Alles over het kieskeurige eter-syndroom

Wist je dat een gebrek aan voedingsstoffen de fysieke groei en neurologische ontwikkeling van kinderen kan beïnvloeden? We zullen je er in dit artikel alles over vertellen wat je moet weten.

Het kieskeurige eter-syndroom is een psychische stoornis. Als mensen aan deze aandoening lijden, dan bevat hun normale dieet geen gezonde variëteit aan voedingsmiddelen en weigeren ze het opnemen van nieuwe elementen.

Om als syndroom te worden gediagnosticeerd, moet iemand in totaal gedurende ten minste twee jaar tijdens zijn dieet minder dan tien verschillende soorten voedsel hebben gegeten. Als aan deze criteria is voldaan, dan zullen we met deze vreemde pathologie worden geconfronteerd.

In de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is het als een ziekte opgenomen met de officiële naam: Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder (ARFIV) in het Nederlands ook wel vermijdende/restrictieve voedselinname stoornis genoemd (Spaanse link). Laten we er dieper op ingaan.

Kieskeurige eter-syndroom en de relatie met andere aandoeningen

Het kieskeurige eter-syndroom kan de toegangspoort tot andere eetstoornissen zijn. We zullen een aantal van deze eetstoornissen kort benoemen, onder andere:

• Anorexia: Gewichtsverlies veroorzaakt door de patiënt, zelfs als deze een laag lichaamsgewicht heeft. Dit gebeurt vanwege een overmatige angst voor gewichtstoename.
• Boulimia: de opeenvolging van impulsieve gedragingen die eetbuien worden genoemd. Bestaande uit grote inname van voedsel in korte tijd en deze vervolgens via onnatuurlijke mechanismen zoals opgewekt braken te verdrijven.
• Orthorexia: de obsessie om alleen voedsel te consumeren dat door de patiënt op een irrationeel niveau als gezond wordt beschouwd. Met andere woorden, het individu maakt zich overdreven zorgen over wat hij eet.
• Vigorexia: de pathologische obsessie om een gespierd lichaam te behouden. Om dit te bereiken, bewegen mensen die eraan lijden te veel en passen ze hun dieet extreem aan.

Op wie is het kieskeurige eter-syndroom van invloed?

Hoewel de aandoening in elk stadium van het leven kan voorkomen en het iedereen kan treffen, treft het meestal twee specifieke bevolkingsgroepen. De twee meest getroffen groepen zijn kinderen en atleten. Laten we elke sectie wat beter bekijken.

Kinderen en het kieskeurige eter-syndroom

Het kieskeurige eter-syndroom komt vaak tijdens de kindertijd voor. Het heeft een prevalentie van ongeveer 15% bij kinderen jonger dan 6 jaar. Ouders weten dat het bij kinderen moeilijk is om voedsel op te nemen. Iets dat voedselneofobie wordt genoemd, komt bij de kleintjes voor: de angst om nieuwe items in hun menu te proberen.

Gezien het feit dat dit, volgens deze studie van de Universiteit van Baskenland, Spanje (Spaanse link), zich gewoonlijk tussen de leeftijd van twee en zes jaar ontwikkelt en normaal is: het maakt deel uit van het proces van groei en ontwikkeling. Volwassenen moeten begrijpen dat dit iets is dat op voorschoolse leeftijd normaal is.

Wanneer het kind echter tot het uiterste gaat, dan kunnen we van het kieskeurige eter-syndroom bij een kind spreken. Naar schatting lijdt ongeveer 15% van de kinderen onder de zes jaar eraan en het komt meestal vaker voor bij meisjes dan bij jongens. Ongeveer voor elke jongen met dit syndroom zijn er vier meisjes die het hebben.

Het probleem op de lange termijn is bovendien dat het tot in de volwassenheid kan worden voortgezet. Vaak worden ouders volhardend in het opnemen van voedsel op een contraproductieve manier en komen kinderen in een angstcyclus terecht die de stoornis nog meer stimuleert.

De aanwezigheid van het syndroom van selectief eten in de kindertijd is met bepaalde kenmerken van de persoonlijkheid in verband gebracht die op volwassen leeftijd aanhouden:

• Sociale angst.
• Onvermogen om zich aan veranderingen aan te passen.
• Dwangneurose.
• Angst.

Het kieskeurige eter-syndroom bij atleten

Wanneer degenen die sporten beoefenen, professional worden of deze steeds vaker beoefenen, dan lopen ze het risico om geobsedeerd te raken. Deze obsessie kan bij de voorbereiding van het dieet duidelijk worden, vooral als de sportman of -vrouw alleen zijn spiervolume wil of zijn prestatie maximaal wil vergroten.

Ze denken vaak niet eens over de gevolgen die het heeft hun lichaam tot deze uitersten te duwen. Menu’s uitsluitend op basis van eiwitten zijn gebruikelijk en ook een dieet op basis van kip en tonijn in de drie dagelijkse maaltijden met afwisseling van pasta.

Deze kleine variëteit dwingt het lichaam om op atypische manieren metabolisch te werken. Dit is op de lange termijn schadelijk en kan stofwisselingsziekten veroorzaken die in de loop van de jaren duidelijk zullen worden.

De gevolgen

Het gebrek aan voedingsstoffen is met name voor het menselijk lichaam ernstig. Macronutriënten en micronutriënten zijn ongetwijfeld essentieel voor de werking, ontwikkeling, groei en reparatie van de lichaamscellen en weefsels.

Minimale tekortkomingen kunnen het genezingsproces beïnvloeden, aldus verpleegster Carmen Carrera van het Virgen del Rocío Universitair Ziekenhuis in Sevilla, Spanje (Spaanse link). Bij opgroeiende kinderen zal er niet noodzakelijkerwijs een alarmerend laag gewicht zijn, maar er kan een lage lengte met het tekort in verband worden gebracht.

Zoals dit onderzoek van het Instituut voor Neurologie en Neurochirurgie van Havana, Cuba stelt (Spaanse link), zijn het zenuwstelsel van kinderen ongetwijfeld en bijzonder gevoelig voor het syndroom.

Er kan een aanzienlijk verschil in IQ zijn tussen kinderen die aan het syndroom lijden en kinderen die dat niet doen. Dit heeft natuurlijk invloed op de schoolprestaties.

De sociale inmenging die de aandoening heeft, is ook niet gering. Mensen met een selectief eetsyndroom gaan niet naar sociale evenementen waar voedsel is (bijvoorbeeld verjaardagen).

Ze weten dat ze in die situaties zullen worden blootgesteld. Om die reden zijn ze steeds meer teruggetrokken en brengen ze meer tijd in eenzaamheid door, waardoor de mogelijkheden van externe hulp moeilijk worden.

Het is essentieel om psychologische hulp te vragen

Als iemand dit syndroom heeft, dan zijn de goede bedoelingen van dierbaren niet voldoende om het dieet om te keren. Ze zullen waarschijnlijk falen als er geen goede begeleiding is.

Kortom, het is een probleem voor de geestelijke gezondheid en als zodanig zijn professionals op dat gebied nodig. Vaak is het een combinatie van stoornissen. Het is dus essentieel om psychologen of psychiaters te raadplegen om de situatie te karakteriseren.