Dysartrie: oorzaken, symptomen en behandeling
Communicatiestoornissen, zoals stotteren, kunnen veel verschillende oorzaken hebben. In dit artikel gaan we het hebben over dysartrie, een term die je waarschijnlijk nog nooit hebt gehoord. Deze term verwijst naar een ziekte die de spieren aantast die worden gebruikt om geluiden te formuleren.
Dysartrie heeft verschillende oorzaken en het vertoont symptomen waarvan het belangrijk is om te weten hoe je ze kunt identificeren. Hoe eerder deze aandoening namelijk wordt gediagnosticeerd, hoe eerder je een behandeling kunt starten waarmee je deze aandoening kunt aanpakken en helpen verbeteren.
De oorzaken van dysartrie
Om de oorzaken van dysartrie te kunnen uitleggen, gebruiken we het artikel ‘Dysartrieën’ als referentie (Engelse link). Het legt namelijk de verschillende ervaringen die het optreden van deze aandoening kunnen veroorzaken uit. We gaan ze als volgt classificeren:
- Ziekte van Parkinson. Langzame bewegingen, evenals de trillingen die optreden in rust, kunnen een eentonige articulatie van geluiden, een verminderd stemvolume en een gebrek aan woordaccentuering veroorzaken.
- Hersenbeschadiging. Trauma aan het hoofd kan hersenletsel veroorzaken dat op zijn beurt ook dysartrie veroorzaakt met een nasale stem, een vaak onderbroken articulatie van woorden of verstoringen van woordaccentuering.
- Andere ziekten. Degeneratieve ziekten en hersentumoren kunnen vervormingen bij het uitspreken van medeklinkers, langzame spraak bij het praten met anderen en problemen met praten veroorzaken.
Deze aandoening, veroorzaakt door hersenletsel of een andere ziekte (zoals de ziekte van Huntington), heeft invloed op de spieren die de spraak beheersen.
Dit zijn slechts enkele van de oorzaken van dysartrie. Er zijn er namelijk nog veel meer. Een beroerte, hersenverlamming of de ziekte van Huntington kunnen ook enkele van de genoemde symptomen veroorzaken. We zullen dat hieronder nog uitgebreid behandelen.
Lees ook eens:
Wat is de ziekte van Huntington?
De meest kenmerkende symptomen van dysartrie
In het bovenstaande gedeelte hebben we enkele symptomen van deze aandoening genoemd. We zullen er nu nog dieper op ingaan. Veel van de symptomen zijn opgenomen in het artikel ‘Spraak, taal en slikken bij de ziekte van Huntington’ (Spaanse link).
- Fluisterend praten. Iemand die aan deze aandoening lijdt kan zijn stem niet verheffen en kan ook niet op een normale toon spreken.
- Nasale stem. Zonder verstopt te zijn of een ander probleem te hebben dat de doorgang van lucht door de neus verhindert, heeft de persoon met deze aandoening de neiging om met een duidelijke nasale stem te praten.
- Gebrabbel. De klanken van de woorden worden veranderd of zelfs onderdrukt.
- Ongelijk of abnormaal spraakritme. Iemand die aan dysartrie lijdt, kan heel snel praten, waardoor het erg moeilijk wordt om te begrijpen wat hij of zij zegt. Dit kan echter afgewisseld worden met hele langzame spraak.
- Monotone spraak. Of het nu gaat om het stellen van vragen of het tonen van verbazing, de stem heeft altijd dezelfde toon.
Als iemand aan deze symptomen lijdt, moet hij naar een arts gaan die, na het uitvoeren van de tests die hij geschikt acht, zal bepalen of de persoon in kwestie aan dysartrie lijdt. Zodra deze aandoening is gediagnosticeerd, zijn er verschillende manieren om het te behandelen.
Ook interessant om te lezen:
Oefeningen om de spraak van kinderen te bevorderen
Behandeling
De behandelingen van dysartrie zijn afhankelijk van de oorzaken en van wat de arts het beste acht voor de bevredigende evolutie van de patiënt. Logopedisten spelen hier echter een belangrijke rol.
Ze werken met verschillende oefeningen om de spraak te verbeteren (denk aan ademhaling, stemvorming, intonatie, ontspanning, enz.), gebrabbel te verminderen, het ritme zoveel mogelijk te corrigeren en monotone spraak te verminderen bij het communiceren.
Daarnaast grijpen psychologen vaak in, omdat patiënten met dysartrie geïsoleerd en depressief kunnen raken vanwege de symptomen waaraan ze lijden. Als de aandoening ernstig is, kan een chirurgische ingreep nodig zijn.
We hopen dat dit artikel je heeft geholpen om deze niet vaak voorkomende communicatiestoornis te ontdekken. Als je een van de symptomen hebt die we hierboven hebben genoemd, aarzel dan niet om je huisarts te raadplegen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Hernández Jaramillo, Janeth, & Uribe Granja, Manuel Guillermo. (2011). LOS DESÓRDENES DEL LENGUAJE: DE LAS NEUROCIENCIAS A LA NEURO-REHABILITACIÓN. Revista de la Facultad de Medicina, 59(1), 56-67. Retrieved April 26, 2019, from http://www.scielo.org.co/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0120-00112011000100007&lng=en&tlng=es.
- Marín Venegas, A., Sepúlveda Garrido, C., & Bello Mesina, F. (2017). Terapias para el tratamiento de la disartria en niños con parálisis cerebral: una revisión sistemática. Rehabil. integral (Impr.), 12(2), 66-74.
- Mateo-Sierra, O., Gutiérrez, F.A., Fernández-Carballal, C., Pinilla, D., Mosqueira, B., Iza, B., & Carrillo, R.. (2005). Mutismo acinético relacionado con hidrocefalia y cirugía cerebelosa tratado con bromocriptina y efedrina: revisión fisiopatológica. Neurocirugía, 16(2), 134-141. Recuperado en 26 de abril de 2019, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1130-14732005000200005&lng=es&tlng=es.
- Rodrigo Agudo, J. L., Valdés Mas, M., Vargas Acosta, A. M., Ortiz Sánchez, M. L., Gil del Castillo, M. L., Carballo Álvarez, L. F., & Pons Miñano, J. A.. (2008). Presentación clínica, diagnóstico y evolución a largo plazo en 29 pacientes con enfermedad de Wilson. Revista Española de Enfermedades Digestivas, 100(8), 456-461. Recuperado en 26 de abril de 2019, de http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1130-01082008000800002&lng=es&tlng=es.
