Huidavulsies: wat zijn dit en wat is de classificatie?

Huidavulsies zijn traumatisch van aard, waarbij de zachte delen van de huidweefsels ernstig worden beschadigd en het botweefsel bloot komt te liggen. Lees verder om er meer over te weten te komen.

Beoordeeld en goedgekeurd door de biotechnoloog Alejandro Duarte.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 22 december, 2022

Op medisch gebied zijn huidavulsies traumatische verwondingen die de zachte weefsels van de huid over grote gebieden scheuren en het bot blootleggen. Ze hebben voornamelijk betrekking op de ledematen.

De gevolgen die ze veroorzaken hebben in de meeste gevallen verstrekkende gevolgen. Wanneer dit soort traumatische verwondingen aan het hoofd of de romp optreden, zijn ze meestal dodelijk.

Classificatie van huidavulsies

De classificatie van verwondingen aan zacht weefsel kan je helpen de ware omvang en implicaties ervan te begrijpen. Medische professionals gebruiken de Tscherne-classificatie van zacht weefselletsel, beschreven in een studie gepubliceerd in het tijdschrift Colombia Médica in 2014, naast andere publicaties.

Daarnaast nemen ze als voorbeeld scheenbeenfracturen en hun verwondingen geassocieerd met zachte weefsels. Volgens de Tscherne-classificatie worden verwondingen aan zacht weefsel gegroepeerd op basis van de hieronder beschreven indeling.

Graad 0

Graad 0-verwondingen komen voor bij lage-energiefracturen of stressfracturen, zoals spiraalfracturen van het scheenbeen bij skiërs. Er zijn geen duidelijke klinische tekenen van letsel.

Graad I

De verwondingen van deze groep verschijnen wanneer fracturen door matige energie ontstaan. Een voorbeeld van een graad I-blessure is een dislocatie van de enkel.

De vrijgekomen energie produceert een milde tot matige kneuzing van het zachte weefsel. Letsel van de zachte weefsels kan ook ontstaan door de druk die het fractuurfragment erop uitoefent.

Graad II

Graad II-verwondingen zijn afkomstig van hoogenergetische mechanismen. Een voorbeeld van dit type verwonding van de zachte weefsels zijn segmentale gesloten tibiafracturen als gevolg van verkeersongevallen.

In deze gevallen nemen de zachte delen veel energie op tijdens de impact en ontstaat er een diepe kneuzing. Deze categorie omvat ook dreigende compartiment-syndromen.

Graad III

Tot slot zijn er Graad III-verwondingen. Huidavulsies ontstaan bij de ernstigste groep verwondingen aan zacht weefsel. Deze verwondingen gaan gepaard met ernstige huid- en spierschade, zoals:

• vasculaire schade.
• acuut compartimentsyndroom. Dit is een ernstige aandoening waarbij de druk in een spiercompartiment ernstig verhoogd is. Het kan leiden tot zenuw- en spierschade, evenals problemen met de doorbloeding.
• beknellingsletsel.
• huidavulsies.

Vooruitgang in de Tscherne-classificatie van letsel aan zacht weefsel

De Tscherne-classificatie is onlangs uitgebreid. In deze uitbreiding wordt een vijfpuntsschaal gebruikt die onafhankelijk de ernst van huid-, spierpees- en neurovasculair letsel kwantificeert.

Het classificatiesysteem is veranderd, met meer factoren en aspecten die de arts moeten beoordelen. Deze classificatie is nauwkeuriger dan de vorige om verwondingen te beschrijven. De meeste auteurs gebruiken echter nog steeds die van Tscherne.

Hoewel het classificeren van zacht weefsel daadwerkelijk nuttig kan zijn, neemt de ernst ervan continu toe. Daarom is het vaak moeilijk om een bepaald letsel betrouwbaar te classificeren.

Behandeling van huidavulsies

De herkenning en behandeling van zachte weefsels zijn twee van de belangrijkste aspecten van de behandeling. De hulp van een arts of verpleegkundige is in deze gevallen natuurlijk essentieel en urgent.

Volgens de classificatie die we hierboven hebben uitgelegd, geneest letsel van graad II en III over het algemeen beter met een tijdelijke externe fixator en een vertragende operatie.

In dit opzicht vereisen huidavulsies bijna altijd grote chirurgische ingrepen. Verder benadrukt een studie gepubliceerd in de Journal of Emergencies, Trauma and Shock (Engelse link) het belang van een multidisciplinaire aanpak. Enkele behandelingsopties zijn onder meer:

• Herimplantatie. Dit bestaat uit het terugplaatsen van lichaamsdelen die zijn geamputeerd. Denk bijvoorbeeld aan de vingers van een hand.
• Revascularisatie. Herstel van de bloedtoevoer naar gebieden die lijden aan een groot gebrek aan bloedtoevoer.

Als dit niet mogelijk is, zal de medische specialist huidtransplantaties of flappen maken. Soms is behoud van ledematen echter niet mogelijk. De specialist moet dan een amputatie uitvoeren.

Huidavulsies: uiteindelijke herstel

Uiteindelijk hangt de gekozen procedure af van de omstandigheden van elk specifiek geval en de beoordeling van het medische team. Ook het herstel is van diverse factoren afhankelijk.

Als laatste stap dient de patiënt na de operatie actief deel te nemen aan postoperatieve fysiotherapiesessies. Zoals de geciteerde bronnen aangeven, zijn de mogelijke gevolgen afhankelijk van de ernst van het letsel en ook van het type behandeling dat wordt toegepast.