Een verlengingsoperatie: is het gevaarlijk?
Een verlengingsoperatie is een operatie die artsen uitvoeren om de ledematen te verlengen. Maar, ondanks wat je uit de naam zou kunnen denken, is het hebben van een kort gestalte niet de voornaamste reden om dit te laten doen.
In het algemeen wordt een verlengingsoperatie aangeraden voor mensen die asymmetrieën in de ledematen hebben. Dit kan leiden tot talrijke gewrichtsproblemen, die gepaard gaan met onder meer lage rugpijn, en chronische knie- en heuppijn. Correctie kan daarom voorgeschreven worden.
We moeten ons er echter van bewust zijn dat het een langzaam herstelproces is en vaak erg pijnlijk is; bovendien is de techniek ingewikkeld en kan ze bepaalde risico’s inhouden. In dit artikel leggen we alles uit wat je erover moet weten.
Een verlengingsoperatie: wat het is en waarom het gedaan wordt
Het heet officieel botverlengingstechniek (Engelse link). Het is een chirurgische ingreep die op de botten van de ledematen wordt uitgevoerd.
Hoewel ook mensen met een korte gestalte er groter door kunnen worden, heeft de ingreep vooral te maken met het corrigeren van problemen zoals botmisvormingen of dysmetrie (lengteverschillen tussen de ledematen), en botverlies ten gevolge van trauma of tumoren.
In het algemeen wordt deze ingreep, behalve in de hierboven genoemde gevallen, aanbevolen in de volgende gevallen:
- Skeletdysplasie. Dit is een ziekte die veroorzaakt wordt door verschillende aangeboren afwijkingen, waarbij er een verandering in de botgroei is.
- Dit is meestal de oorzaak achter misvormde ledematen en korte gestalte.
- Osteogenesis imperfecta. Dit is een genetische aandoening waarbij de botten breekbaarder zijn dan normaal. Daardoor breken ze gemakkelijk bij enig trauma.
- Ook kan men een verlengingsoperatie uitvoeren om achondroplasie te behandelen.
Botverlenging kan bij kinderen en volwassenen uitgevoerd worden. Het is echter essentieel dat de patiënt gezond is, en vrij van infecties en stofwisselingsziekten.
Je bent misschien ook geïnteresseerd in:
Wanneer stoppen mannen en vrouwen met groeien?
Hoe voeren artsen een verlengingsoperatie uit?
Zoals de naam al aangeeft gebruikt men deze techniek om de ledematen te verlengen of uit te rekken. Meestal worden hiervoor inwendige verlengstukken gebruikt.
Dit zijn een soort uitrekbare staaf, met een systeem van tandwielen, die de arts in het bot plaatst. Hetzij het scheenbeen of het dijbeen, afhankelijk van de ledemaat.
Anderzijds plaatst de arts een uitwendig fixateur op het ledemaat dat men wil verlengen. Bij deze procedure gebruikt men naalden of schroeven die door de huid en de spieren heen gaan.
Ook wordt een apparaatje op de huid aangebracht om de verlenging van de staaf te regelen, zodat het ledemaat langzaam en geleidelijk verlengd wordt. Het is belangrijk dat de fixator dagelijks geleidelijk verlengd wordt.
Deze apparaten worden lange tijd aangehouden, afhankelijk van hoeveel centimeter je wilt verlengen. Meestal blijven ze minstens 3 maanden zitten.
In het algemeen zijn de te volgen stappen tijdens de operatie als volgt:
- Het ledemaat wordt verdoofd of er wordt algehele anesthesie gebruikt. De patiënt voelt dus geen pijn als door de huid snijdt.
- Het verlengstuk wordt geplaatst en het te verlengen bot wordt doorgesneden. Zo ontstaat een ruimte waarin nieuwe botmassa zal groeien.
- De arts zal schroeven gebruiken om het apparaat vast te zetten. Ook past men deze aan de afstandsbediening die met magneten werkt aan.
- Ten slotte maakt de arts de wond dicht met hechtingen.
Postoperatieve zorg
Een verlengingsoperatie zal pijn en spierkrampen geven. Tijdens het hele herstelproces zullen sterke medicijnen tegen de pijn nodig zijn.
Zowel de patiënt als de verzorgers moeten vertrouwd zijn met het hele verzorgingsprotocol voor de wond en het hulpmiddel. Dit is essentieel zowel om infecties als mechanisme storingen te voorkomen, die het succes van de procedure in gevaar kunnen brengen.
Ook zal iemand tijdens de hersteltijd, terwijl de botten verlengen, niet normaal kunnen lopen. Het ledemaat of de ledematen die moeten groeien, zijn praktisch onbruikbaar. Het is essentieel te vermijden er gewicht op te zetten.
Als gevolg daarvan zal de persoon niet in staat zijn zijn normale activiteiten uit te voeren, maar afhankelijk zijn van iemand anders. Het komt vaak voor dat ze hulp nodig hebben voor alle eenvoudige dagelijkse taken, zoals aankleden of douchen. Daarom is goede psychologische ondersteuning aan te bevelen om met deze situatie om te gaan.
Het is ook uiterst belangrijk de instructies voor het gebruik van het rekapparaat op te volgen, ook al is het meestal voor elke persoon op een specifieke manier geprogrammeerd.
Het is ook nodig te benadrukken dat bezoeken aan de dokter frequent zullen zijn. Tijdens deze bezoeken zal de arts waarschijnlijk röntgenfoto’s laten maken om de toestand van de botten te controleren.
Daarnaast moet men speciale aandacht besteden aan de voeding. Die richt zich met name op een voldoende inname van vitaminen en mineralen om het bot te voeden .
Ten slotte zijn aan het eind van de herstelfase fysiotherapie, rek- en strekoefeningen en versterkende oefeningen, waaronder motorische re-educatie, onmisbaar om de ledematen weer te kunnen gebruiken.
Resultaten van een ingreep voor een verlengingsoperatie
Revalidatie is een onvermijdelijke stap in het herstel, omdat de immobilisatie verlengd wordt.Na een verlengingsoperatie zijn een lang proces en veel geduld nodig. Het is geen ingreep met onmiddellijk resultaat; de postoperatieve periode kan tot 3 maanden duren.
De botuitrekking is echter niet perfect. Men kan niet verwachten dat de groei op verzoek gebeurt. In feite heeft elk bot een maximale rek. Het scheenbeen kan ongeveer 4 centimeter verlengen en in het geval van het dijbeen 6 centimeter.
Mogelijke risico’s
Als iemand besluit er toch mee door te gaan, is het van essentieel belang naar een specialist in deze techniek te gaan. Elke mislukking kan de gezondheid ernstig schaden. Daarom is het altijd nodig de juiste persoon te kiezen om het uit te voeren.
Hoewel het vrij veilig is, brengt een operatie om groter te worden ook risico’s met zich mee. Een daarvan is een vetembolie, dat erin bestaat dat bepaalde vetdeeltjes waaruit het bot bestaat kunnen vrijkomen en een bloedvat kunnen verstoppen.
Dit is een risico dat bij elke breuk- of orthopedische operatie komt kijken. Andere soortgelijke complicaties zijn diepe veneuze trombose en longembolie.
Anderzijds kan ook voortijdige botgenezing optreden na chirurgie om de gestalte te vergroten. In dit geval sluit het botweefsel zich voortijdig, waardoor verdere verlenging onmogelijk wordt.
Mislukte consolidatie kan ook voorkomen. In tegenstelling tot wat we zojuist uitgelegd hebben, kan het gebeuren dat nieuw bot zich niet vormt in de ruimte die er voor gemaakt is. Dit wordt in verband gebracht met een laag vitamine D-gehalte en roken.
Ontdek hier meer:
Anatomie van de nek: botten en kraakbeen
Overwegingen over een verlengingsoperatie
Voordat je dit soort ingrepen uitvoert, is het van vitaal belang dat je met bepaalde aspecten rekening houdt. Eerst en vooral is het belangrijk je ervan bewust te zijn dat deze techniek pijn, ongemak en invaliditeit veroorzaakt.
Het is ook een langzaam proces dat geduld vereist. Je moet rekenen op een verblijf van enkele dagen in het ziekenhuis. Daarna is een lange periode nodig waarin je inactief moet zijn en rust moet nemen.
Bij kinderen zal deze operatie naar alle waarschijnlijkheid betekenen dat ze tijdens het hele proces van school moeten. Het ideale is dus dat ze proberen hun opleiding van thuis uit voort te zetten en hun studie niet te verwaarlozen. In dit verband is het meestal aan te bevelen de hulp van een speciale leraar in te roepen.
Niet iedereen zal in staat zijn deze chirurgische ingreep te ondergaan en te doorstaan. Men moet zowel zeer bereidwillig als gedisciplineerd zijn. Het opvolgen van de instructies van de arts is namelijk van essentieel belang om goede resultaten te krijgen en complicaties te vermijden.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Bahney, C. S., Zondervan, R. L., Allison, P., Theologis, A., Ashley, J. W., Ahn, J., … & Hankenson, K. D. (2019). Cellular biology of fracture healing. Journal of Orthopaedic Research®, 37(1), 35-50. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/jor.24170
- Barinov, A. S., Vorobyev, A. A., Shtatov, V. V., Barinova, E. A., Nikolenko, V. N., Barinov, A. N., & Sinelnikov, M. Y. (2020). Excessive Aesthetic Lower Limb Elongation Management. Plastic and Reconstructive Surgery Global Open, 8(4). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7209867/
- de Pablos, J. (2015). Dismetrías de los miembros inferiores. MBA Inst, 13(3). http://www.mbainstitute.eu/recursos/boletines/12mk075-boletin-mba-institute-bo13-150ppp.pdf
- de Pablos, J., Herranz, P. G., Arbeloa-Gutiérrez, L., & Stefano, E. (2022). Alargamiento óseo con clavos magnéticos. Experiencia en pacientes menores de 18 años. Revista Española de Cirugía Ortopédica y Traumatología, 66(5), 355-363. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1888441521000989
- Gutiérrez-Díez, M. P., Molina Gutiérrez, M. A., Prieto Tato, L., Parra García, J. I., & Bueno Sánchez, A. M. (2013). Osteogénesis imperfecta: nuevas perspectivas. Rev Esp Endocrinol Pediatr, 4(160), 75-85. https://idim.com.ar/blog/wp-content/uploads/2014/10/OI-Nuevas-perspectivas-Gutierrez-Diez-2013.pdf
- Hasler, C. C., & Krieg, A. H. (2012). Current concepts of leg lengthening. Journal of children’s orthopaedics, 6(2), 89-104. https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1007/s11832-012-0391-5
- Ochoa, H. C. (2008). Planificación de una elongación ósea. Orthotips AMOT, 4(3), 181-184. https://www.medigraphic.com/pdfs/orthotips/ot-2008/ot083f.pdf
- Talbot, D., & Mahlberg, J. (2021). Exploration of height dissatisfaction, muscle dissatisfaction, body ideals, and eating disorder symptoms in men. Journal of American College Health, 1-6. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/07448481.2021.1877143
- Villanueva, A. N. R., Fernández, L. S., Piqueras, L. C., Lahoz, P. L., Albarova, J. G., & Muñoz, A. D. A. (2017). La elongación ósea como tratamiento de la acondroplasia, un dilema ético. Beneficiencia vs. No maleficiencia. Boletín de la Sociedad de Pediatría de Aragón, La Rioja y Soria, 47(2), 59-59. https://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/6393721.pdf
- Yanes Calderón, M., Amor Oruña, M. T., Mesa Suárez, M., & Varona Herrera, G. (2018). Displasia esquelética. Revista Cubana de Obstetricia y Ginecología, 44(1), 1-6. http://scielo.sld.cu/scielo.php?pid=S0138-600X2018000100012&script=sci_arttext&tlng=en