beademing vereist en die bij zoveel mensen de dood heeft veroorzaakt, zou kunnen verminderen.
Het grote voordeel is dat het een goedkoop medicijn is, maar het heeft ook veel nadelige effecten. Het kan namelijk hoofdpijn, diarree, braken en huiduitslag veroorzaken.
De lopinavir/ritonavir-combinatie als huidige behandeling voor het coronavirus
Een behandelingsoptie die wetenschappers momenteel bestuderen, is de combinatie van de geneesmiddelen lopinavir en ritonavir. Dit zijn antiretrovirale middelen die bij de behandeling van HIV gebruikt worden. Dit houdt rekening met het feit dat het ook een RNA-virus is, zoals SARS-CoV-2.
Deze combinatie is al onderzocht bij eerdere uitbraken van het coronavirus, zoals Severe Acute Respiratory Syndrome (SARS) en het Middle East Respiratory Syndrome (MERS). Daar waren de resultaten veelbelovend (Engelse link), waardoor onderzoekers konden concluderen dat het effectief zou moeten zijn bij het coronavirus.
Helaas is het bewijs tot dusver niet zo positief als voorheen. Bij gebrek aan betere en beschikbare alternatieven hebben verschillende landen echter toestemming gegeven voor het gebruik ervan op de intensive care.
Het is geen geschikte behandeling voor alle patiënten met het coronavirus. Het gebruik ervan is beperkt tot mensen met een slechte prognose vanwege hun symptomen, leeftijd of onderliggende gezondheidsproblemen. In die gevallen combineren artsen het met interferon.
Remdesevir, de meest veelbelovende van alle behandelingen voor het coronavirus
Een behandeling voor het coronavirus die momenteel wordt gebruikt en die een grote kans heeft om succesvoller te zijn dan de rest, is remdesevir (Engelse link). Dit is veelbelovend maar op dit moment alleen intraveneus toe te dienen.
Wetenschappers hebben het de afgelopen 20 jaar op de SARS- en MERS-epidemieën getest. Het medicijn is een afgeleide van een experiment dat 10 jaar geleden is uitgevoerd om een behandeling voor ebola te vinden. Wetenschappers hebben het vervolgens tegen andere virussen getest, waaronder enkele coronavirussen.
In de Verenigde Staten is het al bij twee patiënten gebruikt (Engelse link). Beiden zijn verbeterd, maar dit is niet genoeg bewijs om echte conclusies te trekken over de effectiviteit ervan.
Een punt dat niet in het voordeel is, is dat artsen het alleen intraveneus kunnen toepassen. Dit betekent dat je het alleen in een ziekenhuisomgeving of thuis met gecoördineerde verpleegkundige zorg kunt gebruiken.
De zoektocht naar behandelingen voor het coronavirus gaat door
Momenteel, wanneer een patiënt COVID-19 contracteert, zullen artsen een basis- en ondersteunend behandelingsprotocol in werking stellen. Als de symptomen mild zijn, isoleert de patiënt zichzelf thuis en houdt hij zich aan de gebruikelijke maatregelen voor een griepachtige aandoening.
Als de symptomen ernstig zijn dan kan een ziekenhuisopname nodig zijn. In dat geval krijgen de patiënten specifiekere behandeling, maar meestal zonder het gebruik van antiretrovirale middelen.
Er zijn specifieke gevallen die zijn goedgekeurd door medische organisaties en ministeries van volksgezondheid. In deze gevallen kunnen artsen een van de goedgekeurde medicijnen toepassen.
Wat artsen en de gezondheidsautoriteiten momenteel overwegen voor de behandeling van patiënten op de intensive care, is het combineren van de beschikbare alternatieven op basis van de ernst van de aandoeningen die zich voordoen.
Elk nationaal ministerie van Volksgezondheid heeft voor zijn gezondheidsteams specifieke richtlijnen opgesteld om een medicijn op basis van lokale beschikbaarheid te kunnen kiezen.
