Apgar-test voor pasgeborenen: wat is het en waarvoor wordt het gebruikt?

Voordat de APGAR-test werd ontworpen, stierven veel pasgeboren baby's. Dit was omdat ze, zelfs als ze niet ziek waren, tijdens de bevalling of bij de geboorte bepaalde problemen hadden die te laat werden ontdekt.
Apgar-test voor pasgeborenen: wat is het en waarvoor wordt het gebruikt?

Laatste update: 17 juni, 2023

De APGAR-test is de eerste van de beoordelingen die bij de geboorte op een baby worden uitgevoerd. Deze en andere tests kunnen vaststellen of de baby gezond is of een probleem heeft dat moet worden aangepakt.

De APGAR-test werd in 1953 bedacht door Virginia Apgar, een Amerikaanse anesthesioloog. Het werd al snel een onmisbaar hulpmiddel, dat hielp de neonatale sterfte te verminderen. Het legde ook de basis voor de moderne neonatologie.

Tegenwoordig moeten alle pasgeborenen de APGAR-test ondergaan. Deze wordt een minuut na de geboorte uitgevoerd en vijf minuten later herhaald. Het resultaat is een score die aangeeft of de baby het goed maakt of niet.

Waaruit bestaat de APGAR-test?

De APGAR-test is een beoordeling van pasgeborenen. Het doel is om mogelijke problemen snel en zonder ongemak voor de baby op te sporen. Het doel van deze test is om de pasgeboren baby indien nodig onmiddellijk zorg te verlenen.

In het bijzonder wordt deze test uitgevoerd om vast te stellen of de baby hartproblemen heeft of hulp nodig heeft om normaal te ademen. Hij wordt voor het eerst uitgevoerd binnen een minuut na de geboorte om te controleren of de baby in goede gezondheid uit het geboorteproces is gekomen.

De test wordt vijf minuten later herhaald om te controleren of de baby zich goed aanpast aan de nieuwe omgeving waarin hij zich nu bevindt. Soms wordt bij twijfel 10 minuten na de bevalling een derde test gedaan.

Het is gebruikelijk dat de eerste uitslag lage getallen laat zien, terwijl de tweede uitslag normaal is. Dit komt vaker voor bij gecompliceerde bevalling, keizersnede of vroeggeboorte.

Je bent misschien ook geïnteresseerd in dit artikel:
Wanneer leren baby’s hun ouders herkennen?

Wat wordt er gemeten tijdens de test?

Baby wordt onderzocht
Na de geboorte wordt de APGAR-test uitgevoerd om de gezondheidstoestand van de pasgeborene vast te stellen.

De APGAR-test meet vijf variabelen (Engelse link). Elk daarvan krijgt een score van 0 tot 2 punten, die vervolgens bij elkaar worden opgeteld. De maximale score die een baby kan krijgen is 10, hoewel dit zeer zeldzaam is.

Hoewel het woord “APGAR” de naam is van de arts die de test ontwikkelde, is het ook een acroniem geworden om het proces van de test te vergemakkelijken; elke letter verwijst naar een van de variabelen die worden getest, zoals hieronder te zien is:

  • A: Activiteit / Spiertonus
  • P: Polsslag / Hartslag
  • G: Grimasreflexrespons
  • A: Uiterlijk (Appearance – huidskleur)
  • R: Ademhaling (Respiration)

Aan elke variabele wordt een score toegekend, volgens de volgende criteria:

A: Activiteit/spiertonus

  • 0 punten: Slap of slap.
  • 1 punt: Als de ledematen gebogen zijn.
  • 2 punten: Als er actieve beweging is.

P: polsslag/hartslag

  • 0 punten: Geen.
  • 1 punt: Minder dan 100 slagen per minuut.
  • 2 punten: Meer dan 100 slagen per minuut.

G: Grimasreactie (reflexen).

  • 0 punten: Geen.
  • 1 punt: Er is gezichtsbeweging en reactie bij stimulatie.
  • 2 punten: De zuigeling hoest of niest, huilt en trekt zijn voet in bij stimulatie.

A: Uiterlijk

  • 0 punten: De huid lijkt blauw, blauwgrijs of bleek over het hele lichaam.
  • 1 punt: Het algemene uiterlijk is roze, maar de extremiteiten zijn blauw.
  • 2 punten: De zuigeling is overal roze.

R: Ademhaling (ademsnelheid en -inspanning)

  • 0 punten: Geen.
  • 1 punt: Het gehuil is zwak en onregelmatig.
  • 2 punten: Het gehuil is regelmatig en krachtig.

Hoe worden de resultaten geïnterpreteerd?

Blije baby bij de dokter
De test wordt twee keer uitgevoerd: na de geboorte en na 5 minuten.

De APGAR-test dient alleen om de gezondheidstoestand van de baby vast te stellen op het moment van de geboorte, maar bepaalt niet hoe de gezondheid van de baby daarna zal zijn. Zoals hierboven aangegeven wordt de score voor elke variabele vastgesteld en vervolgens opgeteld.

Voor de test die één minuut na de geboorte wordt uitgevoerd, is een totaalscore van 7 tot 9 typisch. Een score boven de 7 wordt echter als normaal beschouwd.

Als de score in de eerste minuut in het bereik van 5 tot 7 ligt, kan het nodig zijn wat verpleegkundige manoeuvres uit te voeren om de baby te stabiliseren. Het betekent niet dat de baby ziek is, maar wel dat hij hulp nodig kan hebben om te stabiliseren.

Als de score 4 is, is het nog steeds waarschijnlijk dat de baby in orde is, maar gereanimeerd moet worden. Dit komt relatief vaak voor bij gecompliceerde bevallingen. Als de score minder dan 4 is, betekent dit dat er problemen zijn en dat ze dringende medische hulp nodig hebben.

Wat kan een abnormale uitslag betekenen?

In de meeste gevallen is een lage APGAR-testscore het gevolg van een moeilijke bevalling, een keizersnede of vochtresten in de luchtwegen van de baby. Afhankelijk van het geval kan de baby een van de volgende maatregelen nodig hebben:

  • Toediening van zuurstof
  • Klaring van de luchtwegen
  • Fysieke stimulatie om de hartslag adequater te maken

Het is heel belangrijk om te benadrukken dat een abnormale testuitslag niet betekent dat het kind ziek geboren is of later in het leven gezondheidsproblemen zal krijgen. Deze test kan niets in de toekomst voorspellen.

De APGAR-test beoordeelt de algemene gezondheid van de baby

Deze test is een van de vele die worden uitgevoerd bij de geboorte van een baby. Hij is niet bedoeld om de algemene gezondheid van de baby vast te stellen, maar eerder om snel een situatie op te sporen die onmiddellijke aandacht vereist.

De meeste baby’s die laag scoren op de test reageren heel goed op de manoeuvres of procedures die hen gegeven worden. Daarom moet deze test geaccepteerd worden als een gedeeltelijke en relatieve indicator.


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.