Het carcinoïdsyndroom: oorzaken, symptomen en behandeling

De belangrijkste kenmerken van het carcinoïdsyndroom zijn blozen, opvliegers, tachycardie en diarree. Het artikel van vandaag zal uitleggen waarom het gebeurt en hoe de oncologie het behandelt.

Het carcinoïdsyndroom verwijst naar een reeks tekenen en symptomen die een complicatie van carcinoïde tumoren zijn. Deze scheiden vaak chemicaliën zoals serotonine af.

Dit is niet de meestvoorkomende vorm van kanker. In feite zijn deze tumoren en het carcinoïdsyndroom behoorlijk agressief. Veel mensen die het hebben ervaren ook kortademigheid en zelfs tachycardie. Het artikel van vandaag beschrijft alles wat je over de aandoening moet weten en hoe artsen deze behandelen.

Wat is het carcinoïdsyndroom?

Dit syndroom is in feite een reeks tekenen en symptomen die het gevolg zijn van de werking van bepaalde stoffen die door een tumor worden afgegeven. Volgens een artikel gepubliceerd in de Revista Médica de Costa Rica y Centroamerica (Spaanse link), ontwikkelen de meeste carcinoïde tumoren zich uit neuro-endocriene cellen van het maag-darmkanaal.

Uit schattingen blijkt zelfs dat ongeveer 50% van alle gevallen van dunne darmkanker van dit type is. Ze kunnen echter ook in de longen, alvleesklier en lever voorkomen. De waarheid is dat het carcinoïdsyndroom slechts ongeveer 8% van degenen treft die door deze tumoren worden getroffen.

Het komt eigenlijk vaker bij mensen met uitgebreide uitzaaiingen in de lever voor. De tumor geeft stoffen af zoals serotonine, histamine en prostaglandinen en deze kunnen allemaal invloed op vele delen van het lichaam hebben en de kenmerkende symptomen veroorzaken.

Symptomen van het carcinoïdsyndroom

Volgens specialisten van de Mayo Clinic (Spaanse link) is een van de meestvoorkomende symptomen roodheid van de huid. Het heeft meestal invloed op het gezicht en de borst. Dit komt omdat veel van de genoemde chemicaliën vaatverwijding veroorzaken.

De roodheid treedt abrupt op en duurt van minuten tot uren. Het wordt soms door bepaalde middelen veroorzaakt die ook vasodilatatie veroorzaken, zoals lichaamsbeweging of alcohol. Er is ook hypotensie, duizeligheid en vermoeidheid.

Diarree is een ander veelvoorkomend symptoom, vooral wanneer de tumor serotonine afgeeft. Dit komt omdat het op de darmmotiliteit inwerkt. De ontlasting is dus meestal waterig en er kunnen buikkrampen optreden.

Het carcinoïdsyndroom manifesteert zich ook met tachycardie en kortademigheid. Het is vergelijkbaar met een angstaanval. Een aantal mensen hebben een verminderde zin in seks, hartruis en extra ademgeluiden.

Eventuele complicaties

Het carcinoïdsyndroom kan tot tal van complicaties leiden. Volgens een studie gepubliceerd in de Revista Chilena de Cardiología (Spaanse link), is een van de meest relevante carcinoïde hartziekten. Het gebeurt omdat er zich plaques van fibreus weefsel op de hartkleppen vormen.

In het bijzonder zijn de meest getroffen gebieden de rechterhartkleppen (tricuspidaal en pulmonaal). In feite leidt dit later tot hartfalen. Carcinoïde crises zijn een andere complicatie. Dit vindt plaats wanneer het syndroom verergert door een trigger die de symptomen verergert.

Dit gebeurt bijvoorbeeld bij het gebruik van anesthetica bij een operatie. De bloeddruk kan dan erg laag worden en vervolgens tot een levensbedreigende shock leiden.

Intestinale obstructie is ook een van de complicaties van het carcinoïdsyndroom. Het is echter meestal een gevolg van de tumor zelf. De darmlussen kunnen verdraaien wanneer ze een aanzienlijke omvang bereiken of zich naar de klieren verspreiden.

Wat veroorzaakt het carcinoïdsyndroom?

De tekenen en symptomen die het carcinoïdsyndroom als zodanig kenmerken, zijn afkomstig van de chemicaliën die een tumor produceert. We noemden ze hierboven al, het zijn serotonine, histamine, prostaglandines.

De verklaring waarom het carcinoïdsyndroom niet in alle tumoren voorkomt, is dat de lever deze chemische agentia gewoonlijk neutraliseert voordat ze hun werking uitoefenen. Het orgaan is bij mensen met veel levermetastasen beschadigd.

Risicofactoren voor levermetastasen

De belangrijkste risicofactor voor het carcinoïdsyndroom is duidelijk een carcinoïde tumor. Tegelijkertijd kunnen bepaalde omstandigheden de kans op dit type kanker vergroten.

De belangrijkste indicator is een familiegeschiedenis van hetzelfde type tumor. Dit geldt ook als er gevallen van multiple endocriene neoplasie 1 of neurofibromatose type 1 in de familie zijn.

Aangezien carcinoïde tumoren zich meestal in het spijsverteringskanaal ontwikkelen, is het belangrijk om de dingen te noemen die het verschijnen ervan bevorderen. Pernicieuze anemie (Spaanse link) of atrofische gastritis zijn hier voorbeelden van.

Diagnose

De diagnose voor het carcinoïdsyndroom is meestal door middel van symptomen. De patiënt moet alle details aan de behandelende arts uitleggen. Misschien weten ze ook al dat er een onderliggende tumor is.

Het carcinoïdsyndroom is in een aantal gevallen echter de eerste manifestatie van kanker. Het is daarom belangrijk om een reeks aanvullende tests uit te voeren om dit te bevestigen. Bloed- en urinetests zijn nuttig. Dit komt omdat ze het mogelijk maken om te zien of een stof zich boven de gebruikelijke concentratie bevindt.

Magnetische resonantiebeeldvorming en computertomografie analyseren het bestaan van een tumor en zijn locatie. Er zijn andere, zoals PET-CT, die bij het opsporen van uitzaaiingen helpen.

Behandeling van het carcinoïdsyndroom

Beeldvormende onderzoeken kunnen de tumor lokaliseren die het syndroom veroorzaakt. Om het carcinoïdsyndroom aan te pakken, is het essentieel om elke onderliggende vorm van kanker te behandelen.

Een studie gepubliceerd in Endocrinología y Nutrición (Spaanse link) legt de soorten therapieën uit die momenteel beschikbaar zijn. Ze variëren afhankelijk van de kenmerken van de tumor en vooral de aanwezigheid van metastasen.

Chirurgie is een optie om te proberen een deel van de tumor of de hele tumor te verwijderen. Ze gebruiken ook vaak biologische medicijnen, zoals interferon-alfa. Dit komt omdat deze het immuunsysteem stimuleren dat kanker uitdaagt.

Ze kunnen ook de embolisatie van de leverslagader gebruiken als er uitzaaiingen in de lever zijn. Op deze manier snijden ze de belangrijkste bloedtoevoer naar het orgaan af en kan de tumor niet meer groeien. Chemotherapie kan ook nuttig zijn, evenals radiofrequente ablatie.

Er zijn bovendien tal van medicijnen die je kunt gebruiken om de symptomen van het carcinoïdsyndroom als zodanig te verlichten. Octreotide en lanreotide zijn bijvoorbeeld analogen van een stof die belangrijk is voor het spijsverteringsstelsel, somatostatine genaamd. Ze kunnen zelfs diarree en blozen verminderen.

Het carcinoïdsyndroom is afgeleid van een tumor

Het is belangrijk om nogmaals te benadrukken dat het carcinoïdsyndroom het gevolg is van de werking van stoffen die door een carcinoïde tumor worden gegenereerd. Deze tumoren ontwikkelen zich in de meeste gevallen in het maag-darmkanaal. Ze kunnen echter ook in de longen verschijnen of naar de lever uitzaaien.

Het is essentieel om de symptomen van dit syndroom te kunnen herkennen, zoals opvliegers, kortademigheid en tachycardie. Ten slotte is het wanneer ze verschijnen altijd nodig om symptomen uit te sluiten die met een neoplasma te maken hebben. Als je vragen hebt, neem dan contact op met je arts.