De relatie tussen astma en rinitis

Er lijkt een verband tussen rinitis en astma te bestaan. In feite ervaren veel mensen deze aandoeningen bijna tegelijkertijd en de medicatie die artsen voorschrijven werkt voor beide, aangezien de symptomen behoorlijk op elkaar lijken.

Het verband tussen astma en rinitis is in de medische wetenschap al lang bekend. Het is niet ongebruikelijk dat een astmatische patiënt in de lente symptomen van rinitis vertoont en vice versa.

Oké, maar waarom bestaat dit intrinsieke verband? Volgens een aantal onderzoekers komt het voort uit het immuunsysteem. Volgens anderen is het een vergelijkbare vorm van het ademhalingsslijmvlies dat tussen de bronchiën en de neus gedeeld wordt.

Wat is rinitis?

Dit is een ontsteking van het slijmvlies van de neus. Het kan op verschillende etiologische agentia reageren, maar het eindresultaat is altijd een toename in grootte door de ophoping van vloeistoffen en ontstekingscellen, allemaal gebaseerd op een uitwendige stof of een interne prikkel.

Er is besmettelijke en niet-besmettelijke rinitis (Spaanse link). In het eerste geval dringt een micro-organisme de neus binnen en infecteert deze. Het kan een virus of bacterie zijn. Het lichaam reageert op de kolonisatie en zet mechanismen voor het verdrijven van de binnendringer in gang. Dit is wat de ontsteking bepaalt.

De meestvoorkomende niet-infectieuze rinitis is de allergische vorm, die in grotere mate bij astmapatiënten voorkomt. De uitwendige stof en ook geen bacterie, is een deeltje dat het immuunsysteem als lichaamsvreemd herkent, dus keert het zich ertegen. Stuifmeel is tijdens bepaalde seizoenen meestal een van de oorzaken.

Wat is astma?

Bronchiale astma is een ontsteking van het bronchiale slijmvlies met hyperreactiviteit van de bronchiën. Dit betekent dat de luchtwegen abrupt sluiten en de normale luchtstroom buiten het ontstekingsproces verhinderen.

Deze aandoening staat op de lijst van obstructieve en chronische aandoeningen van de luchtwegen. Het evolueert in de vorm van acute episodes op lange termijn. Bepaalde triggers van de crises, zoals verkoudheid of infecties, komen vaker in de winter voor. Dit is het seizoen waarin mensen er het meest door worden getroffen.

Artsen stellen de pathologie meestal op jonge leeftijd vast. Deze kinderen ervaren bronchospasmen als ze lichamelijk actief zijn of als de temperatuur daalt. Ten eerste behandelen de artsen ze met luchtwegverwijders om hun evolutie te evalueren (Spaanse link). Als de crisis zich dan herhaalt, dan gaan ze door en stellen ze een diagnose van astma.

De mate van ernst is niet altijd hetzelfde (Spaanse link) en de evolutie is niet lineair. Er zijn dus mensen met milde vormen van de aandoening die misschien maar één aanval per jaar krijgen, terwijl anderen door een bijna aanhoudende staat van kortademigheid gaan.

Oorzaken van de relatie tussen rinitis en astma

Er zijn veel verschillende verklaringen waarom patiënten met astma vaak last van rinitis hebben. Schattingen geven aan dat tot 75% van hen een periode van ontsteking van het neusslijmvlies doormaakt. Omgekeerd hebben degenen met de diagnose rinitis in 40% van de gevallen bronchospasmen. Laten we eens naar enkele theorieën over dit verband kijken.

Airconditioning

Een van de verklaringen waarom mensen met rinitis ook astma hebben, is het gebrek aan voldoende doorstroming door de neus. Er is een ontsteking van het slijmvlies, dus deze patiënten ademen het liefst door hun mond. Dit komt omdat het de bevochtiging en verwarming van de lucht voorkomt.

Wanneer koude, droge lucht de bronchiën bereikt, heeft de luchtweg de neiging om samen te trekken, omdat deze stroom als schadelijk wordt geïdentificeerd. Verschillende wetenschappelijke onderzoeken hebben aangetoond dat de bronchoconstrictie toeneemt als het koud is, bijvoorbeeld bij de wintersport en winter.

Communicatie tussen slijmvliezen

Onderzoek in beide richtingen (Spaanse link) toont de relatie tussen alle delen van het ademhalingsslijmvlies. Het is waarschijnlijk dat de cellen in de bronchiën op de een of andere manier reageren als iemand allergenen in zijn neus krijgt. Omgekeerd compenseert het neusslijmvlies wanneer de onderste luchtwegen samentrekken.

Een deel van het pathofysiologische mechanisme zit in de zenuwcommunicatie en in de reactiviteit van de bloedvaten. Dit is wat achter door inspanning geïnduceerde astma lijkt te zitten (Spaanse link), gemedieerd door de afgifte van adrenaline en noradrenaline die door sportprikkels wordt ontketend.

Deze neurotransmitters verbinden rinitis en astma door sluiting van het bloedvatkaliber. Door het ademhalingsslijmvlies vermindert deze vernauwing de bloedsomloop en het vermogen om op externe factoren te reageren.

Het immuunsysteem en de relatie tussen rinitis en astma

Eosinofielen zijn een speciaal type witte bloedcellen. Ze spelen een speciale rol bij het mediëren van allergische reacties over het hele lichaam. In feite waren onderzoekers van hun rol bij zowel rinitis als astma op de hoogte (Spaanse link).

We nemen aan dat het vergelijkbare mechanismen zijn, dus het is logisch om aan te nemen dat allergische reacties de gemeenschappelijke route van deze cellen delen en dat hun toename van situaties tegen externe stoffen de sleutel is.

De ontstekingsstoffen zijn bovendien niet statisch, maar ze profiteren eerder van de bloedcirculatie om te bewegen. Zo kunnen ze zich van de neus naar de bronchiën verplaatsen.

Rinitis en astma: vergelijkbaar, maar verschillend

Tot slot kunnen we de relatie tussen rinitis en astma aan de hand van verschillende hypothesen verklaren, maar dit betekent niet dat ze dezelfde aandoening zijn. De medicijnen die voor de behandeling worden gebruikt, zijn vergelijkbaar, hoewel de aanpak niet hetzelfde is.

Het is essentieel dat artsen de ene aandoening van de andere kunnen onderscheiden, zodat ze de juiste therapievorm voor kunnen schrijven. In elk geval moeten astmapatiënten met rhinitiscrises leren omgaan, aangezien ze een grote kans hebben erdoor getroffen te worden.