Symptomen en behandeling van slaapapneu bij baby's

Slaapapneu bij baby's is een medisch probleem dat aandacht vereist. Het gaat niet alleen om het af en toe snurken, maar het verbergt een ernstige ademhalingsstoornis.

Wanneer beschouwen we ademhalingsproblemen als slaapapneu bij baby’s? We kunnen het probleem dat sommige kinderen vanaf de geboorte hebben niet beperken tot louter snurken. In dit geval is de aandoening waarnaar we zullen verwijzen een ademhalingsstoornis die optreedt tijdens het slapen.

Er is sprake van obstructieve slaapapneu bij baby’s als de ademhaling van het kind tijdens het slapen steeds even stopt. Deze onderbreking kan gedeeltelijk zijn, met enige resterende luchtpassage, of totaal, zonder zuurstofuitwisseling gedurende die periode.

Dat is de oorzaak van de ernst van deze aandoening, die zowel aandacht als een oplossing nodig heeft. Zonder de uitwisseling van gassen zoals zuurstof en koolstofdioxide voor het metabolisme worden veel lichaamsfuncties verstoord. Dat geldt ook voor de hersenen.

In het artikel van vandaag gaan we dieper in op deze aandoening en de mogelijke behandelingen van slaapapneu bij baby’s. Blijf lezen om meer te weten te komen.

De oorzaken van obstructieve slaapapneu bij baby’s

De oorsprong van slaapapneu bij baby’s ligt in de anatomie van hun bovenste luchtwegen (Engelse link). De luchtweg van een kind is uiteraard veel kleiner dan die van een volwassene. De beperkte diameter kan nog kleiner worden vanwege de flexibiliteit van de luchtpijp.

Sommige baby’s hebben een smallere bovenste luchtweg dan andere, hetzij door terugkerende infecties of vanwege hun eigen anatomie. Doordat de spieren ontspannen kunnen de tong en weke delen de ademhaling blokkeren. Ook kan er sprake zijn van vergrote amandelen.

Hypertrofie van de amandelen is een van de meestvoorkomende oorzaken van deze aandoening (Spaanse link). Dit lymfoïde afweerweefsel kan groter worden en de goede doorvoer van lucht in het lichaam verhinderen, vooral in liggende positie.

De vorm van de onderkaak is hierbij ook een risicofactor. De vorm van de structuren waar de lucht langs moet is bij kinderen met kleinere gezichtsbeenderen anders. Dit kan het moeilijker voor de lucht maken om naar binnen en buiten te stromen.

Baby’s met overgewicht (Spaanse link) hebben een extra complicerende factor. Enerzijds oefent het vet dat zich ophoopt in de nek druk uit op de luchtpijp. Aan de andere kant neemt de tong toe in omvang en kan naar binnen zakken als ze slapen.

Een speciaal geval vormen kinderen met hersenverlamming. Dit komt omdat een van de kenmerken van deze pathologie een lagere spierspanning is die de obstructie van de luchtweg vergemakkelijkt.

Merkbare symptomen van de aandoening

De tekenen en symptomen van obstructieve slaapapneu bij baby’s draaien om het ademhalingssysteem. Snurken is de belangrijkste kenmerk. Baby’s met slaapapneu snurken buitensporig veel en vaak net zo hard als een volwassene.

Dit snurken gaat op zijn beurt meestal gepaard met een onderbreking van de ademhaling en het ritme. Er is sprake van slaapapneu wanneer er geen in- of uitademing plaatsvindt en de ademhaling tijdelijk wordt onderbroken (Engelse link).

Ouders of verzorgers merken dit fenomeen som op, maar het blijft ook vaak onopgemerkt. Dit betekent niet dat je constant moet controleren hoe je kleintje ademt als hij of zij slaapt. Het betekent wel dat je van tijd tot tijd hier aandacht aan moet schenken, vooral aan de geluiden die te horen zijn.

Baby’s met obstructieve slaapapneu ademen liever door de mond in plaats van door hun neus. Dat komt omdat dit mechanisme het binnenstromen van een groter volume lucht vergemakkelijkt. Het droogt echter ook de slijmvliezen van de mond en neus uit. Daardoor krijgt de baby dorst en zal het nachtelijk ontwaken toenemen.

Langetermijneffecten van obstructieve slaapapneu bij baby’s

Wat zijn de gevolgen van een slechte nachtrust en een slechte zuurstofopname tijdens het slapen? Baby’s met deze aandoening hebben de neiging om overdag hyperactief te zijn, wat leidt tot een hoger calorieverbruik. Als dit verbruik vervolgens niet voldoende wordt aangevuld kan het de gewenste gewichtstoename vertragen.

Een baby met obstructieve slaapapneu loopt ook het risico op bepaalde veranderingen aan de doorkomende tanden. Volgens een artikel in Revista de la Asociacion Mexicana (Engelse link) komt bruxisme of tandenknarsen vaker voor bij kinderen met slaapproblemen.

Er zijn ook gevolgen op de langere termijn die door kunnen gaan tot in de adolescentie en volwassenheid voor mensen die als baby aan slaapapneu hebben geleden. Ze hebben meer kans op het ontwikkelen van hoge bloeddruk en hart- en vaatziekten. Dit komt het meest voor bij kinderen met overgewicht (Spaanse link).

Mogelijke behandelingen

De opties voor de behandeling van obstructieve slaapapneu bij baby’s zijn talrijk en gevarieerd (Engelse link). Niet alle behandelende medische teams zijn het erover eens welke maatregelen er toegepast moeten worden. De beschikbare strategieën omvatten onder andere:

• Het toedienen van nasale corticosteroïden of medicijnen voor lokaal gebruik voor verstopping van het neusslijmvlies. Ze werken bij rhinitis en moeten altijd worden voorgeschreven door een arts.
• Adenoïde chirurgie of een adenoïdectomie heeft de voorkeur als behandeling voor kinderen bij wie tonsillaire hypertrofie wordt gedetecteerd.
• Leefstijl- en dieetmaatregelen kunnen milde gevallen van slaapapneu bij baby’s verbeteren, dus bepaalde aanpassingen in hun gewoonten worden sterk aanbevolen. Pas bijvoorbeeld de positie waarin het kind ligt aan, maar denk ook aan het tijdstip om te gaan slapen, de verdeling van zijn maaltijden over de dag en de tijd tussen eten en het slapengaan.
• CPAP. Deze apparatuur (Engelse link) wordt alleen gebruikt voor ernstige gevallen die niet verbeteren met een hierboven genoemde behandeling. Het bestaat uit het aanbrengen van positieve luchtdruk op de ademhalingsorganen om voldoende zuurstof de longen te laten bereiken. Dit is meestal de laatste optie die wordt ingezet als behandeling van slaapapneu.

Is obstructieve slaapapneu bij baby’s een reden tot ongerustheid?

We hoeven niet in paniek raken als deze diagnose gesteld wordt, maar we moeten wel tijdig de goede zorg verlenen. De ontwikkelingsperiode van het kind is belangrijk omdat het de basis vormt voor de rest van hun leven.

Eventuele aandoeningen moeten zo snel mogelijk gecorrigeerd worden om ernstige problemen in de toekomst te voorkomen. Een kinderarts moet de ouders kunnen adviseren over de beste mogelijkheden voor behandeling en wat ze dagelijks kunnen doen om de situatie te verbeteren.