Is mijn kind een psychopaat?
Leeft je kind niet mee met andere kinderen? Manipuleert hij de mensen om zich heen? Het kan zijn dat je kind een psychopaat is zonder dat je het je realiseert.
Psychopathie bij kinderen is een stoornis die wordt gekenmerkt door een gebrek aan empathie en de afwezigheid van schuldgevoel of schaamte na iets hebben te gedaan waarmee ze een ander persoon pijn deden of manipuleerden.
Deze aandoening wordt ook wel ‘antisociale persoonlijkheidsstoornis‘ genoemd. Wat duidelijk is, is dat er sprake is van een probleem met hoe de kinderen zich verhouden tot hun omgeving.
De oorzaken kunnen genetisch van aard zijn. Maar er is ook aangetoond dat bepaalde laesies in de frontale kwab van de hersenen de oorzaak kunnen zijn van dit soort gedrag. Bovendien kunnen ook dingen als traumatische ervaringen deze aandoening veroorzaken.
Psychopathie bij kinderen
Natuurlijk is het begrijpelijk dat psychopathie bij kinderen veel zorgen en angst kan veroorzaken bij de ouders. Maar we moeten af zien te komen van het idee dat psychopathische kinderen moordenaars zullen worden zoals we in de film zien.
Ook al vertoont een kind psychopathische neigingen, het is altijd noodzakelijk dat zijn gedrag uiteindelijk wordt geanalyseerd door een professional. In sommige gevallen verdwijnen deze karaktereigenschappen in de loop der tijd en blijkt er dus dat er helemaal geen sprake was van ware psychopathie.
Hoe kun je beoordelen of je kind een psychopaat is?
1. Hij heeft lak aan de regels
Je kind kan een psychopaat zijn als hij lak heeft aan de regels en over elke regel die je hem geeft in discussie gaat. Wat je ook doet om zijn gedrag te corrigeren, hij leert nooit om op de juiste manier te handelen.
Bijvoorbeeld, kinderen van zijn eigen leeftijd slecht behandelen, proberen om zijn ouders te manipuleren, zijn eten op de grond gooien of voortdurend dingen expres kapotmaken. Dit kunnen allemaal tekenen zijn van een onderliggend probleem.
Dit soort gedrag zou erop kunnen wijzen dat je kind een psychopaat is als er, ongeacht al je inspanningen, geen verwachting is dat hij zijn gedrag zal verbeteren.
2. Hij mishandelt dieren
Om te weten of je kind een psychopaat is, moet je kijken naar hoe hij omgaat met dieren, vooral met dieren die zichzelf niet kunnen verdedigen.
Heeft hij weleens een dier expres gedood? Of misschien verminkt? Heb je weleens gezien dat je kind dieren vrijwillig en bewust pijn deed? Als dat het geval is en het gedrag is repetitief, dan zou het verstandig zijn om hulp in te schakelen.
Soms spelen kinderen met dieren en doen ze ze per ongeluk pijn of proberen ze dingen met ze te doen die uiteindelijk slecht uitpakken. Dit hoeft echter niet altijd te wijzen op psychopathie als het kind zich kan inleven in het dier of zich slecht voelt als je hem uitlegt dat dieren geen speelgoed zijn, maar levende wezens.
3. Hij voelt geen spijt
Het is normaal dat een kind spijt voelt als we hem vertellen dat hij iets verkeerds heeft gedaan.
Kinderen worden niet alwetend geboren, waardoor het nog al eens voorkomt dat ze het mis hebben over dingen. Daarom moeten wij ze daarvan bewust maken. Maar wat als ze daarna geen spijt voelen? Wat gebeurt er als ze zich niet kunnen inleven in de mensen om zich heen?
Als dit systematisch voorkomt, dan kun je stellen dat je te maken hebt met een psychopathische eigenschap die door een professional moet worden geanalyseerd.
4. Hij heeft vaak gewelddadige uitbarstingen
Zowel kinderen als volwassenen kunnen gewelddadige uitbarstingen vertonen, veelal vanwege hun onvermogen om hun emoties onder controle te houden.
Deze eigenschap bij kinderen kan echter een reden zijn om je zorgen te maken. Doet je kind regelmatig dieren pijn tijdens deze uitbarstingen? Gebruikt hij geweld tegen andere mensen? Heeft hij na zijn uitbarstingen eigenlijk helemaal geen spijt?
In deze gevallen moet je de situatie zonder enige twijfel overdragen aan een professional. Het is namelijk erg belangrijk dat deze situatie op tijd wordt geanalyseerd.
Het belang van betrokkenheid van de ouders
Soms is het zo dat de ouders niet genoeg moeite doen om de situatie grondig te analyseren en om erover na te denken dat de mogelijkheid bestaat dat hun kind een psychopaat is.
Bovendien moeten we er rekening mee houden dat ouders altijd geneigd zijn te ontkennen dat hun kind mogelijk last heeft van een soort stoornis of probleem. Ook al vertoont het kind tekenen die hierop kunnen wijzen.
Ouders hebben altijd de neiging om te denken dat hun kinderen perfect zijn.
Het kan echter zeer behulpzaam zijn voor het kind als we snel ingrijpen. In sommige gevallen zal het een vals alarm zijn. Maar het kan er ook voor zorgen dat er snel met de behandeling kan worden begonnen om het probleem te verbeteren.
Het is belangrijk om duidelijk te maken dat als het kind wordt gediagnosticeerd met psychopathie, de kans op ‘genezing’ relatief vrij klein is.
Momenteel bestaat er geen effectieve behandeling om deze aandoening op te lossen, maar wel hulpmiddelen die verbetering bieden.
Denk je dat je kind een psychopaat is? Keer het probleem dan niet de rug toe. Raadpleeg de hulp van een professional.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Aguilera Lazaro, E. C., Ostrosky, F., & Camarena, B. (2012). Interacción de Temperamento y MAO-A en pruebas de Inhibición en Preescolares. Acta de investigación psicológica, 2(1), 543-554. http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S2007-48322012000100005
- Garrido, F. J. S. (2009). Fisonomía de la psicopatía. Concepto, origen, causas y tratamiento legal. Revista de derecho penal y criminología, (2), 79-125. http://e-spacio.uned.es/fez/eserv/bibliuned:DerechoPenalyCriminologia-2009-2-10003/PDF
- Guitart, E. R., & Robles, J. L. A. (2019). Psicopatía en la infancia y adolescencia. Olhar criminológico (OC), 129. http://abcriminologia.com.br/revistaoc/arquivos/revista-oc-iii.pdf#page=129
- Halty, L., & Prieto-Ursúa, M. (2015). Psicopatía infanto-juvenil: Evaluación y tratamiento. Papeles del Psicólogo, 36(2), 117-124. https://www.redalyc.org/pdf/778/77839628005.pdf
- Romero, E., Luengo, M. Á., Gómez-Fraguela, J. A., Sobrela, J., & Villar, P. (2005). Evaluación de la psicopatía infantojuvenil: estudio en una muestra de niños institucionalizados. Anuario de psicología jurídica, 15, 23-40. https://www.redalyc.org/pdf/3150/315031849003.pdf
- Lara-Tapia, H. (2005). Enfoques actuales en la Psicobiología contemporánea de la conducta violenta y delictiva. Revista Neurología, Neurocirugía y Psiquiatría, 38(1), 28-36. https://www.medigraphic.com/pdfs/revneuneupsi/nnp-2005/nnp051f.pdf
- Vinet, E. V. (2010). Psicopatía infanto-juvenil: avances en conceptualización, evaluación e intervención. Terapia psicológica, 28(1), 109-118. https://scielo.conicyt.cl/scielo.php?pid=S0718-48082010000100010&script=sci_arttext