Alles over rifampicine en tuberculose

Rifampicine is een effectief antibioticum dankzij het vermogen om RNA-synthese in bacteriële cellen te remmen. Het doet dit door de werking van RNA-polymerase te remmen, een enzym dat van DNA afhankelijk is. Leer meer in dit artikel!

Rifampicine is een antibioticum in de familie rifampicine. Het is een semi-synthetische verbinding en de eerste keus bij tuberculose. Lees verder en ontdek alles over het verband tussen rifampicine en tuberculose.

Dit medicijn mag echter niet als monotherapie worden gebruikt: met andere woorden, rifampicine moet niet het enige medicijn zijn dat een patiënt krijgt om tuberculose te behandelen.

Dit zou de ontwikkeling van antibiotica-resistente bacteriën bevorderen. Dat is de reden dat artsen dit medicijn samen met andere medicijnen geven. Blijf lezen om meer over deze behandeling te weten te komen!

Rifampicine heeft ook andere indicaties, zoals de behandeling van patiënten die Neisseria meningitides-bacteriën dragen, maar geen symptomen hebben. Bovendien is rifampicine onder andere effectief bij:

• de profylactische behandeling van Haemophilus influenzae type B.
• de behandeling van lepra.

De geschiedenis van rifampicine

Dit antibioticum verscheen voor het eerst in de jaren zestig op de markt. Wetenschappers verkregen eerst rifampine B, een metaboliet van rifampine. Ze probeerden vervolgens een reeks structurele modificaties aan het molecuul aan te brengen.

Dit werd gedaan om de antibiotische potentie ervan te vergroten en tegelijkertijd de snelle eliminatie door gal te verminderen. Uiteindelijk konden ze rifampicine synthetiseren.

Sinds de introductie op de markt wordt rifampicine beschouwd als de eerstelijnsbehandeling voor tuberculose. Bacteriën werden echter resistent tegen rifampine en dit dwong artsen om het in combinatie met andere medicijnen te gebruiken, zoals isoniazide en ook ethambutol.

De ontdekking van rifampine was echter ongetwijfeld een doorbraak op medisch gebied. Lees meer over dit medicijn in het onderstaande gedeelte van dit artikel!

Wat is tuberculose?

Tuberculose is een ziekte die voortkomt uit een bacteriële infectie, met de bacterie Mycobacterium tuberculosis. In de meeste gevallen beïnvloedt dit micro-organisme de longen.

Bovendien kunnen besmette mensen de ziekte door de lucht verspreiden als ze bijvoorbeeld niezen of hoesten. Helaas is het inademen van de uitgestoten deeltjes voldoende om geïnfecteerd te raken.

Tuberculose is echter een te voorkomen ziekte en tegenwoordig kunnen artsen de meeste patiënten genezen. Sinds het jaar 2000 zijn er meer dan 49 miljoen patiënten genezen dankzij de diagnosemogelijkheden en behandelingen van de moderne geneeskunde.

Wat betreft de tekenen en symptomen van deze ziekte, het hangt ervan af in welk gebied de bacteriën zich vermenigvuldigen. Normaal, zoals eerder vermeld, treft tuberculose meestal de longen en veroorzaakt de volgende symptomen:

• Intense en langdurige hoest
• Pijn op de borst
• Hoest gepaard gaande met bloed of dik slijm
• Koorts en rillingen
• Gewichtsverlies
• Afgenomen eetlust

Wat is de werking van rifampicine op het lichaam?

Rifampicine dankt zijn antibiotische effecten aan zijn vermogen om de RNA-synthese van bacteriële cellen te remmen. Om dit te doen, remt het de werking van RNA-polymerase, een DNA-afhankelijk enzym. Rifampicine bindt niet aan de polymerasen van eukaryotische cellen, dus het heeft geen invloed op de synthese van menselijk RNA.

Aan de andere kant is dit medicijn bacteriostatisch of bactericide, afhankelijk van de toegediende dosis. Bij lagere doses zal het bacteriostatisch zijn: dat wil zeggen dat het de ontwikkeling van bacteriecellen voorkomt. Bij hogere doses zal het een bactericide effect hebben. Met andere woorden, het doodt de bacteriën.

Wat is de juiste dosis?

De juiste dosis varieert van patiënt tot patiënt. Wat betreft de aanbevolen doses bij volwassen patiënten die niet met HIV zijn geïnfecteerd, wordt dit medicijn zowel oraal als intraveneus toegediend met een maximale dosis van 600 mg per dag. Als de patiënt HIV heeft, zal de dosis 10 mg/kg zijn, zowel oraal als intraveneus.

Wat kinderen betreft, is de dosis voor HIV-negatief verlaagd tot 10-20 mg/kg per dag, terwijl de maximale dosis 600 mg is. Het wordt echter altijd met een andere antituberculeus medicament gecombineerd. Als het kind HIV heeft, dan is de dosis hetzelfde.

Patiënten nemen het medicijn eenmaal per dag gedurende twee maanden samen met een ander antituberculeus medicijn. Daarna moet de patiënt isoniazide en rifampicine in dezelfde dosis één keer per dag of 2 of 3 keer per week innemen gedurende de volgende 4 maanden.

Conclusie

Rifampicine is een antibioticum dat wordt gebruikt als eerste keuze bij tuberculose behandelingen, maar altijd in combinatie met andere medicijnen. De combinatie werd noodzakelijk vanwege de resistentie die bacteriën tegen het medicijn wisten te ontwikkelen.

Je kunt je arts of apotheker vragen stellen over dit geneesmiddel. Volg altijd de instructies op die je zorgverleners je geven. Zowel verkeerd gebruik als misbruik van medicijnen kan tot ernstige gezondheidsproblemen leiden.