Rasagiline en het gebruik bij de ziekte van Parkinson

De exacte werkingsmechanismen van Rasagiline zijn momenteel onbekend. Onderzoekers geloven dat de effecten ervan iets te maken kunnen hebben met de MAO-B-remmende activiteit, die een verhoging van de extracellulaire niveaus van dopamine zou veroorzaken.

Rasagiline is een soort medicijn dat behoort tot de familie van onomkeerbare remmers van de monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers). Het wordt alleen gebruikt of als een gecombineerde therapie voor de behandeling van Parkinson. Wanneer de ziekte vergevorderd is, kunnen patiënten deze gebruiken in combinatie met andere medicijnen.

Rasagiline is selectief voor MAO type B versus type A. Hierdoor leidt het tot een toename van de natuurlijke stoffen in de hersenen, zoals monoamines. Dit medicijn komt in de vorm van tabletten voor orale inname. Mensen die ermee worden behandeld nemen het meestal één keer per dag in, met of zonder voedsel.

Rasagiline heeft betere neuroprotectieve eigenschappen dan andere medicijnen die voor dezelfde behandeling worden gebruikt, zoals Selegiline. De reden hiervoor is dat de laatste wordt omgezet in een giftige stof en Rasagiline niet.

Wat is de ziekte van Parkinson?

De ziekte van Parkinson is een neurodegeneratieve aandoening die het zenuwstelsel aantast. Het is de op één na meestvoorkomende ziekte, na de ziekte van Alzheimer, en hij behoort tot de zogenaamde bewegingsstoornissen.

Het is een ziekte die wordt gekenmerkt door het verlies van neuronen in de substantia nigra, een structuur die zich in het midden van de hersenen bevindt.

Wanneer de substantia nigra of zwarte kern verloren gaat, nemen de dopamineniveaus aanzienlijk af. Dopamine is een neurotransmitter die nodig is voor de overdracht van informatie van de hersenen naar de rest van het lichaam voor alles wat met beweging te maken heeft.

Op deze manier beïnvloedt het de overdracht doordat het niet voldoende dopamine heeft, wat een van de monoamines van de hersenen is. Het beïnvloedt ook de controle van de patiënt over zijn bewegingen. Het triggert allemaal een reeks motorische symptomen, zoals trillingen terwijl ze inactief zijn en algehele stijfheid.

Wat veroorzaakt Parkinson?

Hoewel er bekende factoren zijn die de ontwikkeling van deze aandoening bevorderen, weten onderzoekers nog steeds niet precies wat de oorzaak is. Onder de factoren die er aan bijdragen, kunnen we onder andere noemen:

• Leeftijd: dit is een duidelijke risicofactor. De ziekte begint namelijk meestal tussen de 50 en 60 jaar. Als het vóór de leeftijd van 50 jaar voorkomt, staat de ziekte bekend als vroege Parkinson.
• Genetica: 90% van de gevallen is niet te wijten aan genetische veranderingen. Ten minste 15-25% van de patiënten die eraan lijdt heeft echter ook een familielid dat de ziekte heeft.
• Omgevingsfactoren: de voortdurende consumptie van vervuild water of blootstelling aan pesticiden en herbiciden kunnen risicofactoren zijn voor de ontwikkeling van deze ziekte.

Rasagiline en de impact op het lichaam

Zoals we hierboven vermeldden, is Rasagiline een medicijn dat monoamineoxidase-B (MAOB) remt.Dit enzym maakt deel uit van de mitochondriën in de zenuwuiteinden van het hele lichaam, vooral in de hersenen, lever en darmslijmvliezen.

MAO-remmers reguleren de afbraak van catecholamines, zoals dopamine, en serotonine van het centrale zenuwstelsel en perifere weefsels. In de hersenen is de overheersende MAO-remmer type B.

Onderzoekers discussiëren nog steeds over de precieze actieve mechanismen van dit medicijn. Ze geloven dat de effecten ervan te maken kunnen hebben met de MAOB-remmende activiteit en dat dit zou leiden tot een verhoging van de extracellulaire niveaus van dopamine.

De toename van dopamineconcentraties en de toename van dopaminerge activiteit die daaruit voortvloeit, is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de gunstige effecten van Rasagiline. Althans, volgens observaties van modellen van dopaminerge motorische disfunctie.

Rasagiline – conclusie

Rasagiline is een medicijn voor de behandeling van de ziekte van Parkinson. Het komt in de vorm van tabletten voor orale inname. Artsen raden het meestal aan om het tegelijk met voedsel in te nemen, maar het kan ook zonder.

Volg altijd de instructies van de arts op en bij twijfel moet je altijd je arts raadplegen. Verander de dosering nooit zelf. Verkeerd gebruik van dit medicijn kan tot ernstige gevolgen voor de gezondheid leiden.