De behandeling van systemische lupus erythematodes (SLE)

De behandeling van systemische lupus erythematodes is gebaseerd op het verlichting van de symptomen op een manier die aangepast is aan elke persoon. Voor de klinische situatie van elke patiënt bestaan er heel veel doeltreffende soorten medicatie.

Beoordeeld en goedgekeurd door de arts José Gerardo Rosciano Paganelli.

Geschreven door Equipo Editorial

Laatste update: 22 december, 2022

De behandeling van systemische lupus erythematodes richt zich op de symptomen. De reden hiervoor is dat er geen afdoende behandeling bestaat die gericht is op de oorzaak van deze ziekte en deze kan genezen.

Maar er bestaan wel talrijke behandelingen die zich focussen op het verlichten van de symptomen.

De artsen moeten de behandeling altijd aanpassen aan de specifieke situatie van elke patiënt. Bovendien moet de patiënt zijn toestemming geven. Daarbij moet hij rekening houden met alle positieve effecten en de risico’s.

In dit artikel zullen we dit proces bekijken.

Behandeling van systemische lupus

Laat we eerst eens kijken naar de medicatie die het meest gebruikt wordt bij de behandeling van lupus:

• Niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie
• Glucocorticoïden
• Antimalariamiddelen
• Immunosuppressieve medicatie
• Biologische therapieën

Niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie

Ibuprofen en paracetamol zijn voorbeelden van dit soort medicatie. Deze medicijnen worden bij voorkeur gebruikt om de symptomen te behandelen die optreden in de spieren en het skelet. Meestal wordt aangeraden om ze gedurende een beperkte tijd in te nemen. Want zo kan men het risico laag houden dat zich kan voordoen als je ze neemt.

Deze medicatie zal je dus voorgeschreven krijgen. Maar je moet er altijd rekening mee houden dat ze een aantal negatieve effecten hebben. Want ze kunnen de vertering, de werking van de nieren en het cardiovasculaire systeem beïnvloeden. Je moet dit type medicatie vermijden als je een nieraandoening hebt of als zich een nierstoornis aan het ontwikkelen is.

Glucocorticoïden

Deze groep medicijnen wordt gebruikt als basis voor de behandeling van systemische lupus erythematodes (SLE). De reden is dat ze ontstekingsremmende en immunosuppressieve eigenschappen bezitten. Het is dus nog steeds de belangrijkste en meest doeltreffende behandeling die toegepast wordt in de acute fases van deze ziekte.

Helaas mag je deze medicatie niet gedurende een langere tijd blijven nemen. Want na verloop van tijd kunnen ze giftig worden. Dan kunnen ze een nadelig effect hebben. Je kunt daardoor last krijgen van andere aandoeningen. We geven je enkele voorbeelden:

• Osteoporose
• Het syndroom van Cushing
• Suikerziekte (diabetes mellitus )
• Een verhoogd risico op infecties
• Glaucoom

In deze gevallen zullen de artsen aanraden om een dosis in te nemen die lager is of gelijk aan vijf milligram prednison per dag (of een gelijkwaardig medicijn). Daarnaast moet de behandeling ook zo snel mogelijk stopgezet worden.

Glucocorticoïden zijn dus in hoge mate ongezond voor het lichaam. Maar bijna alle complicaties die bij deze ziekte optreden kunnen succesvol behandeld worden met corticoïden.

Antimalariamiddelen

De medicatie die in deze groep het meest opvalt, is chloroquine, en vooral hydroxy-chloroquine. Over het algemeen zijn dit de medicijnen die voor de meeste patiënten met SLE gebruikt worden. Bovendien zijn het de enige middelen die specifiek aangewezen worden voor de behandeling van SLE (totdat belimumab goedgekeurd is. Verderop in dit artikel bespreken we dit nieuwe medicijn.)

Dit soort medicatie is vooral nuttig om de volgende aandoeningen te bestrijden:

• Artritis
• Vermoeidheid
• Sommige huidletsels
• Pericarditis
• Algemene symptomen

Vaak verdragen patiënten deze antimalariamiddelen goed. De voornaamste negatieve bijwerking is de mogelijkheid dat het netvlies beschadigd raakt. Daarom zullen artsen altijd adviseren dat de patiënt zich regelmatig en op vaste tijdstippen laat onderzoeken door een oogarts.

Bovendien kunnen artsen deze medicatie zelfs tijdens de zwangerschap voorschrijven. Want het helpt om het cholesterolgehalte onder controle te houden. Daarnaast hebben ze bij deze patiënten nog een ander gunstig effect. Ze gaan namelijk ook de verergering van de symptomen tegen.

Immunosuppressieve medicatie

In bepaalde gevallen wordt systemische lupus erythematodes met immunosuppressieve medicijnen behandeld. Maar dit gebeurt alleen bij patiënten die niet goed reageren op de behandelingen met antimalariamiddelen en op het gebruik van glucocorticoïden.

In het algemeen zijn dit de immunosuppressieve medicijnen die het meest gebruikt worden om deze ziekte te bestrijden:

• Cyclophosphamide
• Mycophenolate mofetil
• Azathioprine
• Methotrexate

Biologische therapie

Deze vorm van therapie is redelijk nieuw. Het wordt nog steeds onderzocht door middel van een reeks klinische testen. Bij deze therapie wordt biologische medicatie gebruikt. Men noemt deze medicijnen ook monoklonale antilichamen. De soorten die het meest gebruikt worden zijn Belimumab en Rituximab.

Belimumab is de eerste biologische medicatie die werd goedgekeurd voor de specifieke behandeling van systemische lupus erythematodes. Maar het is niet de enige medicatie die deze aandoening kan verlichten.

Tijdens de therapie wordt de patiënt van dichtbij opgevolgd. Als de symptomen na zes maanden niet verbeterd zijn, dan moet men in overweging nemen om deze behandeling stop te zetten. Beide vormen van deze medicatie worden op dit moment nog uitgetest.