Kenmerken en symptomen van darmpoliepen

Darmpoliepen veroorzaken zelden symptomen, behalve in sommige gevallen waar er na verwijdering een bloeding is. Over het algemeen detecteren artsen ze incidenteel tijdens een onderzoek van het spijsverteringskanaal.

In het artikel van vandaag zullen we de kenmerken en symptomen van darmpoliepen bespreken. Darmpoliepen zijn een van de meestvoorkomende problemen in dat deel van het lichaam. Ze treffen ongeveer 15-20% van de bevolking.

De poliepen zijn in de meeste gevallen goedaardig, hoewel sommige zich tot kanker kunnen ontwikkelen. Iedereen kan darmpoliepen hebben, maar ze komen vaker voor bij mensen die ze eerder hebben gehad of ouder zijn dan 50 jaar.

Dit is ook het geval bij mensen met een familiegeschiedenis met darmpoliepen en/of die in het verleden darmkanker hebben gehad. Meestal zijn darmpoliepen asymptomatisch en in het algemeen kan een colonscopie ze detecteren.

Het is belangrijk om deze scan periodiek te laten doen, omdat het verwijderen van de poliepen in hun vroege stadia veel eenvoudiger en veiliger is voor de patiënt.

Darmpoliepen

Darmpoliepen zijn stukjes extra weefsel die in de dikke darm groeien. Ze zijn te wijten aan de groepering van een kleine set cellen die meer in het darmslijmvlies groeien. Dit zijn goedaardige tumoren en kunnen ook in andere delen van het spijsverteringsstelsel groeien.

Ze variëren van 2,5 centimeter tot enkele centimeters in diameter. Ze zien eruit als kleine bultjes die soms op een soort ‘stengel’ groeien, dus ze lijken op schimmels. Darmpoliepen kunnen echter ook plat zijn. Meestal zijn ze over de darmwand verspreid.

Er zijn twee soorten poliepen: neoplastisch en niet-neoplastisch. De eerste kan kanker worden en kan getande poliepen of adenomen zijn. Deze laatste zijn over het algemeen goedaardig.

Ze omvatten de volgende poliepen:

• Hyperplastisch
• Inflammatoir
• Hamartomateus

Over het algemeen geldt: hoe groter de poliep, hoe groter de kans dat deze zich tot kanker ontwikkelt.

Oorzaken

De reden waarom poliepen in de dikke darm groeien, is niet duidelijk. Onderzoekers hebben vastgesteld dat de mutaties van verschillende genen het celdelingsproces veranderen en dit blijft plaatsvinden, ook als dat niet nodig is. Als gevolg hiervan vormen zich de poliepen.

Sommige mensen lopen een groter risico (Engelse link) op het ontwikkelen van darmpoliepen, zoals hierboven vermeld, namelijk degenen die ouder zijn dan 50 of die een persoonlijke of familiegeschiedenis van poliepen of darmkanker hebben. Ook lopen rokers, alcoholgebruikers, zwaarlijvige mensen en mensen met diabetes type 2 risico.

Een andere risicogroep zijn degenen die aan colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn (Spaanse link) lijden. In enkele gevallen zijn er erfelijke ziekten die een persoon vatbaar maken om poliepen te ontwikkelen. Deze ziekten zijn onder andere:

• Lynch syndroom
• Familiaire adenomateuze polypose
• Gardner syndroom
• MUTYH geassocieerde polyposis
• Syndroom van Peutz-Jeghers
• Serrated Polyposis Syndroom

Symptomen en diagnose van darmpoliepen

Zoals we hierboven al vermeldden, vertonen de meeste darmpoliepen geen symptomen. Sommige mensen hebben rectale bloeding, die ze vaak detecteren omdat na een stoelgang hun ondergoed of toiletpapier bevlekt is. Er kan ook bloed in de ontlasting zitten.

Constipatie of diarree die langer dan een week aanhoudt wijst bovendien ook op de aanwezigheid van poliepen. Meestal detecteren artsen ze echter door middel van specifieke tests zoals een colonscopie, colonografie, flexibele sigmoïdoscopie en/of ontlastingsanalyse.

Colonoscopie is de meest geschikte test om uit te voeren, omdat artsen hiermee darmpoliepen kunnen detecteren. Het stelt ze ook in staat om ze te verwijderen wanneer ze ze vinden. Het is een functionele procedure.

Andere gegevens van belang

Er zijn verschillende manieren om poliepen tijdens een colonoscopie te verwijderen. Artsen snijden ze soms weg met een draad of met een biopsietang. Het is ook mogelijk om hun stengel met een elektrisch element te verbranden.

Deze procedures zijn niet pijnlijk, omdat de binnenkant van de darm voor dergelijke stimuli ongevoelig is. Na verwijdering stuurt de arts het weefsel voor onderzoek naar een laboratorium.

Van daaruit zullen ze vaststellen of het kanker is of niet. Er zijn gevallen waarbij ze de poliepen niet kunnen verwijderen tijdens een colonscopie, maar ze kunnen ze nog steeds markeren of er een endoscopische tatoeage op maken. Hierdoor zijn de poliepen tijdens een operatie gemakkelijker te detecteren.

Het verwijderen van poliepen is een poliepectomie en is een poliklinische procedure met weinig complicaties. Slechts in enkele gevallen leidt dit tot bloeding of kleine perforaties, die de arts vervolgens moet behandelen. In alle gevallen zullen ze de komende jaren verdere colonscopieën aanbevelen.