Behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette
Het syndroom van Gilles de la Tourette is geen algemeen probleem, aangezien deze neurologische aandoening 1 op de 100 mensen treft (Spaanse link). Het wordt gekenmerkt door het verschijnen van tics (compulsieve onvrijwillige stoornissen) die in repetitieve bewegingen of ongewenste geluiden evolueren.
Deze ziekte heeft een grote impact op het leven van degenen die eraan lijden, zowel op sociaal als op arbeidsgebied. Helaas bestaat er op dit moment geen genezing. Er zijn echter verschillende benaderingen die de situatie kunnen verbeteren. We leggen ze in de onderstaande paragrafen uit.
Wat is het syndroom van Gilles de la Tourette?
Het syndroom van Gilles de la Tourette bestaat, zoals we zojuist hebben genoemd, uit het verschijnen van onvrijwillige bewegingen of geluiden die oncontroleerbaar zijn. In de meeste gevallen begint deze pathologie zich in de kindertijd of adolescentie te manifesteren, vóór de leeftijd van 15.
De oorzaak van deze aandoening is onbekend, maar experts zijn van mening dat zowel genetische als omgevingsfactoren een rol spelen. Het komt zelfs vaker voor bij mensen met een familiegeschiedenis, aangezien het vaker bij mannen dan bij vrouwen voorkomt.
De tics zijn bewegingen of plotselinge en korte geluiden en ze vallen in twee categorieën (Spaanse link): eenvoudig of complex. De eerste zijn die waarbij kleine spiergroepen betrokken zijn, bijvoorbeeld knipperen. Aan de andere kant omvatten complexe tics meer spiergroepen.
Veel mensen identificeren het syndroom van Gilles de la Tourette als de pathologie die op ongepaste en ongecontroleerde momenten vloeken of beledigingen veroorzaakt. De manifestaties kunnen echter sterk variëren en omvatten niet noodzakelijk dit symptoom.
Lees ook:
Stereotypische bewegingsstoornis (SMD)
De medische behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette
Veel mensen hebben voor deze pathologie geen behandeling nodig. Dat komt doordat de symptomen in sommige gevallen mild zijn en geen invloed op het dagelijks leven hebben. Toch kunnen mensen met dit syndroom ook arbeidsongeschikt zijn en daarom bestaan er verschillende vormen om de tics te verlichten. Een daarvan is door middel van medicijnen.
Een overzichtsartikel gepubliceerd in het National Institute of Neurological Disorders and Stroke (Spaanse link) stelt dat bepaalde neurotransmitters, zoals dopamine, bij de ontwikkeling van deze pathologie betrokken zijn. De medische behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette omvat daarom geneesmiddelen die dopamine blokkeren of verminderen.
Zo schrijven artsen bijvoorbeeld haloperidol en risperidon voor. Enerzijds lijken deze medicijnen de tics te helpen verminderen. Ze vormen echter een hoog risico op secundaire effecten, zoals gewichtstoename.
Een andere optie is om botox in de spier te injecteren die de tic genereert. Momenteel wordt er ook onderzoek gedaan (Spaanse link) naar het gebruik van anti-epilepsie medicijnen, zoals topiramaat.
Tegelijkertijd is het belangrijk om te benadrukken dat het syndroom van Gilles de la Tourette meestal samen met andere pathologieën bestaat. Enkele hiervan zijn:
- angst
- depressie
- obsessief-compulsieve stoornis
Artsen schrijven daarom vaak antidepressiva en angst-dempende geneesmiddelen voor om deze symptomen te verlichten.
Misschien ook interessant om te lezen:
Heb je last van een stress- of angststoornis?
Gedragstherapie als behandeling voor het syndroom van Gilles de la Tourette
Gedragstherapie is een vorm van psychologische therapie die probeert om patiënten opnieuw op te voeden om hun tics te leren beheersen. Het idee is dat, wanneer patiënten de tekens herkennen die vóór de onvrijwillige gebaren verschijnen, ze een andere reactie kunnen produceren die ze tegenwerkt.
Dit type therapie bestaat uit verschillende strategieën. Hoewel het zeker is dat het helpt om het aantal en de ernst van tics te verminderen, is het geen definitieve remedie voor Tourette. Het is bovendien niet voor alle mensen effectief.
Gewoonte-omkering
Een van de technieken binnen gedragstherapie is het omkeren van gewoontes. Volgens een studie gepubliceerd door de Universiteit van Miguel Hernández (Spaanse link), heeft het de mogelijkheid om het syndroom van Gilles de la Tourette effectief te behandelen zonder dat er medicijnen nodig zijn.
Deze methode bestaat uit verschillende fasen en omvat een groter bewustzijn van tics om ze te identificeren. Van daaruit leren individuen een reactie te produceren die niet compatibel is met de tic.
Laten we bijvoorbeeld zeggen dat de tic uit het aanraken van hun hoofd met de handen bestaat. De eerste stap zou dan zijn om je bewust te worden van deze beweging en wanneer het gaat gebeuren. Het nieuwe gedrag zou dan zijn om de handen ergens anders te plaatsen, zoals op de knieën, om het gebaar te vermijden.
Holistische interventies voor tics
Een ander type gedragstherapie voor de behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette zijn holistische interventies. In dit geval omvatten deze:
- het omkeren van gewoontes
- ontspanning
- voorlichting over de eigen tics
Zo kunnen de symptomen van de aandoening worden verminderd.
Dit soort strategie (Spaanse link) richt zich niet alleen op patiënten, maar betrekt ook andere mensen in hun omgeving om verbetering te stimuleren. Als het bijvoorbeeld een schoolgaande jongen is, dan zullen ook de leraren van de jongen bij de behandeling betrokken worden.
Wat je over de behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette moet onthouden
De behandeling van het syndroom van Gilles de la Tourette is complex en de ziekte heeft een grote impact op degenen die eraan lijden. Hoewel er geen remedie voor deze pathologie is, bestaan er verschillende strategieën om de symptomen te verbeteren.
Gedragstherapie is een veelbelovend front om de kwaliteit van leven van deze mensen te verbeteren zonder dat ze medicijnen nodig hebben. Het is erg belangrijk om te benadrukken dat als het om het omgaan met de pathologie gaat, psychologische ondersteuning essentieel is.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- ¿Qué es el síndrome de Tourette? – Tourette Association of America. (n.d.). Retrieved August 29, 2020, from https://tourette.org/about-tourette/overview/espanol/medicos/que-es-el-sindrome-de-tourette/
- Tratamientos | Síndrome de Tourette (ST) | NCBDDD | CDC. (n.d.). Retrieved August 29, 2020, from https://www.cdc.gov/ncbddd/spanish/tourette/treatments.html
- Síndrome de Tourette : National Institute of Neurological Disorders and Stroke (NINDS). (n.d.). Retrieved August 29, 2020, from https://espanol.ninds.nih.gov/trastornos/sindrome_de_tourette.htm
- Síndrome de Gilles de la Tourette: espectro clínico y tratamiento – Dialnet. (n.d.). Retrieved August 29, 2020, from https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=326433
- Gonzálvez, M. T. (2016). Tratamiento cognitivo-conductual de un niño con Síndrome de Tourette. Revista de Psicología Clínica con Niños y Adolescentes (Vol. 3). Retrieved from www.revistapcna.com
- Yang, C. S., Zhang, L. L., Zeng, L. N., Huang, L., & Liu, Y. T. (2013). Topiramate for Tourette’s syndrome in children: A meta-analysis. Pediatric Neurology, 49(5), 344–350. https://doi.org/10.1016/j.pediatrneurol.2013.05.002
- Valdés King, Mónica, and Omoruyi Ayodeji Uwagboe. “Síndrome de Gilles de la Tourette.” Revista Cubana de Medicina General Integral 34.1 (2018): 63-70.
- Ríos-Flórez, Jorge Alexander, and Claudia Rocío López-Gutiérrez. “Enfoque clínico y neurofuncional del Síndrome Gilles de la Tourette.” Psicoespacios 10.17 (2016): 155-167.
- García-Acero, Mary, and Eugenia Espinosa. “Síndrome De Tourette Familiar: Reporte De Caso Y Revisión De La Literatura.” Revista Ecuatoriana de Neurología 27.2 (2018): 87-91.
- García, D. Macías. “Otros trastornos del movimiento: tics y síndrome de Tourette, temblor, mioclonías y síndrome de piernas inquietas.” Medicine-Programa de Formación Médica Continuada Acreditado 12.73 (2019): 4285-4299.
