Medicatie die wordt gebruikt bij een intubatie

Om iemand goed te kunnen intuberen, moeten artsen een reeks medicijnen toedienen die we in dit artikel zullen beschrijven.

Beoordeeld en goedgekeurd door de biotechnoloog Alejandro Duarte.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 22 december, 2022

Gecompromitteerde luchtwegen en ademhaling zijn een van de belangrijkste doodsoorzaken en ernstige morbiditeit bij volwassenen en ouderen. Daarom zijn cardiopulmonale reanimatietechnieken, zoals een intubatie, een van de belangrijkste opties bij het omgaan met dit soort noodsituaties.

Er zijn enkele obstakels voor de procedure die voortkomen uit de anatomie van de larynxstructuren, de beperkte tijd om het probleem op te lossen en de slechte zichtbaarheid van de structuren. Daarom gebruiken medische professionals bepaalde medicatie die hen helpen patiënten gemakkelijker te intuberen.

Wat is een intubatie?

Een intubatie bestaat uit het snel inbrengen van een buis in de luchtpijp om een goede doorgang voor lucht te bieden. Wanneer artsen de buis ingebracht hebben, kunnen zij de ademhaling van de patiënt veilig stellen. Intuberen is de geprefereerde methode om de luchtweg van een patiënt te beheersen vanwege de voordelen die het biedt.

• Het grootste voordeel is dat het de luchtweg ophoudt, waardoor de lucht gemakkelijk naar binnen en naar buiten kan stromen.
• Het voorkomt in bepaalde gevallen ook maagproblemen, die worden veroorzaakt doordat de maag zich vult met lucht.
• Daarnaast helpt het om een diepe tracheale ademhaling mogelijk te maken en zorgt het ervoor dat de patiënt een hogere zuurstofconcentratie in het bloed krijgt.
• Deze procedure elimineert ook de noodzaak van een goed afsluitend gezichtsmasker.

Wanneer kiest de arts voor een intubatie?

Er zijn precieze richtlijnen over wanneer deze procedure moet worden uitgevoerd. De meestvoorkomende situatie is wanneer de patiënt een hartstilstand heeft. Er zijn echter andere situaties die een intubatie vereisen zoals:

• patiënten bij wie bijvoorbeeld hun luchtwegen beschermd of opengehouden moeten worden.
• mensen die traumatisch hersenletsel hebben opgelopen met een Glasgow-schaal van minder dan 8 punten.
• mensen met ademhalingsfalen van meer dan 30 of minder dan 10 ademhalingen per minuut.
• Bovendien kunnen artsen iemand intuberen die een dreigende ademhalingsinsufficiëntie heeft of oedeem van de luchtwegen heeft, bijvoorbeeld als gevolg van brandwonden of anafylaxie.

Veelgebruikte medicatie bij een intubatie

Om het inbrengen van de intubatiebuis te vergemakkelijken, gebruiken artsen vaak bepaalde medicijnen. Tijdens intubatie produceert het lichaam een krachtige adrenerge shockreactie die zich uit in problemen zoals:

• tachycardie
• hypertensie
• verhoogde oculaire en intracraniële druk

Daarom worden in een stadium dat preoxygenatie wordt genoemd, vaak de volgende geneesmiddelen worden toegediend om deze fysiologische respons te verminderen:

• Lidocaïne: artsen gebruiken dit voor patiënten met intracraniële hypertensie of verhoogde bronchiale reactiviteit. De aanbevolen dosis lidocaïne is 1,5 mg/kg gewicht, dat idealiter 3 minuten voor het uitvoeren van een intubatie wordt toegediend.
• Fentanyl: dit is een opioïde die de respons van het sympathische zenuwstelsel vermindert. Dat wil zeggen dat het tachycardie en arteriële hypotensie tegengaat. Het is belangrijk om heel voorzichtig te zijn bij het gebruik van dit medicijn, omdat het ademhalingsproblemen kan veroorzaken.
• Atropine: artsen gebruiken dit om bradycardie bij pediatrische patiënten te voorkomen.
• Een neuromusculaire blocker: het gebruik hiervan wordt momenteel niet aanbevolen, omdat artsen niet weten wat het daadwerkelijke voordeel is wat betreft het verminderen van spiertrekkingen . Ze kennen echter wel de nadelige effecten van dit soort medicijnen.

Andere gebruikte medicatie

Wat betreft de inductie- en verlammingsfase, dienen artsen sedativa toe die tot bewusteloosheid leiden en vervolgens een neuromusculaire relaxant, gewoonlijk succinylcholine. Tot de meestvoorkomende klinisch gebruikte neuromusculaire blokkerende en inducerende middelen behoren:

• Etomidaat: dit is het meest gebruikte medicijn voor het opwekken van hypnose. Het heeft geen invloed op de hemodynamica.
• Ketamine: dit is het enige medicijn met hemodynamische stabiliteit vergelijkbaar met etomidaat. Het is een dissociatieve verdoving. Het veroorzaakt catecholamine-afgifte, wat de hartslag, bloeddruk en hartminuutvolume verhoogt. Het is ideaal voor patiënten met hypotensie.
• Barbituraten: thiopental, zoals propofol, wordt vaak gebruikt bij anesthesie. Het wordt aanbevolen voor patiënten met een vermoedelijke intracraniële hypertensie die hemodynamisch stabiel zijn.
• Benzodiazepines: midazolam is het meest gebruikte medicijn uit deze categorie. Het werkt relatief snel en heeft een korte werkingsduur in vergelijking met andere geneesmiddelen in dezelfde familie. Bovendien geeft het een sterker verlies van het geheugen.