Achalasie van de slokdarm: symptomen en behandeling
Achalasie van de slokdarm is een zeldzame aandoening die op elke leeftijd op kan treden. Het belangrijkste symptoom is het onvermogen van de slokdarm om zich te verwijden en voedsel naar de maag door te laten.
Dit is zonder twijfel een groot probleem. Ondanks al het onderzoek dat er naar gedaan is, is de wetenschappelijke gemeenschap er nog niet in geslaagd om de specifieke oorzaken ervan te vinden. Wat ze wel hebben ontdekt, is dat het zowel mannen als vrouwen treft en dat het niet genetisch lijkt te zijn overgedragen.
Symptomatologie van achalasie van de slokdarm
Het belangrijkste symptoom van achalasie van de slokdarm is moeite hebben om voedsel door te slikken. Als een arts probeert om deze ziekte te diagnosticeren, moet hij aandacht besteden aan de symptomen:
- Dysfagie: dit is moeite met het doorslikken van zowel vast als zacht voedsel en het onvermogen om vloeistoffen door te slikken. Het is voornamelijk te wijten aan een samentrekking in het bovenste deel van de slokdarm.
- Pijn op de borst: dit gebeurt niet vaak, maar het kan voorkomen als er samentrekkingen optreden van de onderste slokdarmsfincter.
- Oprispingen van voedsel: sommige mensen die aan achalasie van de slokdarm lijden, krijgen oprispingen van het voedsel dat ze verteren. Dit komt door hun onvermogen om het door te slikken.
- Gewichtsverlies: wanneer een persoon geen voedsel in zijn lichaam kan krijgen, dan verliezen ze geleidelijk gewicht en dit leidt vaak tot problemen waaronder bloedarmoede.
Het is belangrijk om te weten dat het voedsel en de vloeistoffen die niet door de slokdarm passeren en niet worden opgerispt de longen in kunnen lopen. Dit kan op elk moment gebeuren, zelfs wanneer iemand slaapt.
Bovendien kunnen de gevolgen variëren van luchtweginfecties tot aspiratiepneumonie. Om deze reden moet je zo snel mogelijk een arts raadplegen als je vermoedt dat je dysfagie hebt.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
Zodra een patiënt de bovengenoemde symptomatologie presenteert, is het noodzakelijk om enkele specifieke tests uit te voeren voordat er een juiste diagnose kan worden gesteld. De meest voorkomende zijn de volgende twee tests.
Test van de slokdarmmotiliteit
Met deze techniek kan de druk worden gemeten die door de slokdarmspieren wordt uitgeoefend. Een test van de slokdarmmotiliteit wordt met een dunne sonde uitgevoerd die door de neus wordt ingebracht om de slokdarm en de maag te bereiken. Het is een ongemakkelijke procedure, dus de patiënt krijgt meestal lokale anesthesie.
Zodra de buis zich in de maag bevindt, vraagt de verantwoordelijke technicus aan de patiënt om te slikken om de druk van de samentrekking te meten.
Getimede oesofagogram met barium
Dit is een andere manier om achalasie van de slokdarm te diagnosticeren. Het is een eenvoudige test waarbij de proefpersoon voorafgaand aan het onderzoek een bariumvloeistof drinkt.
Daarna gaat de patiënt met zijn rug tegen een röntgentafel staan. De persoon moet meer vocht drinken en soms zijn adem even inhouden. Hierdoor kunnen artsen het gebied onderzoeken met behulp van de beelden die dit onderzoek oplevert.
Lees ook:
Symptomen van faryngitis en remedies
Behandelingen voor achalasie van de slokdarm
Raadpleeg meteen je arts als je één van deze symptomen hebt. Behandelingen voor deze aandoening hangen vaak af van de ernst en specifieke kenmerken van een getroffen persoon. Dit omvat factoren zoals leeftijd, mogelijke infecties van de luchtwegen, et cetera. De beschikbare opties zijn:
- Ballondilatatie: een ballon wordt in de slokdarm ingebracht en opgeblazen om de slokdarm open te houden en waar nodig te vergroten. Normaal vereist deze behandeling af en toe een herhaling.
- Botox: dit is een spierverslapper die met behulp van een endoscoop in de slokdarmsfincter wordt geïnjecteerd. Het wordt meestal bij oudere mensen toegepast die geen operatie kunnen ondergaan.
- Spierverslappers: deze behandeling vereist het innemen van medicijnen die voor het eten de spieren ontspannen. Het probleem met deze behandeling is echter dat er veel bijwerkingen zijn.
- Chirurgie: dit is de beste optie, vooral voor jonge patiënten. Het is een effectieve oplossing voor een probleem waarvan de oorzaken nog onbekend zijn.
Conclusie
Als je problemen hebt met het doorslikken van voedsel of zelfs water, dan moet je onmiddellijk een arts raadplegen. Er zijn echter momenten waarop we problemen met slikken kunnen verwarren met symptomen van angst. Toch is het altijd beter om zeker te zijn door een juiste diagnose te krijgen.
Hiermee kun je een behandeling starten die in jouw specifieke geval effectief is. Bovendien voorkom je grote problemen als gevolg van het in de longen belanden van voedsel of vloeistoffen zoals we hierboven hebben genoemd.
Momenteel wordt er nog steeds actief onderzoek verricht naar de oorzaak van achalasie van de slokdarm. We hopen dat er snel een manier gevonden wordt om deze aandoening te voorkomen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Carballo, Fiorella Ferrandino, & Brenes, Alberto Alonso Umaña. (2016). Acalasia como trastorno de la motilidad esofágica. Medicina Legal de Costa Rica, 33(1), 269-274. Retrieved January 30, 2019, from http://www.scielo.sa.cr/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1409-00152016000100269&lng=en&tlng=es.
- Carmona Domínguez, Roberto. (2007). Diagnóstico de acalasia esofágica en la atención primaria de salud: Presentación de un caso. Revista Cubana de Medicina General Integral, 23(1) Recuperado en 30 de enero de 2019, de http://scielo.sld.cu/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0864-21252007000100017&lng=es&tlng=es.
- Csendes J, Attila, Braghetto M, Italo, Burdiles P, Patricio, Korn B, Owen, & Salas F, Juan E. (2012). Tratamiento quirúrgico de la acalasia esofágica: Experiencia en 328 pacientes. Revista chilena de cirugía, 64(1), 46-51. https://dx.doi.org/10.4067/S0718-40262012000100008
- Errázuriz B, Juan Ignacio, & De Barbieri IW, Francisca. (2013). Acalasia en paciente pediátrico: Reporte de caso clínico y revisión de la literatura. Revista chilena de radiología, 19(4), 174-176. https://dx.doi.org/10.4067/S0717-93082013000400006
- Jiménez, J. R. J., Domínguez, L. P. I., & Reyes, K. C. (2013). Acalasia congénita; a propósito de un caso. Revista Mexicana de Pediatría, 80(4), 146-149.
- Orgaz Gallego, Mª Pilar. (2009). Achalasia: un trastorno de la motilidad esofágica, no tan raro. Revista Clínica de Medicina de Familia, 2(6), 305-308. Recuperado en 30 de enero de 2019, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1699-695X2009000100010&lng=es&tlng=es.
- LEÓN A, PAULA, CSENDES J, ATTILA, BRAGHETTO M, ITALO, LASEN DE S, JOSÉ, & ROBLES M, JOSÉ. (2010). Acalasia en obesos mórbidos: Reporte de casos. Revista chilena de cirugía, 62(2), 172-174. https://dx.doi.org/10.4067/S0718-40262010000200014
- Restrepo P, Antonio J, Rey T, Mario H, Garzón O, Martín A, Farfán Q, Yesid A, Molano V, Juan C, Marulanda, Juan C, & Lizarazo, Jorge I. (2007). Acalasia. Controversias del tratamiento. Revista Colombiana de Gastroenterologia, 22(1), 69-75. Recuperado en 30 de enero de 2019, de http://www.scielo.org.co/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0120-99572007000100012&lng=es&tlng=es.
- Ruiz de León San Juan, A., & Pérez de la Serna Bueno, J. A.. (2008). Acalasia. Revista Española de Enfermedades Digestivas, 100(5), 304. Recuperado en 30 de enero de 2019, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1130-01082008000500012&lng=es&tlng=es.
