Nieuw onderzoek naar leverkanker

De wetenschappelijke gemeenschap vordert voortdurend het onderzoek naar nieuwe behandelingen voor kanker. In dit artikel vertellen we iets over het onderzoek dat naar leverkanker wordt gedaan.

Hepatocellulair carcinoom, of leverkanker, ontwikkelt zich uit een chronische leverziekte die door meerdere risicofactoren veroorzaakt wordt. Het heeft een sterke associatie met chronische hepatitis B en C virus (HBV en HCV) infecties.

Chronische hepatitis infecties kunnen ook met andere risicofactoren gepaard gaan, zoals co-infectie met het hepatitis D virus (HDV). Alcoholgebruik en roken kunnen een verhoogd risico op leverkanker geven. Laten we het eens van dichtbij bekijken.

Wat is leverkanker?

De lever is een van de grootste organen in het lichaam. Het bevindt zich in het rechter bovendeel van de buik. Hij bestaat uit twee lobben: rechts en links. De rechterkant is het grootst.

Er zijn verschillende soorten cellen in de lever. Voornamelijk bestaat het orgaan uit hepatocyten, maar we vinden er ook cellen die de bloedvaten bekleden of cellen die de kanalen bedekken waardoor gal circuleert.

Afhankelijk van het soort cel dat veranderd is, kunnen we verschillende soorten tumoren in de lever vinden. Deze kunnen dan ook een verschillende prognose en behandeling hebben.

Wat echter alle soorten tumoren gemeen hebben is dat de cellen die ze vormen abnormaal (Engelse link) zijn. Deze zijn gemuteerd en daardoor zijn hun groei en deling uit de hand gelopen.

Leverkanker: behandelingen

De behandelingen voor hepatocellulair carcinoom zijn talrijk en gevarieerd. Ze hangen fundamenteel af van het soort kanker en het stadium ervan. Bovendien proberen onderzoekers voortdurend zulke behandelingen te verbeteren.

Preventie

In de strijd tegen leverkanker speelt preventie natuurlijk een heel belangrijke rol. In feite zou bijna de helft van de gevallen van hepatocellulair carcinoom voorkomen kunnen worden dankzij vaccins en verbeterde behandelingen tegen hepatitis, de belangrijkste risicofactor voor leverkanker.

Momenteel wordt onder andere onderzoek gedaan naar nieuwe en verbeterde methoden ter preventie van hepatitis C en B, en naar nieuwe behandelingen tegen deze ziekten die tot leverkanker kunnen leiden.

Daarnaast is een andere risicofactor voor levercarcinoom levercirrose. Levercirrose is een chronische ziekte die ontstaat als gevolg van voortdurende beschadiging van de lever. Deze schade ontstaat meestal door ofwel infectie met het hepatotrope virus, ofwel door overmatig alcoholgebruik.

Het gevolg van levercirrose is dat gezond leverweefsel vervangen wordt door vezelig weefsel. Dit lijkt op littekenweefsel. Dit soort milieu in de lever bevordert sterk het ontstaan van abnormale cellen, die vervolgens tot een tumor kunnen leiden.

Kankervaccins

Dit type behandeling is erop gericht het lichaam immuun te maken tegen tumorcellen. Op deze manier is het mogelijk het immuunsysteem te helpen bij zijn taak kankercellen te herkennen en vervolgens te vernietigen.

Een ander doel van deze behandeling is het immuunsysteem te stimuleren, iets wat bereikt wordt met een geneesmiddel dat sargramostim (Spaanse link). Dit is in staat om zowel de aanmaak als de functie van immuuncellen te stimuleren.

Antiangiogene geneesmiddelen

Angiogenese remmende therapieën richten zich op de bloedvaten die rond de bestaande tumor groeien. Tumoren die in de lever ontstaan moeten nieuwe bloedvaten vormen om voeding te krijgen en daarnaast boven een bepaalde grootte uit te groeien.

Deze soorten therapieën werken door de vorming van deze nieuwe bloedvaten te verhinderen. Sommige van deze geneesmiddelen, zoals sorafenib of regorafenib, gebruikt men al bij de behandeling van hepatocellulaire carcinomen.

Momenteel worden nieuwe angiogenese remmende geneesmiddelen ontwikkeld, waarvan de effectiviteit bestudeerd wordt als ze gecombineerd worden met andere soorten behandelingen.

Gentherapie

De kennis over de genen die bij verschillende soorten kanker betrokken zijn, neemt ook toe. Zo zou men met gentherapie kunnen weten waar men de gen-veranderingen moet corrigeren om het ontstaan van kanker vervolgens te voorkomen.

Op deze manier zou het, dankzij genetische modificatietechnieken, mogelijk zijn de eiwitexpressie van bepaalde oncogenen, die verantwoordelijk zijn voor de ziekte, te onderdrukken.

Deze soort behandeling verkeert echter nog in de experimentele fase. Men moet dit nog heel wat verfijnen om een echte toepassing bij mensen te hebben.

Een andere opkomende therapie op dit gebied berust op de genetische modificatie van de tumorcellen zelf. Deze modificaties hebben tot doel kankercellen vatbaar te maken voor bepaalde geneesmiddelen. Ondertussen zouden normale, niet-gemodificeerde cellen niet door het geneesmiddel worden aangetast.

Ten slotte testen onderzoekers ook inactieve chemotherapeutische middelen. Deze zouden onschadelijk zijn voor gezonde cellen. Maar wanneer ze tumorcellen bereiken, zouden ze effectief zijn en alleen de slechte cellen vernietigen.