Ziekte van Kawasaki: leer er alles over
De ziekte van Kawasaki is een zeldzame aandoening bij kinderen. De incidentie is niet erg hoog, maar het is belangrijk dat artsen weten dat het aanwezig is om het te detecteren als het voorkomt bij hun jonge patiënten.
Het belangrijkste punt van de aandoening is de ontsteking van de bloedvaten. Het maakt geen onderscheid tussen aders en slagaders, beide kunnen worden aangetast.
Het is ook in staat om lymfeklieren en slijmvliezen in het gezicht te laten ontsteken, zoals die in de neus en mond. Om deze reden kan de ziekte van Kawasaki in sommige gevallen ook mucocutaan lymfekliersyndroom (MCLS) worden genoemd.
Over het algemeen worden kinderen jonger dan vijf jaar getroffen. Het komt iets vaker voor bij jongens dan bij meisjes, maar het verschil in prevalentie is minimaal. Bij sommige etnische groepen komt de aandoening vaker voor dan in andere delen van de wereld, zoals bijvoorbeeld Japanners.
De oorzaak en oorsprong zijn niet duidelijk. Sommige hypothesen noemen micro-organismen als triggers voor symptomen, maar onderzoekers hebben deze claim niet bewezen. Sommige artsen vermoeden ook dat er een erfelijke aanleg is, hoewel ze niet precies weten hoe het werkt.
Symptomen van de ziekte van Kawasaki
De ziekte van Kawasaki doorloopt drie progressieve fasen.
Eerste fase
Het eerste symptoom is hoge koorts, bijna 40 graden Celsius met een duur van ongeveer 72 uur. Het gaat meestal gepaard met conjunctivitis en huiduitslag op de romp en het genitale gebied. De koorts en rode ogen plus de huiduitslag desoriënteren de artsen die voor de patiënt zorgen.
Als de lymfeklieren ontstoken raken, verschijnen als gevolg subcutane huidverhogingen. Dit gebeurt meestal met de lymfeklieren in de hals en gaat gepaard met een toename van de omvang van handen en voeten.
Tweede fase
In de tweede fase van symptomen begint de huid te schilferen. Huid die geïrriteerd en ontstoken is, begint in grote hoeveelheden te vervellen, vooral op de ledematen. De patiënt kan gastro-enteritis met braken en diarree ervaren, evenals gewrichtspijn. De koorts neemt op dit punt meestal af.
Derde fase
Tot slot, in de laatste fase, verschijnen er geen nieuwe symptomen van de ziekte van Kawasaki, maar de symptomen die er waren, verdwijnen langzaam. Het herstel is lang en het is moeilijk voor het kind om zijn activiteitsniveau van vóór het begin van de aandoening te herstellen.
Hoe kun je de ziekte van Kawasaki diagnosticeren?
Medische verenigingen wereldwijd hebben een criteriagids ontwikkeld voor het diagnosticeren van de ziekte van Kawasaki. Er moet altijd koorts aanwezig zijn en daarnaast vier van de volgende symptomen:
- Zwelling van handen en voeten.
- Aardbeitong (gezwollen en hobbelig) en droge lippen.
- Schilfering van de huid op de bovenste of onderste ledematen.
- Huiduitslag met weinig herhalend patroon.
- Vergroting van cervicale lymfeklieren.
- Conjunctivitis met rode ogen.
Naast de observatie van symptomen, moet de arts andere aandoeningen uitsluiten, die kunnen worden verward met de ziekte van Kawasaki. Als je een redelijk vermoeden hebt, moet je een echocardiogram aanvragen om een ontsteking van de bloedvaten te detecteren.
Ook interessant om te lezen:
Een overzicht van de immuunrespons
Behandeling van de ziekte van Kawasaki
De behandeling van patiënten met de ziekte van Kawasaki is gebaseerd op gammaglobulinen, aspirine en anticoagulantia. Het is de bedoeling om de vorming van aneurysma’s door ontsteking van de bloedvaten te stoppen.
Gammaglobulines worden intraveneus ingebracht en zijn een belangrijk hulpmiddel bij het stoppen van complicaties als gevolg van de ziekte. Artsen hebben opgemerkt dat het grootste voordeel ervan is om veranderingen in de kransslagaders te voorkomen.
Wat aspirine betreft, gebruiken artsen het als een ontstekingsremmer. Gelukkig vermindert het ook koorts en het is een pijnverlichter die zou helpen bij andere symptomen, zoals koorts en gewrichtspijn.
Aspirine staat er bekend om dat het bepaalde nadelige effecten heeft bij kinderen. Daarom raden we aan patiënten die dit toegediend krijgen nauwlettend in de gaten te houden.
Ongeveer 10% van de getroffen kinderen zal na herstel aanhoudende problemen hebben, voornamelijk in de kransslagaders. Ze kunnen zelfs nog verschijnen bij kinderen die op tijd worden behandeld, dus we raden een vervolgonderzoek met complementaire methoden aan.
Een zeldzame maar behandelbare ziekte
In tegenstelling tot andere aandoeningen heeft de ziekte van Kawasaki een behandelplan en aanpak. Succes hangt sterk af van een nauwkeurige en vroege diagnose. In Aziatische landen zijn artsen alerter op detectie, maar er zijn wereldwijd gevallen gemeld.
Als aan de voorwaarden die we hier beschreven hebben wordt voldaan, zou het kunnen zijn dat er sprake is van de ziekte van Kawasaki.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Rodríguez Herrera, Raymundo. “Abordaje diagnóstico y terapéutico de la enfermedad de Kawasaki.” (2019).
- Rashid AM, Kamal SM, Ashrafuzzaman M & Mustafa KG. Kawasaki disease and its treatment – an update. Curr Rheumatol Rev. 2015; 10(2):109-116.
- Salamanca, Javier Yesid Pinzón, Rocio Del Pilar Pereira Ospina, and José Miguel Suescún Vargas. “Enfermedad de kawasaki incompleta.” Pediatría 51.2 (2018): 40-42.
- Troncoso, Gabriela Liliana Santafé. “Enfermedad de Kawasaki.” Revista Médica-Científica CAMbios HECAM 17.1 (2018): 57-60.
