De invloed van de kindertijd op de ontwikkeling van de persoonlijkheid

De relatie die kinderen op een jonge leeftijd met hun ouders hebben, is bepalend voor de ontwikkeling van hun persoonlijkheid. Het beïnvloedt ook de relaties die zij in de toekomst met anderen zullen hebben.

De kindertijd is een uitermate gevoelig stadium. In die fase ontwikkelt zich de persoonlijkheid. De invloed van de kindertijd op de persoonlijkheid is dus onmiskenbaar.

De kindertijd is zo belangrijk dat vele problemen die volwassenen ervaren, ontstaan als resultaat van deze fase in hun leven.

We moeten onthouden dat alles wat we in de kinderjaren ervaren een spoor in onze hersenen achterlaat. Het is een stempel waarvan we ons niet bewust zijn. Maar op bepaalde manieren beïnvloedt het ons.

Soorten bekrachtiging en het belang voor de ontwikkeling van de persoonlijkheid

Bij het opvoeden van kinderen kunnen we kiezen voor een positieve of een negatieve bekrachtiging. Het beste wat je kan doen, is de middenweg vinden tussen de twee uitersten.

• Positieve bekrachtiging betekent dat we de dingen die de kinderen goed doen prijzen. Wat ze slecht of onjuist doen negeren we. Dit kan leiden tot een groot zelfvertrouwen. Als gevolg hiervan kan het gebeuren dat een kind niet in staat zijn om de verantwoordelijk voor zijn of haar fouten te nemen.
• Anderzijds is er de negatieve bekrachtiging. In dit geval leggen we vooral de nadruk op alles wat het kind slecht doet. Dit kan een laag zelfvertrouwen veroorzaken. De kinderen denken dan dat ze minder waard zijn. Ze vergelijken zich vooral met de anderen om hen heen.

Beide uitersten zijn negatief. Ze beïnvloeden de persoonlijkheid van elk kind. Wanneer we volwassen zijn, kunnen we problemen hebben met ons zelfvertrouwen. Het is om die reden dat we naar onze kinderjaren moeten kijken. Want dit kan ons tonen waarom we met bepaalde problemen moeten omgaan. We merken hier dus de invloed van de kindertijd op de persoonlijkheid.

De invloed van de kindertijd of hoe de hechting aan onze ouders ons bepaalt

Een veilige hechting

We spreken van een veilige hechting wanneer alle behoeften van het kind door de moeder beantwoord worden.

Er is lichamelijk contact. Het kind weet dat de moeder er zal zijn als hij haar nodig heeft. Het gevolg is dat het kind een gezonde band ontwikkelt.

Angstige hechting

Het kind heeft een moeder die in sommige omstandigheden heel attent en zorgend is. Maar in andere situaties is ze kil en afstandelijk. Dan ontstaat een angstige of ambivalente hechting.

In dit geval is de invloed van de kindertijd en het gevolg van deze hechtingsvorm dat het kind met veel onzekerheid opgroeit.

Vermijdende hechting

Ongevoelige moeders negeren vaak de behoeften van hun kinderen. Het resultaat is dat zich hier een vermijdende hechting ontwikkelt.

Het gevolg is dat de kinderen leren hun moeder af te wijzen. Ze zijn onafhankelijk en hebben de moeder niet nodig. In de toekomst zullen ze problemen hebben om relaties met andere mensen te vormen.

Zoals we kunnen zien, is de veilige hechting de gezondste. Maar de angstige en vermijdende hechting komen vaker voor dan we denken.

• Een persoon die tijdens de kinderjaren een angstige hechting ontwikkelt, loopt meer kans om in zijn relaties met partners aan emotionele afhankelijkheid te lijden. Dit komt omdat ze het moeilijk hebben om gezonde banden tot stand te brengen en om assertief te zijn.
• Maar ook bij de vermijdende hechting zien we de invloed van de kindertijd op de persoonlijkheid. Deze personen zullen emotioneel afstandelijk lijken. Wanneer iemand op gevoelsmatige manier dichter bij hen begint te komen, dan zullen ze weglopen.

Voor deze mensen is het moeilijk om met anderen stabiele en stevige relaties op te bouwen.

De ontwikkeling van de persoonlijkheid tijdens de kinderjaren

We zien dus hoe de ontwikkeling van de persoonlijkheid tijdens de kinderjaren erg gevoelig is voor de manier van bekrachtiging en hechting die in die periode optreedt. Dit is vooral te danken aan de relatie die de ouders en dan vooral de moeders met hun kinderen onderhouden.

Het is dus heel nuttig dat we weten hoe we aan kinderen de nodige aandacht moeten geven. Want we willen ervoor zorgen dat onze relatieproblemen hen niet beïnvloeden. We willen hen een veilige hechting bieden.

Helaas schenken ouders hier meestal geen aandacht aan. Want ze hebben hun verantwoordelijkheden, hun werk en de voortdurende behoefte aan aandacht van hun kinderen. Het gevolg is dat dit allemaal op de achtergrond verdwijnt.

Maar we mogen niet vergeten dat de persoonlijkheid zich tijdens de kinderjaren vormt. De ouders hebben dus de taak in handen om al het mogelijke te doen om te vermijden dat hun kind in de toekomst bepaalde problemen zal krijgen.

Emotionele afhankelijkheid is het onvermogen om gevoelsmatige banden met andere mensen te creëren. Mensen ervaren angst en onzekerheid in relaties… Dit alles komt niet zomaar uit het niets. Het heeft een reden en die vinden we in de kindertijd van een persoon.