Met dank aan de man die mij een alleenstaande moeder maakte

Alleenstaande moeder zijn is allesbehalve makkelijk, toch moet je trots zijn als je er eentje bent. Het vergt veel kracht en moed, en je kinderen zullen een geweldige vrouw in je zien.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Elena Sanz.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 22 december, 2022

Een alleenstaande moeder is een vrouw die een kind krijgt, of een kind heeft, en niet kan rekenen op de steun van de man die haar zwanger heeft gemaakt. Ze heeft besloten alleen voor haar kind(eren) te zorgen en ze in een éénoudergezin groot te brengen.

Alleenstaande moeders worden geconfronteerd met grote uitdagingen, zoals:

• de verantwoordelijkheid om een kind op te voeden
• hem voedsel en bescherming te geven
• een goed mens van hem te maken

Met dank aan de man die mij een alleenstaande moeder heeft gemaakt, heb ik een geweldige dochter die mij geleerd heeft hoe ik een goede moeder moet zijn. Vandaag de dag is ze gelukkig getrouwd en ben ik grootmoeder van twee prachtige kleindochters. En dankzij deze ervaring kan ik dit artikel schrijven.

Toen ik mij realiseerde dat ik een alleenstaande moeder zou zijn

Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van mijn eerste kindje, was ik pas negentien jaar oud. Natuurlijk was ik erg geschrokken en werd ik overspoeld door angst. Ik deelde het nieuws meteen met de vader, maar hij wilde er niets van weten. Het enige dat op dat moment door mijn hoofd ging was dat ik een alleenstaande moeder zou worden.

Later raasden er echter nog veel meer vragen door mijn hoofd. 

• “Zal ik in staat zijn om mijn kind op de juiste manier op te voeden?”
• “Zal ik genoeg geld hebben om mijn kind financieel te ondersteunen?” 
• “Wat ga ik met mijn kind doen?”
• “Wie zal er op mijn kind passen terwijl ik moet studeren en werken?”

Dit zijn slechts een paar voorbeelden.

Ik besefte hoe veel toewijding het zou vereisen om mijn kind groot te brengen en ons huis te onderhouden zonder het gezelschap of de steun van een partner. Ik had echter geen andere keus, ik moest de uitdagingen aangaan die het leven mij had voorgeschoteld, voor ons allebei.

Ook voor een alleenstaande moeder gaat het leven door

Nog niet zo heel lang geleden heersten er allerlei vooroordelen en discriminatie in onze maatschappij. Als alleenstaande moeder wist ik me over de mening van mensen die mij met de vinger nawezen en koelbloedig over mij oordeelden heen te zetten.

Ik moest een zeer hoge prijs betalen, niet alleen financieel gezien, maar ook vanwege de psychologische druk en dubbele normen die ik ervoer. Ook moest ik een manier vinden om om te gaan met de vooroordelen van mijn familie en iedereen om me heen.

Ik was me ervan bewust dat ik, zoals in de meeste gevallen, een dubbele last zou moeten dragen. Altijd thuis moeten blijven bij mijn kind en onder zeer ongunstige omstandigheden moeten werken. Dit in tegenstelling tot andere werkende moeders die de verantwoordelijkheid voor hun kind deelden met een vaderfiguur.

Het belang van de steun van je familie

Met het verstrijken van de jaren leerde ik steeds meer te rekenen op de hulp van enkele familieleden en goede vrienden. Ik wilde het liefst zelf in mijn levensonderhoud voorzien. Ik kwam er echter al snel achter dat dat verlangen te ambitieus was en dat ik het opzij moest zetten.

Eén persoon kan in zijn eentje geen gezin vormen en in alle emotionele en sociale behoeften voldoen die kinderen hebben. Ik slaagde erin me aan te passen toen ik in staat was om op een volwassen en blije manier mijn realiteit te accepteren. Op die voet begon ik aan mijn nieuwe leven, maar dit was allesbehalve makkelijk.

Enkele aanbevelingen voor de alleenstaande moeders onder ons

Als je een alleenstaande moeder bent, schaam je dan niet. Wees in plaats daarvan juist trots, want er is niets mooiers dan alles voor je kinderen over hebben.

Laat de mensen die kritiek op je hebben zien dat je kunt bereiken wat je van plan bent te doen en vecht om je kinderen gelukkig en trots te maken. Hier zijn een paar aanbevelingen om niet te bezwijken onder de sociale druk.

Laat je schuldgevoel los

Het eerste wat een alleenstaande moeder zou moeten doen, is haar schuldgevoel loslaten. Accepteer je realiteit met liefde, zodat je een kind kunt opvoeden dat ook zeker van zichzelf is. Op die manier kun je je toekomst tegemoet zien met het vertrouwen dat je altijd in staat zal zijn om je kind te (onder)steunen.

Het is belangrijk dat je je richt op het zijn van een goede moeder, niet dat je zowel de rol van moeder als van vader op je probeert te nemen, want dat is jouw taak niet.

Beperk jezelf niet, maak je studie af

Je moet je prioriteiten aanpassen. Het is namelijk ook belangrijk dat je je studie afmaakt. Een goede opleiding zal je tenslotte helpen om een betere baan te krijgen.

Het is belangrijk om een goed schema te maken. Hierdoor wordt het een stuk makkelijker om je taken te voltooien en ook nog wat tijd over te houden voor plezier.

Praat ook over de vader

Praat vanaf jonge leeftijd met je kind over zijn vader. Deel enkele positieve dingen zodat je kind geen wrok ontwikkelt, maar lieg ook niet tegen hem. Verzin geen verhalen en overdrijf ook niet over zijn eigenschappen.

Vertel je kind over de goede tijden die je met zijn vader hebt gehad. Wanneer je kind iets ouder is, kun je wat meer in detail treden. Eenvoudige antwoorden zullen het effect dat de afwezigheid van een vader kan hebben minimaliseren.

Houd er echter rekening mee dat elk kind anders is. Het beste zou zijn om met een gespecialiseerde psycholoog te praten over hoe je je kind het beste kan vertellen wie zijn biologische vader is zonder een trauma te veroorzaken.

Tot slot komt het tegenwoordig steeds vaker voor dat vrouwen er bewust voor kiezen om zonder de aanwezigheid van een man een gezin te stichten. De maatschappij in zijn geheel staat ook steeds meer open voor deze keuze.