Gangreen: soorten symptomen en behandelingen
Gangreen is een ernstige ziekte die de weefsels van het lichaam aantast, waardoor dit afsterft. De bacterie die bekend staat als Clostridium perfringens is normaal gesproken de oorzaak.
Er zijn echter nog andere redenen waardoor iemand door dit probleem kan worden getroffen. In dit artikel bespreken we de verschillende soorten gangreen die er zijn en hoe ze zich ontwikkelen.
Bovendien zullen we het hebben over de symptomen van deze ziekte en het belang om zo snel mogelijk naar een dokter te gaan om te voorkomen dat de situatie ernstig wordt en mogelijk zelfs de dood kan veroorzaken.
De verschillende soorten gangreen
1. Droog gangreen
Dit eerste type gangreen ontstaat, zoals aangegeven in de studie Mionecrosis due to Clostridium: a disease of all times (Spaanse link): wanneer de slagaders en het weefsel geblokkeerd zijn, waardoor de bloedstroom het aangetaste weefsel niet kan bereiken.
In de meeste gevallen is de reden waarom dit probleem ontstaat een vasculaire collaps die gepaard gaat met diabetes mellitus. Het kan echter ook voorkomen bij mensen die letsel hebben opgelopen door bevriezing of aderverkalking. De behandeling is vaatchirurgie, mits het probleem op tijd wordt ontdekt.
2. Nat gangreen
In tegenstelling tot het vorige geval, wordt nat gangreen veroorzaakt door besmetting van een wond. Dit kan vuil of andere elementen zijn. Dit type gangreen is dodelijk als het niet op tijd behandeld wordt. Daarom moet een arts zo snel mogelijk starten met antibiotica en een spoedoperatie uitvoeren. Het beïnvloedt meestal:
- de mond
- darmen
- longen
- vulva
- andere slijmvliezen in het lichaam
3. Gasgangreen
Gasgangreen wordt gekenmerkt door zijn snelle progressie, zoals aangegeven in het artikel Gas Gangrene: Presentation of a Case (Spaanse link). Zoals in het artikel wordt opmerkt zijn traumatische wonden de meestvoorkomende oorzaak.
Het ontstaat door het optreden van oedeem (zwelling) dat de bloedcirculatie bemoeilijkt. De enige manier om het te bestrijden is door het beschadigde weefsel zo snel mogelijk chirurgisch te verwijderen.
Mogelijk ben je geïnteresseerd in:
Alles wat je over beenmergoedeem moet weten
4. Gangreen van Fournier
Dit laatste type gangreen dat we gaan beschrijven heeft een berucht kenmerk, namelijk dat het normaal het perineum en het omliggende gebied aantast, zowel bij mannen als bij vrouwen. Gelukkig is het niet een veel voorkomend type. Wanneer het echter optreedt is dat meestal het geval bij oudere mensen.
Het gangreen van Fournier is zeer ernstig en vereist normaal gesproken invasieve chirurgie waarbij amputatie van de geslachtsdelen nodig kan zijn. In sommige gevallen voeren artsen reconstructieve operaties uit met huidtransplantaties nadat ze het aangetaste weefsel hebben verwijderd.
Symptomen
Nu we enkele van de meestvoorkomende soorten gangreen hebben besproken, evenals de mogelijke behandelingen, is het belangrijk om het belangrijkste aspect te beschrijven: de symptomen.
Als je weet waar je op moet letten en wanneer je medische noodhulp moet zoeken, kun je mogelijk fatale gevolgen voorkomen als er sprake blijkt te zijn van gasgangreen. Onthoud dat gangreen in necrose overgaat en dat dit, als artsen het probleem niet kunt oplossen, kan eindigen in de dood. Veelvoorkomende symptomen zijn onder andere:
- Veranderingen van de kleur van de huid. De aangetaste huid kan paars, bruin of rood worden.
- Zwelling of oedeem. Soms kan het gepaard gaan met blaarvorming.
- Zeer intense pijn in het gebied waar gangreen is ontstaan.
- Een vieze geur die aangeeft dat het weefsel aan het rotten is (het begin van necrose).
- Koorts, wat aangeeft dat er sprake van een infectie is.
- Een ander symptoom dat je kunt voelen is algehele malaise.
- Als dit probleem snel evolueert, kan de huid eraf gaan vallen.
Als je enkele van deze symptomen opmerkt, is het zonder twijfel zeer belangrijk dat je onmiddellijk naar een arts gaat. Op die manier kan deze het probleem beoordelen en indien het inderdaad om gangreen gaat onmiddellijk de behandeling starten en mogelijk een amputatie of zelfs de dood voorkomen.
Wellicht ben je ook geïnteresseerd in:
Hoe een ontstoken wond te behandelen
Wie loopt een verhoogd risico op gangreen?
Het is belangrijk om te weten dat er bepaalde groepen patiënten zijn die een hoger risico lopen om aan deze ziekte te lijden. Dit zijn onder andere mensen zijn met:
- diabetes mellitus, met name als er sprake is van perifere neuropathie.
- een bepaald type vaatziekte.
- bepaalde soorten kanker.
Deze mensen moeten voor de behandeling van elke wond of laesie, zoals de hierboven genoemde soorten, een arts raadplegen voor een goede reiniging, behandeling en follow-up.
We hopen dat dit artikel je heeft geholpen om meer te weten te komen en eventuele twijfels over deze ziekte weg te nemen en dat je ook iets hebt geleerd over de verschillende soorten gangreen die bestaan en welke symptomen kunnen optreden en wat de behandelmogelijkheden zijn.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Fuentes Valdés, Edelberto, Núñez Roca, Ariel, Kapaxi Andrade, Josina, & Fernandes da Cunha, Yacira. (2013). Gangrena de Fournier. Revista Cubana de Cirugía, 52(2), 91-100.
- García-Sánchez, J. E., Fresnadillo, M. J., & García-Sánchez, E. (2010). Nuevas bacterias anaerobias implicadas en enfermedades infecciosas humanas. Enfermedades Infecciosas y Microbiologia Clinica, 28(3), 173-184.
- GAUGES, H., & ROSENBLUT, E. (1957). Gangrena de las extremidades en niños recién nacidos. Revista chilena de pediatría, 28(1), 29-33.
- Pila Pérez, Rafael, Pila Peláez, Rafael, Guerra Rodríguez, Carmen, del Risco Turiño, Carlos, & Ferrer Padrón, Alejandro. (2002). Trastornos vasculares y cáncer. Comunicación de un caso y revisión de la literatura. Revista Archivo Médico de Camagüey, 6(3), 294-300.
- Suárez Lescay, Celso, & Infante Carbonell, María Cristina. (2011). Mionecrosis por clostridio: una enfermedad de todos los tiempos. MEDISAN, 15(1), 112-124.
