Wat is cryptorchidisme of niet-ingedaalde testikels?

Cryptorchidisme kan optreden in een of beide testikels en verschijnt bij de geboorte. De meeste gevallen lossen zichzelf in minder dan een jaar op.

Cryptorchidisme, of niet-ingedaalde testikels, is een aandoening die wordt gekenmerkt door de onvolledige indaling van een of beide testikels door het lieskanaal in het scrotum. Volgens medische bronnen is de pathologie aanwezig wanneer de testikel permanent afwezig is in de balzak op een leeftijd van zes maanden of meer (Spaanse link).

Specialisten schatten dat de prevalentie van deze aandoening, dat wil zeggen het aantal patiënten in een bepaalde populatie, 3 tot 5% is bij pasgeboren baby’s die op tijd worden geboren. Deze waarde kan tot 30% toenemen bij premature baby’s. Als je meer wilt weten over cryptorchidisme en de kenmerken ervan, mag je dit artikel niet missen!

Wat kan ervoor zorgen dat de testikels niet goed indalen?

Zoals aangegeven door professionele organisaties zoals de Mayo Clinic zijn de oorzaken van cryptorchidisme nog steeds niet helemaal duidelijk.

De etiologie van de ziekte kan te wijten zijn aan zowel omgevingsfactoren (maternale en foetale aandoeningen en blootstelling aan chemicaliën) als genetische factoren en syndromen met misvormingen. Cryptorchidisme is als volgt verdeeld bij zuigelingen over de hele wereld (Spaanse link):

• 3% tot 5% van de voldragen kinderen heeft cryptorchidisme.
• Tot 45% van de premature baby’s komt ter wereld met niet-ingedaalde testikels.
• Op de leeftijd van drie maanden daalt dit cijfer tot 1-2%.
• Slechts 1% van de kinderen heeft cryptorchidisme op de leeftijd van één jaar.

Naast al deze gegevens vinden we het interessant dat bij 10% van de patiënten beide testikels niet ingedaald zijn. Met andere woorden, de meeste klinische gevallen zijn eenzijdig. Hoe het ook zij, we hebben duidelijk te maken met een pathologie die verband houdt met baby’s die voor hun uitgerekende datum worden geboren.

Op wie is cryptorchidisme van invloed?

Deze pathologie is gerelateerd aan het tijdstip en de toestand van de geboorte. De risicogroepen die vatbaar zijn voor cryptorchidisme zijn onder andere:

• Kinderen met een laag geboortegewicht, dat wil zeggen met minder dan 2.500 gram lichaamsgewicht.
• Voortijdige geboorte.
• Familiegeschiedenis van cryptorchidisme of andere testiculaire problemen.
• Foetale aandoeningen tijdens de zwangerschap die vervolgens de ontwikkeling kunnen belemmeren.
• Het gebruik van alcohol en/of tabak door de moeder.
• Blootstelling van de vrouw aan bepaalde chemicaliën tijdens de zwangerschap.

Symptomen en mogelijke complicaties van cryptorchidisme

Het enige duidelijke symptoom is de afwezigheid van een of beide testikels in het scrotum. In 80% van de gevallen zijn de niet-zichtbare testikels wel voelbaar. In de overige 20% zijn ze zo ver teruggetrokken dat ze niet kunnen worden gevoeld. We willen hierbij opmerken dat de meeste gevallen van voorbijgaande aard zijn. Het probleem lost zichzelf namelijk vaak binnen zes maanden op.

Zoals aangegeven door de Amerikaanse National Library of Medicine (Engelse link) hebben niet-ingedaalde testikels helaas meer kans om kanker te ontwikkelen. Daarnaast kan een onjuiste spermatemperatuur (vanwege de nabijheid van het lichaam) leiden tot vruchtbaarheidsproblemen.

Wat zijn de behandelingopties voor niet-ingedaalde testikels?

Het doel van interventies bij patiënten met cryptorchidisme is om de testikel die op dat moment niet op natuurlijke wijze kon indalen, alsnog in te laten dalen. Volgens de hierboven geciteerde bronnen kunnen artsen verschillende wegen inslaan om deze pathologie te  behandelen.

Een van de meestgebruikte opties is een behandeling met hormonen. Het injecteren van hormonen zoals B-HCG of testosteron kan het correct indalen van de testikel van het kind veroorzaken. Een andere optie is chirurgie. We vertellen je hieronder meer over deze optie.

Chirurgische procedure en risico’s bij cryptorchidisme

Orchidopexie is de chirurgische procedure die artsen uitvoeren om de testikels in het scrotum te laten indalen. De chirurg zal de testikel voorzichtig op zijn plaats brengen en de opening dichtmaken, waardoor deze op zijn plaats wordt gefixeerd. Volgens Stanford Children’s Health (Engelse link) heeft deze operatie 98% kans op succes. Mogelijke risico’s zijn onder andere:

• letsel aan de zaadvaten en testiculaire atrofie.
• bloedingen tijdens de operatie, postoperatief of zelfs beide.
• de operatiewond kan lijken op een liesbreuk.
• bacteriële infectie als gevolg van de procedure.
• open gaan van de wond tijdens het herstel waar vervolgens een hersteloperatie voor nodig is.

De patiënt moet 2 tot 3 dagen na de operatie rust houden. Daarna moet hij minstens een maand lichamelijke inspanning vermijden om de hechtingen te beschermen. Zodra het verband kan worden verwijderd moet er bovendien tweemaal per dag het hygiënisatieproces in het gebied van de chirurgische incisie uitgevoerd worden.

Deze regels zijn noodzakelijk om ongewenste infecties te voorkomen. De hechtingen die tijdens bij de operatie worden aangebracht, lossen vanzelf op, zodat de patiënt niet naar de dokter hoeft om ze te laten verwijderen.

Cryptorchidisme kan opgelost worden

Of een kind wordt geboren met een of beide niet-ingedaalde testikels, het is meestal geen reden tot bezorgdheid, aangezien tot 99% van de gevallen zichzelf in minder dan een jaar oplossen. Voor patiënten bij wie de testikels niet op natuurlijke wijze indalen is een hormonale behandeling of een operatie een veilige en uitstekende optie.

Cryptorchidisme is in bijna alle gevallen op te lossen, of er een operatie aan te pas moet komen of niet. Maak je dus geen zorgen als je een ouder bent en je ziet dat je zoontje een niet-ingedaalde testikel heeft! Het zal vrijwel zeker geen invloed hebben op zijn levensstijl. Ook zal hij zich normaal kunnen ontwikkelen na een passende behandeling.