5 soorten van hepatitis en hun belangrijkste kenmerken
Vandaag gaan we het hebben over vijf soorten van hepatitis die allemaal door virussen worden veroorzaakt. Elk heeft echter zijn eigen kenmerken die hem van de rest onderscheiden.
Hepatitis is per definitie een ontsteking van de lever. Hetzelfde probleem veroorzaakt het echter niet altijd. In feite kan dit orgaan door overactiviteit van de galblaas, na een grote maaltijd of door een ernstige virale infectie opzwellen. Hier zullen we dit eens nader bekijken.
De 5 soorten hepatitis
Virale hepatitis kan door vijf varianten van het hepatitis-virus worden veroorzaakt. Volgens de internationale classificatie (Engelse link) is elk virus naar een letter uit het alfabet vernoemd: A, B, C, D en E. Ontdek hieronder wat er gebeurt als iemand met een van deze virussen besmet raakt.
Soorten hepatitis: hepatitis A
Hepatitis A is de mildste van deze groep virale infecties. Het wordt via de fecaal-orale route overgedragen. Met andere woorden, een geïnfecteerd persoon verdrijft het via zijn ontlasting, vervuilt voedsel of water dat een andere persoon eet of drinkt en het virus vindt een nieuwe gastheer.
Patiënten met hepatitis A lijden aan symptomen van gastro-enteritis waarbij de lever is aangetast. Zo krijgen last van:
- koorts
- buikpijn
- diarree
- braken
Aangezien de lever ontstoken is, stagneert de gal en circuleert die niet.
Als gevolg hiervan wordt de huid gelig (geelzucht). Dit komt doordat bilirubine (Spaanse link) de huid en slijmvliezen doordringt, waardoor ook het wit van de ogen geel wordt. Overtollig bilirubine wordt via de urine uitgescheiden, die ook donkerder wordt.
De gebruikelijke symptomen duren ongeveer 15 dagen. Hoewel de ziekte een maand of langer kan duren, is dit niet gebruikelijk. Patiënten herstellen meestal zonder grote problemen en als er geen uitdroging is, dan zullen ze geen blijvende effecten hebben.
Het gevaarlijkste symptoom is vochtverlies, vooral bij jonge kinderen. Vanwege de snelheid waarmee het zich verspreidt, moeten bij uitbraken (Spaanse link) in gesloten populaties, zoals scholen extreme voorzorgsmaatregelen worden genomen.
Hepatitis B
Hepatitis B is het bekendste type en treft mensen van over de hele wereld. Het verspreidt zich via lichaamsvloeistoffen zoals bloed en sperma en daarom beschouwen experts het als een seksueel overdraagbare aandoening.
De gevolgen van hepatitis B op de lange termijn zijn ernstig. Veel patiënten ontwikkelen chronische vormen (Spaanse link), zoals cirrose of leverkanker. Hoewel het moeilijk is om de progressie ervan te voorkomen, zijn er steeds meer biologische geneesmiddelen verschenen die de overlevingskansen van patiënten kunnen verbeteren.
Vaccinatie en onderwijs zijn de twee pijlers van preventie. Er zijn veel vaccins ontwikkeld (Spaanse link), die verschillende landen in de wereld in hun officiële immunisatieschema’s hebben opgenomen.
De effectiviteit ervan hangt af van het feit dat mensen de aanbevolen doses voor elk geval voltooien. Aan de andere kant is preventieve voorlichting, met meer nadruk op seksuele onderwerpen, cruciaal.
Het gebruik van condooms en elementaire beschermende maatregelen in relaties zijn de sleutel tot het verminderen van de verspreiding van deze ziekte. Op dezelfde manier zijn beperkingen op gedeelde injectiespuiten onder intraveneuze drugsmisbruikers cruciaal.
Hepatitis C
In de praktijk denken experts dat hepatitis C geen acute vorm heeft. Met andere woorden, patiënten die geïnfecteerd raken, lijden onmiddellijk aan de chronische vorm en zullen mogelijk nooit weten dat ze besmet zijn geraakt totdat een test het detecteert.
De gebruikelijke wijze van overdracht is via het bloed, als gevolg van transfusies die op niet-gespecialiseerde plaatsen zijn uitgevoerd of via injectiespuiten (Engelse link) die intraveneuze drugsgebruikers gebruiken. Seksuele overdracht is in tegenstelling tot hepatitis B in dit geval minimaal.
Behandelingsopties voor deze patiënten zijn gecompliceerd. Ten eerste zijn de aanbevolen antivirale middelen erg duur (Engelse link). Bijna niemand kan zich alle benodigde doses veroorloven, daarom is staatssteun of maatschappelijk werk essentieel.
Ten tweede, als de hepatitis C-progressie en de medicijnen niet werken, dan heeft de patiënt een levertransplantatie nodig. Dit is de situatie van degenen die als gevolg van de chronische infectie cirrose of leverkanker krijgen. Niet alle patiënten kunnen echter de procedure ondergaan.
Soorten hepatitis: hepatitis D
Het hepatitis-deltavirus (HDV), een satelliet (een soort subvirale agentia), veroorzaakt deze ziekte. Om zich te verspreiden, moet de patiënt of gastheer dus met het hepatitis B-virus (HBV) zijn geïnfecteerd.
Overdracht kan via bloed of seksueel contact plaatsvinden. Een besmette moeder kan het in de baarmoeder ook aan haar kind doorgeven (Engelse link). Gelukkig is het hepatitis B-vaccin ook effectief in het voorkomen van het deltadeeltje.
Experts weten niet veel over deze delta-agent. In een aantal gevallen verergeren de hepatitis B-symptomen door de co-infectie, terwijl het in andere gevallen onopgemerkt bleef.
Hepatitis E
Net als hepatitis A volgt dit virale deeltje de fecaal-orale route en verspreidt het zich via voedsel en water. Het klinische beeld is ook vergelijkbaar met gastro-enteritis die komt en gaat zonder dat externe tussenkomst nodig is.
Bij zwangere vrouwen zijn ernstige ziektebeelden opgetekend, onder wie een agressieve vorm (Engelse link) die leidt tot leverfalen, iets dat regelmatig voorkomt. De lever kan niet goed functioneren en er treden complicaties op die zowel moeder als foetus in gevaar brengen, zoals het onvermogen om te stollen en vochtophoping in de weefsels.
Alle soorten hepatitis hebben medische zorg nodig en zijn te voorkomen
Hoewel verschillend, kunnen alle soorten hepatitis voorkomen worden. Het beoefenen van basishygiëne en voorzorgsmaatregelen nemen kunnen het risico op infectie verminderen.
Deskundigen beschouwen virale hepatitis als stille epidemieën (Spaanse link) die zich blijven verspreiden, omdat veel patiënten zich niet van hun toestand bewust zijn. Het is daarom belangrijk dat mensen ervan op de hoogte zijn en zich laten vaccineren om de kans op besmetting te minimaliseren.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Desmet, Valeer J., et al. “Classification of chronic hepatitis: diagnosis, grading and staging.” Hepatology 19.6 (1994): 1513-1520.
- Florentini, Mariano Quino. “ICTERICIA COLESTASICA ASOCIADA A HEPATITIS A AGUDA.” Revista Médica Carriónica 4.2 (2017).
- Gaiche, Nuria Suárez, María Jesús Purriños-Hermida, and Anxela Pousa Ortega. “BROTE DE HEPATITIS A EN GALICIA DURANTE 2016-2018.” Rev Esp Salud Pública 94.24 (2020): 13.
- Quiroz, Jorge Ferrándiz, et al. “Hepatitis B crónica: Actualización en el diagnóstico y tratamiento.” Diagnóstico 56.1 (2017): 17-23.
- Salleras, L. “Veinticinco años de vacunación sistemática frente a la hepatitis B de los preadolescentes en Cataluña.” Vacunas 18.2 (2017): 59-70.
- Platt, Lucy, et al. “Needle syringe programmes and opioid substitution therapy for preventing hepatitis C transmission in people who inject drugs.” Cochrane Database of Systematic Reviews 9 (2017).
- Burstow, Nicholas J., et al. “Hepatitis C treatment: where are we now?.” International journal of general medicine 10 (2017): 39.
- Arnold, Kate C., and Caroline J. Flint. “Viral Hepatitis in Pregnancy.” Obstetrics Essentials. Springer, Cham, 2017. 59-65.
- Donnelly, M. C., et al. “hepatitis E—a concise review of virology, epidemiology, clinical presentation and therapy.” Alimentary pharmacology & therapeutics 46.2 (2017): 126-141.
- Ejecutivo, Consejo. Mejora de la salud de los pacientes con hepatitis virales: Informe de la Secretaría. No. EB133/17. 2013.
