Hoe het gezichtsvermogen van een baby te stimuleren
Het gezichtsvermogen van een baby is een van de minst ontwikkelde vermogens bij de geboorte. Daarom is het stimuleren ervan zo belangrijk. Kinderen worden geboren met moeite met focussen. Na een paar maanden intensief leren doen ze het al heel goed, door bewegingen te imiteren, gezichten te herkennen en een wisselwerking met anderen te hebben.
Baby’s voelen zich aangetrokken tot objecten met veel contrast, ronde vormen, bewegingen en stemmen. Vroege stimulatie (Spaanse link) biedt zekerheid door hen te helpen om hun verzorgers te lokaliseren en te herkennen.
Visuele communicatie troost ze en zorgt voor binding. Stimulatie is zonder twijfel noodzakelijk om redenen die we later zullen uitleggen. In het eerste jaar is het tempo van de cognitieve ervaringen van een kind duizelingwekkend.
Hoe ziet de visie van een pasgeborene eruit?
Pasgeborenen komen ter wereld met de juiste visie om zich aan alles dat zich dichtbij bevindt vast te klampen. Op de voorgrond zien ze hun moeder die op ongeveer 25 tot 30 centimeter afstand naar hen kijkt, lacht en borstvoeding geeft. Verder weg staat hun wazig zicht hen niet toe om te begrijpen wat er om hen heen gebeurt, zodat ze zich alleen concentreren op wat dichtbij en vitaal is.
De blik van een baby is bij de geboorte gericht op de moeder, op de vorm van haar gezicht, op het contrast van haar ogen, op haar hoge stem. Deze blik is ook gericht op de verdonkerde kleur van de tepelhof. Het is deze eerste blik die ons ouders maakt.
Kinderarts Marc Pilliot noemt het in het artikel ‘De blik van de pasgeborene’ (La consider du naissant) een ‘grondige blik’. Met andere woorden, het is een brug naar het leven dat net is begonnen.
Vanwege de donkere warmte van de baarmoeder die ze achterlieten, houden baby’s niet van helderheid. Als ze iets met hun ogen volgen, volgen ze het zijwaarts, niet op en neer. Bovendien kijken ze naar de randen, niet naar het midden.
Lees ook eens:
Hoe zorg je voor de navel van je baby?
Tips om het gezichtsvermogen van een baby te stimuleren
Over het algemeen mogen we kinderen niet dwingen om enige activiteit uit te voeren. Ze leren uitsluitend door te spelen in een omgeving van harmonie, vreugde en rust. Als je merkt dat ze geïrriteerd zijn, komt dat omdat ze niet genieten van waar ze mee bezig zijn.
Vroege stimulatie
Vanaf het moment van de zwangerschap heeft de moeder een hechte en intieme relatie met haar ongeboren kind. De foetus hoort gemompel en stemmen die hij na de geboorte opnieuw tegenkomt. Dit is spannend voor de baby. Talrijke studies tonen aan dat de prenatale relatie cruciaal is in de ontwikkeling van genegenheid tussen de baby en de moeder (Spaanse link).
Inderdaad, vanaf het moment dat de ogen van de baby opengaan en de eerste uitwisseling van blikken die de basis vormen voor de relatie tussen moeder en kind, is het mogelijk om het visuele vermogen van de baby te stimuleren. Geuren en kleuren, plus de warmte en zachtheid van de moederhuid, bereiden de baby voor op het instinctieve avontuur van het bestaan.
Het visuele vermogen van een baby stimuleren om het contact te versterken
De visuele moeder-kind relatie is intens en zal de rode draad zijn van de andere stimuli. De relaties die het oog met objecten aangaat, zullen de handen en het lichaam mobiliseren. Oog-handcoördinatie is structureel en zal de voortgang van de baby in neurologische ontwikkeling bepalen.
Trouwens, als de moeder op het moment van borstvoeding geven niet naar haar baby kijkt, zullen de meeste baby’s naar voren leunen en proberen het contact te herstellen. Als ze hier niet in slagen, zullen ze waarschijnlijk gaan huilen.
Nieuwsgierigheid aanmoedigen
Het lijdt geen twijfel dat de motor van kennis vergaren nieuwsgierigheid is. Bij kinderen is het wat het hele leersysteem mobiliseert. De omgeving die baby’s visualiseren, die dichtbij en in beweging is, leidt het kind naar overleving en bescherming.
Biologisch gezien voelen ze zich aangetrokken tot gezichten, omdat ze zich vooral op gezichten focussen. Daarna worden ze aangetrokken door lichtgevende vormen die organische sequenties en ritmes reproduceren.
Het aantrekken van hun nieuwsgierigheid, ze objecten laten volgen, objecten laten verdwijnen en weer verschijnen, maken allemaal deel uit van de training van hun vermogen om te zoeken en te onthouden. Deze oefeningen maken deel uit van het gebied van neuroplasticiteit.
De voordelen van het stimuleren van het gezichtsvermogen van een baby
Het gezichtsvermogen begint ongeveer na drie maanden scherp te stellen en neemt vervolgens toe tot de leeftijd van zes maanden. Dan bereikt het al bijna de waarden van het gezichtsveld van volwassenen.
Het is echter mogelijk om het gezichtsvermogen van een baby vanaf de geboorte al te stimuleren. Een belangrijk element in de stimulatie is de vroege detectie van problemen met het gezichtsvermogen. Het is zelfs mogelijk om ze vóór de leeftijd van één jaar te diagnosticeren.
Bij kinderen jonger dan dertig dagen is het bijvoorbeeld mogelijk om te bepalen of ze hun blik fixeren op een bepaald bewegend object en het volgen. De test zal pas in de derde levensmaand definitief zijn. Maar als de baby dit niet kan doen, moet je met je baby naar de specialist.
Tot slot leidt stimulatie van het gezichtsvermogen tot lichaamsbewustzijn, wat de basis is van ruimtelijk bewustzijn. Dit is op zijn beurt gebaseerd op auditieve en tactiele ontwikkeling en haptische informatie bij de geboorte.
Ook interessant om te lezen:
De microbiota van een moeder en de foetale hersenen
Het gezichtsvermogen van een baby stimuleren: hoe eerder hoe beter
Tegen de 25e week van de zwangerschap heeft de foetus honderd miljard neuronen, maar slechts enkele zijn verbonden op het moment van de geboorte. Het is dan, vanaf de geboorte tot de leeftijd van drie jaar, dat ze worden geïntegreerd via netwerken en verbindingen.
Daarom is vroege stimulatie met muziektherapie zo belangrijk vanaf de baarmoeder tot de leeftijd van zes jaar. Het is essentieel om oefeningen en spelletjes te doen die hun zintuiglijke, intellectuele, motorische, emotionele en sociale ontwikkeling ontwikkelen. Stemmen en geluiden, liefkozingen, kleuren en bewegingen zijn ook elementen die zenuwverbindingen in hun hersenen genereren.
Kortom, het zicht is een van de zintuigen die zo snel mogelijk geprikkeld en ontwikkeld moet worden. Houd er rekening mee dat het zicht en de bijbehorende neurologische circuits zich in de eerste vier maanden ontwikkelen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- BACHS, M. A., GUIU, A. C., RUANO, E. N., AZCONA, M. C., & OVIEDO, B. N. (2005). LA IMPORTANCIA DE LA ESTIMULACIÓN EN EL DESARROLLO DEL BEBÉ. Disponible en este enlace
- de Narváez, M. T. A. (1998). Estimulación temprana. Ediciones Gamma SA. Disponible en: https://www.medigraphic.com/pdfs/fisica/mf-2002/mf02-2_4i.pdf
- Escalera-Hernández, S. (2015). El mundo visual en los niños (Master’s thesis, Universitat Politècnica de Catalunya). Disponible en: https://upcommons.upc.edu/bitstream/handle/2117/89522/susana.escalera%20-%20EL%20MUNDO%20VISUAL%20EN%20LOS%20NI%c3%91OS_0.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- Lally, J. R. Los descubrimientos de la infancia: Cómo y qué aprenden los bebés. el desarrollo cognitivo y el aprendizaje, 2. Disponible en: https://scholar.googleusercontent.com/scholar?q=cache:eqqkkK9LpkgJ:scholar.google.com/+c%C3%B3mo+aprenden+los+beb%C3%A9s&hl=es&as_sdt=0,5
- PILLIOT, M., & de la CoFAM, P. P. (2005). La mirada del recién nacido. Amiga de los niños, 1-13. Disponible en: http://www.soniacavia.com.ar/relacahupan.com.ar/La_mirada_del_recien_nacido.pdf
- Roncallo Andraded, C. P. (2018). Del vínculo prenatal al vínculo postnatal. Implicaciones en el desarrollo psicológico temprano. Disponible en: https://scholar.googleusercontent.com/scholar?q=cache:6uzlu1HdKcMJ:scholar.google.com/+La+coordinaci%C3%B3n+ojo-mano+es+estructural+y+determinar%C3%A1+los+avances+en+el+desarrollo+neurol%C3%B3gico.+beb%C3%A9s&hl=es&as_sdt=0,5
- Sibaja-Molina, J., Sánchez-Pacheco, T., Rojas-Carvajal, M., & Fornaguera-Trías, J. (2016). De la neuroplasticidad a las propuestas aplicadas: estimulación temprana y su implementación en Costa Rica. Revista Costarricense de Psicología, 35(2), 94-112. Disponible en: https://www.scielo.sa.cr/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1659-29132016000200094
- Vives, R. J., Lartigue, B. T., & Córdoba, A. (1992). Apego y vínculo. Comunicación preliminar. Cuaderno Psicoanal, 25, 45-53. Disponible en: http://bloguamx.byethost10.com/wp-content/uploads/2015/04/apego-y-vinculo-lartigue.pdf