6 kenmerken van afwezige ouders
Afwezige ouders zijn ouders die niet in staat zijn om emotioneel contact te leggen met hun kinderen. Daar zijn vele redenen voor en het is psychologisch complex om ze te bepalen.
Een ouder kan het noodzakelijke voedsel en kleding, een veilig huis en alle speelgoed bieden waar zijn kind om vraagt en toch een afwezige ouder zijn.
Kenmerken van afwezige ouders
Een afwezige ouder wordt gedefinieerd als iemand die niet kan of niet wil worden betrokken bij zijn kind. De afwezigheid van de rol van de ouder laat diepe wonden en een emotioneel vacuüm in het kind achter. Hoewel het meestal naar de vader verwijst komt het steeds vaker voor dat er afwezige moeders zijn.
Afwezige ouders kunnen zich aan één of meerdere van de voorwaarden die we hieronder zullen toelichten onderwerpen. Als je jezelf hierin herkent is het tijd om iets te veranderen.
Zoek hulp om de band met je kinderen te herstellen voordat de gevolgen onomkeerbaar zijn.
1. Je oordeel opleggen
Meestal is een vader fysiek aanwezig. Zijn emotionele afstandelijkheid wordt uitgedrukt in het opleggen van zijn wil en zijn standpunt aan zijn kinderen, zonder te luisteren naar de argumenten van zijn familie.
Het gezin interesseert je niet. Je weet niet of je waardeert niet wat je kind denkt, al kun je dit misschien niet herkennen. Je eist en dwingt het behalen van hoge doelen maar je erkent de inspanning niet. Ook moedig je positieve acties niet aan.
Het veroorzaakt onevenredige straffen voor de leeftijd van de kinderen.
2. Ze zijn apathisch voor de behoeften van hun kinderen
Hoewel ze zorgen voor een economische veiligheid, zijn ze niet betrokken bij de interesses of de eigenschappen van hun kinderen.
Ze raken niet betrokken bij regels of het stellen van grenzen. Bovendien hebben ze niet het vermogen om ruimte te creëren om tijd met de kinderen door te brengen en leuke dingen met hen te doen.
Ook zijn ze niet in staat om een compliment te geven of om op tijd een berisping te geven. Over het algemeen komt hierdoor het volledige gewicht van de opvoeding van de kinderen op de schouders van de moeder.
Ze zijn niet erg communicatief en hun verantwoordelijkheden zijn beperkt tot het zorgen voor de familie.
3. Emotionele onvolwassenheid
Dit is het soort vader dat weigert op te groeien. Hij wil eeuwig tiener zijn. Kinderen zijn een last voor hun levensstijl. Ze hebben niet de volwassenheid om beslissingen te nemen en de grenzen te stellen die kinderen nodig hebben.
Het hebben van kinderen is makkelijk voor ze, omdat ze zich niet verplichten tot de verantwoordelijkheid van het ouderschap. Ze brengen meer tijd met zichzelf door dan met hun kinderen.
Bovendien kunnen ze geen positief rolmodel voor hun kinderen zijn. Hun prioriteiten zijn immers de bevrediging van hun eigen behoeften. Als dit niet lukt dan worden ze boos.
4. Heeft geen tijd
Hij is de vader die om werkredenen niet thuis is. Het kan zijn dat hij helemaal geen afwezige vader wil zijn. Of hij komt misschien zelfs uit een thuis met een positieve en liefhebbende vader.
Misschien delegeert hij de rol van vader omdat hij moet voldoen aan een veeleisend werkschema om in het levensonderhoud te voorzien.
Hoewel technologie opties biedt om dichterbij de kinderen te zijn en interesse in de groei van de kinderen te ‘delen’, is dit niet genoeg. Het kind moet tijd met zijn vader doorbrengen.
De liefde die men via sociale netwerken of toepassingen zoals WhatsApp, is niet genoeg. Hij moet het ook lichamelijk laten zien, met knuffels en zijn aanwezigheid.
5. Onverantwoordelijk
Hij is niet betrokken bij de emotionele of sentimentele, noch bij de economische steun van de kinderen. Hoeveel de moeder ook aandringt om een grotere rol op zich te nemen in het leven van hun kinderen slaagt hij hier niet in.
Achter een onverantwoordelijke ouder kan een kind schuilen dat ook is opgevoed door een afwezige ouder. Dit rechtvaardigt zijn gedrag echter niet. Hij is degene die het vaderschap ontkent, of die verdwijnt na een relatiebreuk of echtscheiding.
6. De dominante of wraakzuchtige moeder
Vraag altijd aan moeders die klagen dat hun partners afwezige ouders zijn of ze hun aanwezigheid wel hebben toegestaan. Ja, inderdaad, achter sommige afwezige ouders staan overheersende moeders.
Naast degenen die alle verantwoordelijkheden van het ouderschap en onderwijs op zich nemen, zijn er anderen die ouders de mogelijkheid ontzeggen aanwezig te zijn.
De breuk van een relatie bijvoorbeeld kan er toe leiden dat sommige vrouwen de vader van de kinderen aanvallen. Het is een soort wraak die niet altijd met opzet wordt genomen.
Het maakt het echter niet minder negatief voor de kinderen. Hoewel de vader aanwezig wil zijn en op de een of andere manier bij zijn kinderen wil zijn, ontzegt de vrouw elke mogelijkheid.
Wat zijn de gevolgen van een afwezige ouder?
Opgevoed worden door een afwezige ouder heeft ernstige gevolgen voor kinderen:
- Problemen zich aan anderen te relateren.
- Moeite om met zijn eigen emoties om te gaan.
- Onvermogen om regels te volgen en autoriteit te respecteren.
- Onvermogen om zelf de autoritaire rol uit te voeren.
- Gebrek aan wil of onvermogen om zijn dromen of projecten uit te voeren.
Een verantwoordelijk, liefdevol en positief ouderschap is niet alleen essentieel voor kinderen om gezond, zelfverzekerd en met een goed zelfbeeld op te groeien.
Het geeft je ook de mogelijkheid om je eigen wonden te helen als je zelf bent opgegroeid met een afwezige ouder.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Dávila León, O. (1999). Políticas sociales, jóvenes y Estado: o el síndrome del padre ausente. Última década, (11).
- DOMÍNGUEZ MONTOYA, ÁLVARO, & MELLA CABRERA, PATRICIO. (2015). TRABAJO Y DERECHO: UN PADRE AUSENTE, EL CONFLICTO SOCIAL. Revista de derecho (Coquimbo), 22(1), 105-148. https://dx.doi.org/10.4067/S0718-97532015000100004
- Jaramillo Medina, Y. (2015). Efectos de la ausencia de la figura paterna en el desarrollo relacional de los niños santarrosanos entre 7 y 10 años (Doctoral dissertation, Psicologia).
- Obregón-Velasco, Nydia, & Rivera-Heredia, María Elena. (2015). Impacto de la migración del padre en los jóvenes: cuando la migración se convierte en abandono. CienciaUAT, 10(1), 56-67. Recuperado en 05 de febrero de 2019, de http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S2007-78582015000200056&lng=es&tlng=es.
- Zuluaga, D. M. M., Hincapié, N. C., & Carmona, N. D. M. (2016). Enfrentando la ausencia de los padres: recursos psicosociales y construcción de bienestar. Revista Colombiana de Ciencias Sociales, 7(1), 181-200.
