De ernstigste blessures in de voetbalgeschiedenis

Voetbal is een van de meest fascinerende contactsporten op aarde. De lange geschiedenis kent vele buitengewone doelpunten, maar ook ernstige blessures die miljoenen mensen in shock hebben achtergelaten.

De strijd, de passie en de intensiteit waarmee elke bal wordt betwist, zorgen tijdens een voetbalwedstrijd voor een gegarandeerd spektakel. Deze ongebreidelde drang leidt echter ook tot ongunstige gevolgen in de vorm van grote lichamelijke problemen. In dit verband hebben wij de top 7 van de ernstigste blessures in de voetbalgeschiedenis op een rijtje gezet.

Er zijn gevallen waarin de blessures 6 maanden aan de kant staan betekenden; in andere gevallen liet het probleem gevolgen na voor de rest van de carrière van de speler.

Gelukkig was het in de meeste scenario’s slechts een traumatisch moment dat werd overwonnen, ook al blijft het een huiveringwekkende anekdote in de pagina’s van de voetbalgeschiedenis van dit mooie spel. Wil je weten om welke spelers het ging? Lees dan verder!

De ernstigste blessures in de voetbalgeschiedenis

De ernstigste blessures in het voetbal vormen een eindeloze lijst. Wij hebben echter de meest emblematische, verontrustende en meest besproken blessures aller tijden geselecteerd.

Eduardo da Silva (2007-2008)

De jaren gaan voorbij en de beelden van de blessure van Eduardo da Silva -een Braziliaanse voetballer met de Kroatische nationaliteit- blijven verbazing wekken. De aanvaller werd het slachtoffer van een harde tackle toen hij speelde voor het Londense Arsenal. Het gebeurde allemaal in de wedstrijd tegen Birmingham, waarin Martin Taylor hem hard raakte met zijn noppen.

Het resultaat? Een gebroken linkerkuitbeen. Hierdoor moest da Silva 10 maanden van het veld. Weken na de blessure vertelde Da Silva aan News of the World: “De blessure was zo erg dat ik mijn been had kunnen verliezen.” Zijn carrière ging echter verder bij ploegen als Shakhtar Donetsk, Flamengo, Atlético Paranaense, en Legia Warschau.

Djibril Cissé: verschillende zware blessures (2004 en 2006)

De meesten herinneren zich Djibril Cissé om zijn excentriciteit, zijn voetbalprestaties en om twee zware blessures die hij binnen slechts twee jaar opliep. De eerste vond plaats in 2004, toen hij voor Liverpool speelde tegen Blackburn Rovers. Een tackle door Jay McEveley resulteerde in een gebroken scheenbeen van zijn linkerbeen.

Later, in 2006, speelde de centrumspits een wedstrijd met Frankrijk tegen China en keerden de spoken uit het verleden terug na een actie tegen Zheng Zhi. Het verschrikkelijke scenario dat volgde was een gebroken scheenbeen en kuitbeen van zijn rechterbeen.

Ondanks de ellende weigerde Cissé op te geven en bleef hij doelpunten maken voor Marseille, Sunderland, Panathinaikos, Lazio, Queens Park Rangers, Krasnodar, Bastia, Saint-Pierroise, Yverdon-Sport, en Panathinaikos Chicago.

Alf-Inge Haaland: ernstige blessures die leidden tot vervroegde pensionering (2000-2001)

De vader van Erling Haaland, Alf-Inge, staat ook in de top 7 van de ernstigste blessures in de voetbalgeschiedenis. De oorzaak was de gevreesde Roy Keane, in de wedstrijd tussen Manchester United en Manchester City. De aanvoerder van de United – met een tackle waarvan hij later toegaf dat het opzettelijk was – zorgde ervoor dat de Noor de gewrichtsbanden van zijn linkerknie scheurde.

Helaas was hij na vier operaties niet in staat om naar tevredenheid te herstellen. Uiteindelijk stopte hij op 31-jarige leeftijd met spelen. Een vreselijke herinnering die – zoals wel vaker – het temperament van de voormalige Ierse aanvoerder van United blootlegde.

Blessures in de voetbalgeschiedenis: Petr Čech (2006-07)

Ook keepers zijn onderhevig aan veel botsingen, vooral in individuele duels en bij hoekschoppen.

Petr Čech, in zijn lange periode als doelman van Chelsea, kreeg in dat verband te maken met een kritieke gebeurtenis. In dit geval was Reading de tegenstander in de Premier League en vond de toevallige botsing plaats met Stephen Hunt, een botsing die een schedelbasisfractuur veroorzaakte.

Er zijn twee hoofdtypen schedelbreuken: lineaire en ingedrukte breuken. De eerste houdt verband met een kleine breuk met een langwerpige vorm, die geen grote vervorming van het bot betekent. De laatste daarentegen is complexer, daar deze een holte in de schedel vormt. Dit is wat er gebeurde met Čech, die drie maanden moest herstellen. De rest van zijn carrière speelde hij met een hoofdbeschermer.

Manuel Pablo Garcia (2001-2002)

Een andere van de ernstigste blessures in de voetbalgeschiedenis vond plaats in de Spaanse competitie en had betrekking op Manuel Pablo, de beroemde rechtsback die zijn hele carrière de kleuren van Deportivo La Coruña verdedigde. Halverwege de wedstrijd tegen Celta de Vigo, ging Everton Giovanella voor de bal, maar de in Arucas geboren speler werd meegesleurd.

Het was muisstil in het stadion toen men zich realiseerde dat Manuel Pablo een gebroken rechterscheen- en kuitbeen had opgelopen.

Op hetzelfde moment huilde de speler die de overtreding had begaan ontroostbaar en verklaarde toen: “Ik wil om vergeving vragen omdat ik dit nooit heb willen doen. Kon ik maar zijn plaats innemen…” Het Duurde 9 maanden voor Garcia zich weer op het veld kon melden.

Michael Krohn-Dehli (2015-2016)

Michael Krohn-Dehli liet zowel ploeggenoten als tegenstanders schrikken toen hij in de eerste helft van de halve finale van de Europa League, spelend voor Sevilla, een breuk en scheuring van het onderste deel van de knieschijf van zijn linkerknie opliep. Een onnatuurlijke verdraaiing van zijn gewricht was de oorzaak van het incident.

Na een operatie herstelde Krohn-Dehli gedurende 9 maanden, maar hij was nooit meer dezelfde bepalende speler op het middenveld. Zijn laatste ervaring was een vrije transfer naar Deportivo La Coruña, tot hij in 2019 besloot om zijn profcarrière te beëindigen.

David Busst (1995-1996)

We moeten helemaal terug naar 1996, het jaar waarin David Busst zijn slechtste moment beleefde. De Coventry City verdediger kwam in botsing met niet één, maar twee spelers (Danis Irwin en Brian McClair). Het verschrikkelijke gevolg was een dubbele breuk van het scheenbeen en kuitbeen van zijn rechterbeen.

Na deze ramp werd het drama nog groter als gevolg van een stafylokokkeninfectie. Het gevolg van deze gebeurtenissen maakte een einde aan zijn carrière. Uiteindelijk waren er 26 operaties nodig om het been van Busst te redden.

Er zijn veel meer ernstige blessures in de voetbalgeschiedenis

Hoewel sommige van de spelers die de meest ernstige blessures in de voetbalgeschiedenis opliepen in staat waren om verder te spelen, bleven de psychologische gevolgen na hun herstel nog lange tijd.

Als laatste overweging noemen we nog enkele namen van andere spelers die moesten stoppen met voetbal als gevolg van blessures:

• Marco van Basten
• Just Fontaine
• Uli Hoeness
• Fernando Redondo
• Sebastian Deisler

We zullen zien hoe voetbal als contactsport in de loop der jaren zal evolueren om het risico op ernstige blessures te verminderen. Voorlopig blijft de fysieke onzekerheid een tegenwicht vormen voor de emotionele opwinding van deze sport.